En Mien met d'r mandolien... Ahum, mag ik nog eenmaal Kelly Groucutt citeren? 'Am I A Dreamer?'. Ja. Tot op de dag van heden. Waar ik nu over dagdroom? Euh... dat vertel ik misschien over twintig jaar... Maar twintig jaar geleden? Gary MacAppleby And The Pressure! Wie? In 1987 begonnen als band voor bruiloften en partijen, zwaar beïnvloed door de Wib(r)a's, speelden ze een jaar later vlekkeloos 'Legend Of A Mind' van The Moody Blues tussen koffietafel en bittergarnituur. Zanger-gitarist Gerrit kreeg het in zijn bol, verzon een artiestennaam en begon The Pressure.
De grootste hits waren wellicht 'End Of The World' (met het 'Don't say no' van Mike Wallace & The Caretakers) en 'The Banjo Song' van Big Three. In 1993 ging ik zelf teksten schrijven. In mijn dromen geheide hits, maar ja... Als de definitieve versie in je hoofd zit en je zelf geen gitaar speelt... In 1994 wordt een droom werkelijkheid. Ik zit in een band, hoewel deathmetal niet meteen het kopje thee is voor de charismatische frontman van The Pressure. Wél werpt hij zich op als manager, visitekaartjes vermelden Gary MacAppleby. Ik herinner nog de frons van bassist Lammert...
Gary MacAppleby is niet veel later passé, maar de liedjes blijven komen. Natuurlijk die bar slechte teksten voor Horrible Dying, maar in 1995 zijn mijn eigen 'liedjes' niks positiever. Als ik in 1997 even in de Here ben, vorm ik een duo met Freddy, een alcoholist die zo nu en dan gebruik maakt van de muziekoefenruimte. Er staan twee liedjes van mij op het repertoire. Ik besluit mijn echte muzikale carriére met... diep ademhalen... Winston 'The Great' Watson & Aldous McFinley's Original And Magical Mushroom Pie Showband And Orchestra. En raakt mijn Nokia anno 2011 verder in de rui...
In Engeland formeer ik in gedachten een uiterst succesvolle band, dat in 2 jaar tijd vier enkele en een dubbelalbum uitbrengt. Het schrijf- en opnameproces, de wereldtournees, de talloze hitsingles... Het sleept me tot 2003 door lastige tijden heen. Zit het even tegen? Hup, daar sta ik met mijn band op een podium in Sydney onze laatste hit te spelen!
Maar dan Big Three. De enige van het trio die altijd GROOT is geweest, is Mama Cass. Tim Rose, schrijver van 'The Banjo Song', zou later een cultstatus krijgen. Drie jaar geleden kreeg ik de vraag bij de popquiz in De Karre welk nummer het beïnvloed had. Ik moest het antwoord schuldig blijven en ik ken 'The Banjo Song' té goed om er 'Venus' in te herkennen. Robbie Van Leeuwen heeft het zelf gezegd, dus...?
Ik kocht de originele Amerikaanse FM-single uit 1964 voor een gulden bij Sunrise. Als het Venus-verhaal toen al bekend was geweest...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten