Je hebt van die 'laatste platen'. Persoonlijk heb ik dat met 'Caroline Goodbye' van Colin Blunstone. Als dat nummer wegsterft, heb ik moeite mee een plaat erna te draaien. Maar ik ken ook een ultieme 'eerste plaat', een intro dat zo overweldigend is, dat alles wat ervoor gedraaid is, spontaan is vergeten. Dit geldt vooral voor 'If You Hold My Hand' uit 1973.
Ik had een biografie verwacht die overeenkomsten zou vertonen met Shakira. Helaas. Donna is geen dame uit een Spaanstalig land die aanvankelijk in haar moedertaal zingt en dan pas haar nummers in het Engels uitbrengt. Hips don't lie en dus hebben de twee uiterlijk niets gemeen. Verder ook niet. Donna is in 1928 geboren in Amerika.
Even rekenen. Donna is nu dus 82 jaar en raad eens? Jawel, ze zingt nog steeds. Daar begon ze zestig jaar geleden al mee. Rond 1970 legt ze zich even toe op Spaans repertoire, maar als twee jaar later iets aan de muzikale horizon begint te gloren, besluit ze deze te vertalen. Wat zien we daar in de verte? Een opleving in de soulmuziek waarbij het dansritme wordt gedomineerd door een staccato vierkwartsmaat.
Waarmee Donna Hightower plotseling een rol speelt in de geschiedenis van de disco. Toch is het intro van 'If You Hold My Hand' in het niets te vergelijken met de monotone beat die vijf jaar later zal regeren. En dat maakt de vroege disco ook zo interessant voor een northern soul-liefhebber.
Groot succes was ook toen niet weggelegd voor Hightower, hoewel ze in Nederland twee Top 15-hits had: Deze en 'This World Today Is A Mess' uit eind 1972. Feitelijk mag Gloria Gaynor als opvolgster beschouwd worden, maar met haar vervlakte ook de disco. Schandalig, maar waar: Wikipedia 'kent' haar niet eens! Hoewel ik gewoon de Nederlandse Pink Elephant heb, vond ik dit Italiaanse hoesje net ietsje fleuriger...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten