Het kan de beste overkomen, zelfs Soul-X! Een paar weken geleden luisterde ik naar 'Met Het Oog Op Morgen' en hoorde een, voor mij onbekend, soulnummer. Nu is een album met obscuur werk van Doris Duke stamgast in het muzikale palet van Het Oog, toch wist ik meteen dat het niet Doris was. En twijfelde ik niet een heel klein beetje? Ja, eventjes maar, totdat ik besloot dat het té authentiek '1968' klonk om uit deze eeuw te komen. De presentator bracht soelaas: Het was de titeltrack van het jongste album van Sharon Jones & The Dap Kings. Ik was erin getuind!
Twee jaar geleden stond ik bij Plato met alledrie haar cd's in de hand. Ik kon geen keuze maken en dus kocht ik ze allemaal. De verkoper inspireerde me tot bovenstaande kop. Hij zei dat 'Sharon Jones een dimensie op zichzelf' was. Daar is geen woord Frans bij. In een tijd van Amy's, Duffy's, Ryan's en Gabriella's en iedereen meent dat ze wel authentieke soul kunnen maken, gebeurt datgene waar Blinky van The Dap Kings jaren geleden zo bang voor was.
'Als we niet oppassen, zal de soul herinnerd worden als een huilkreetje van Otis Redding. Wij moeten dat voorkomen. Wij moeten laten horen dat soul écht uit de ziel komt', zo schreef hij op het album 'Naturally'. De Daptone-sound pompt, blaast, zuigt en stampt als het leven zelf. Bovendien is Sharon geen 'wannabe', maar honderd procent echt! Ergens rond de zeventig, overgewicht, een stoet kleinkinderen en een stem waarbij Amy Winehouse een schaap is...
Daptone had ten tijde van het debuut 'Dap Dippin' zelfs Janet Jackson even in de tang. Janet was erg alert op dat moment, nadat de Rolling Stones plagiaat had gepleegd met 'Anybody Seen My Baby'. Het verhaal deed de ronde dat Sharon in 1969 'What Have You Done For Me Lately' had geschreven en opgenomen voor een klein label. Janet op haar achterste benen, want er zou een rechtzaak komen. Niets meer over te vinden, behalve de rauwe cover van het Jackson-succes op 'Dap Dippin'.
Over Amy gesproken: 'Valerie', 'Rehab' en nog een paar Mark Ronson-produkties heeft The Dap Kings als begeleidingsgroep. Ten onrechte worden ze wel eens 'de toeters van Mark Ronson' genoemd. Bovendien trad men op met Amy tijdens haar Europese tournee, als de junk in staat was het podium te beklimmen.
Nee. Dan toch liever Sharon. Authentiek, energiek, je komt superlatieven tekort. Je kan ook gewoon zeggen dat ze de enige is en de rest 'fake'. Toch een specifiek nummer in de singleskoffer stoppen? Dan kies ik voor 'Just Dropped In To See What Condition My Condition Was In', een stampende cover van The First Edition. Een single uit 2006 die nooit op een regulier album verscheen. Waar The First Edition LSD dacht en psychedelische effecten introduceerde, daar zijn The Dap Kings (bij wijze van spreken) aan de amfetamine. Gang is alles!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten