November 2003, een vrijdagmiddag in Leeuwarden. Ik bevind me in een, inmiddels niet meer bestaand, tweedehands platenzaakje op de Voorstreek. Ik heb dan al het titelloze debuut van It's A Beautiful Day in mijn rugzak, evenals 'Brothers And Sisters' van The Allman Brothers Band. Ik vind daar in eerste instantie 'Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd. Interessant, omdat enkele weken ervoor mijn discman met dat album is gejat. Dan ontwaar ik de singlesbakken. Zoals het een verzamelaarszaakje betaamt, zijn de platen individueel geprijsd.
De duurste in de bak blieft zestig euro. Het is 'It Ain't Me Babe' van Davy Jones, een single op Pye uit 1967. 'Is David Bowie!!!' heeft de handelaar op het blanco hoesje geschreven. Ik schiet in de lach. Ik heb deze single in fotohoes en die laat duidelijk de Monkee zien. Mét fotohoes maximaal tien pond, zonder die slechts de helft. Hij wil me niet geloven en ik zet de plaat terug. Dan valt me de mond open. Ik moet die niet verwarren met de latere lp-groep, meent de handelaar. How wrong can you be?
Ik sta met 'Love Makes Sweet Music' van The Soft Machine. De puntgave Engelse persing in een latere Polydor-hoes (de gladde). Prijs? Drie euro! Voordat de man alsnog de Price Guide kan controleren, heb ik de drie euro al betaald en loop met een bonzend hart over de Voorstreek. Het voelt als diefstal...
De single brengt met gemak 150 euro op, als die al opduikt. Leeuwarden is dan de uitgelezen plek? Harlingen onderhoudt dan al contacten met Canterbury, dat ondermeer een uitwisseling van bands inhoudt. Of Soft Machine daar heeft gespeeld? Een vroege Caravan in ieder geval wel. Voorts was Leeuwarden anno 1967 erg hip en favoriet onder Hitweek-lezers. En die sprak van een verplichte aanschaf.
'Love Makes Sweet Music' is pure pop van het mooiste soort. Robert Wyatt zingt, ex-Animal en Jimi Hendrix-manager Chas Chandler produceert. De b-kant was zijn tijd ver vooruit. 'Feelin' Reelin' Squeelin' mag gerekend worden tot de eerste Britse psychedelische produktie. Het werd op 18 februari 1967 opgenomen, ruim een maand voordat Pink Floyd 'Arnold Layne' opnam. 'Feelin' is een uiterst bizar ding waarin Kevin Ayers alle vocalen voor zijn rekening neemt. De ongebruikelijke instrumentatie, de verschillende tempowisselingen, alles wat de psychedelica van 1967 ging inhouden, zit in deze plaat. Dit nummer werd geproduceerd door Kim Fowley. Zou die bij 'They're Coming To Take Me Away Ahaa!' hebben zitten oefenen voor deze produktie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten