ten voeten uit!

Ja, sorry Sandie! Het begint al bij de titel. Je zou verwachten dat je het onderhand wel eens flink zat zou worden, dat blote voeten-verhaal. Maar gelukkig zie je zelf de humor er wel van in! Wie noemt anders haar biografie 'The World At My Feet'? Geweldig boek trouwens! Eén van mijn eeuwige favorieten. Maar je bent natuurlijk al lang blij dat ik het niet over, zoals jij dat noemt, dat koekoekskloknummer ga hebben. Want dat zijn de twee dingen waarmee we Sandie Shaw associëren.

Niet met het feit dat je met de mede-oprichter van Virgin bent getrouwd, een bloedmooie dochter hebt die hoger opgeleid is, dat je in de jaren tachtig met The Smiths (de band van Morrissey, niet de chips!) hebt gewerkt, samenvallend met je boek een uitstekend album hebt gemaakt, niet met... Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan. Zoekend naar een fotohoesje kwam ik steeds weer die kraker tegen. Daar wordt je voor herinnerd, zodat ik het met een miniatuurtje van 'Girl Don't Come' moet doen.

Want je wist wel wat je wilde. Chris Andrews schreef voor je, maar je bleef kritisch. Toen hij met 'Yesterday's Girl' aankwam, wilde je het niet zingen. 'Girl' werd 'Man' en de eerste hit voor Chris. 'Girl Don't Come' lustte je wel. Het was in Nederland in de derde Top 40 de hekkensluiter, maar in Engeland goed voor de top drie.

Het lijkt erop dat Chris regelmatig een blauwtje is gelopen, anders had hij het niet zo treffend kunnen verwoorden. Ofwel de jongen staat smachtend naar zijn liefje op haar te wachten. Uren verstrijken en het wicht komt maar niet opdagen. Het lied heeft geen 'happy end'. Het is prachtig gearrangeerd, een puik tienerdrama in minder dan drie minuten.

Maar, hoe zat het nu met de blote voeten? Je had voor een opname voor een televisieshow je nieuwe schoenen uitgedaan omdat ze knelden. Want je dacht dat het toch niemand zou opvallen. Tja, de cameraman vond het bijster interessant en jij schaamde je kapot. Je moeder zou zeggen dat je zulke lelijke voeten had. Je dankt je naam er ook aan: Sandra Goodrich bekt niet. Je manager dacht aan Sandie Shore. Haar man riep uit in plat Cockney: 'Yeah that sounds nice, Sandie Shaw!'. Gelukkig heb je nog steeds een blog waar je je pennevruchten op kwijt kan. En je humor!