vrijdag 9 april 2010

het ultieme geschenk


Een paar dagen voor oud en nieuw bedacht ik dat het wel leuk zou zijn mijn kennisen een email te sturen met de beste wensen, met een liedje uit mijn muziekbibliotheek als extraatje. Ik kan me niet meer herinneren wat me als eerste te binnen schoot. Wellicht 'A Deeper Shade Of Soul' van Ray Barretto of iets in die trant. Die werd al snel afgeschoten. De tweede suggestie weet ik al helemaal niet meer. Toen die voor 96 procent geĆ¼pload was, staakte ik de actie. Ik wist het: Ik moest mijn dierbaren 'Stand!' van Sly & The Family Stone sturen!

Dat ik daar niet eerder aan had gedacht? 2009 was een heftig jaar geweest. Toen ik in april als 'nieuwgeborene' liep te 'zweven', had ik in Zwolle een zwik platen gekocht. Als dat een jaar geleden is, volgt een greep uit die vangst. Sommige grepen me tekstueel bij de strot. 'Ain't No Mountain High Enough' bijvoorbeeld. Niet het drama van Diana Ross, maar het prettige uptempo ding van Marvin Gaye & Tammi Terrell. Maar ook deze van Sly, hoewel op het moment zelf die andere aanwinst meer genoegen bracht: 'Everyday People'.

De tekst van 'Stand!' drong pas later tot me door. Toegegeven, ik vond hem in het begin iets te traag, maar inmiddels heeft hij zijn plaats verworven. Al is het alleen maar omdat het slot zo naadloos past op menig jaren zeventig-disconummer. Dat lijkt trouwens bedriegelijk veel op 'Jack And Jill' van Raydio. We zullen geen aangifte doen...

Als je het even niet meer ziet zitten en je luistert naar wat Sly je te vertellen heeft, dan gaat het zonnetje automatisch schijnen. Kun je je geliefde vrienden iets mooiers toewensen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten