Recreatief kraken

Om met de deur in huis te vallen: Ik ga in ieder geval één bericht 'achterlopen'. Dit omdat ik deze week een pakket van Mark verwacht dat ik in ieder geval nog deze maand wil behandelen. Technisch gezien is dit het bericht van zondag en in de weekeinden probeer ik meestal een 'luchtig' bericht te plaatsen dat niet noodzakelijk over muziek of platen hoeft te gaan. Ik zou eerst een aflevering doen van 'Het zilveren geheugen' maar dat zou al niet heel specifiek over april 1999 gaan. Ik ben in 2017 begonnen met het terugblikken naar de tijd van twintig jaar geleden en dat is een zeer onregelmatige rubriek geworden. De laatste keer is alweer een aantal maanden geleden en gaat over de 'geboorte' van Sideburner. Of is 'Jarig haar' meer recent geweest? Enfin, het jaar 2004 is 'action packed' voor mij en zo nu en dan wil ik wel even terug gaan naar de goede oude tijd. Vanavond komen we uit bij waar het terugblikken ooit is begonnen. Hoewel? Het is al een gespreid bedje als ik arriveer en bovendien zal ik er nooit wonen of dergelijke plannen hebben. Vandaag ga ik terug naar de Zwolse kraakkroeg Co-9.

In het vorige jaar, dat is dan 2003, is mijn minidisc-speler gesneuveld. Het is begin 2004 en ik wil wel weer eens een nieuwe speler hebben. De Mediamarkt in Zwolle heeft dan nog altijd een aantal modellen op voorraad maar het zal niet lang duren of ook deze zullen plaats moeten maken voor de iPod en dergelijke mp3-spelers. Het is een donderdagavond als Zwolle koopavond heeft. Ik loop vanaf het station richting Assendorp en passeer halverwege een paar gekraakte huizen. Ze hebben bij een brievenbus een hoeveelheid 'Ja/Nee'-stickers gemonteerd zodat er 'Neeeeeeeeeeeen' komt te staan. Daar moet ik altijd even om lachen. Vervolgens zie ik een flyer op een lantaarnpaal. Het vertelt over een optreden van een ska-band in een, mij onbekende, kraakkroeg genaamd Co-9. Ik schrijf het adres op en neem me voor een kijkje te gaan nemen. Dat is een week of twee later. De wandeling er naartoe valt nog niet mee en voor mijn gevoel ben ik de eerste keer wel een anderhalf uur onderweg. Ik ben echter ruim op tijd van huis gegaan en ben op tijd voor het concert. Dat is een feestje! Dan ontmoet ik een meisje dat me uitnodigt om een paar drankjes te doen in Eureka. Dat staat op het punt van sluiten maar de barman vertrouwt haar dat ze de zaak goed zal afsluiten. Ik kan haar naam nog altijd herinneren, maar zal het achterwege laten omdat ze mogelijk nog altijd vrijwilliger is bij Eureka? Het 'illegaal' open blijven zou ook twintig jaar later nog eens gevolgen kunnen hebben? We zijn dus spoedig met zijn tweetjes. Dan heeft zij ook genoeg drank op dat de tranen komen. Ze heeft vanmiddag net haar vriendje gedumpt en... en... en...? Ach, kom maar meid. Huil maar eens lekker uit op mijn schouder. Komt allemaal goed. Wanneer gaan we weer afspreken? We nemen met een heel bescheiden kusje afscheid op het station in Zwolle. De volgende afspraak is pas op Koninginnedag. Toch ben ik een maandje erg 'high'.

Armand treedt op met Koninginnedag bij Eureka maar deze heeft weer eens de bokkenpruik op. Armand is wisselvallig als het weer. Of hij doet zijn best en het is geweldig óf hij gooit er met de pet naar. Welnu, dit was een concert in de laatste categorie. Alle vrijwilligers van Eureka zijn aanwezig. Behalve eentje dan. Enfin, ik vermaak me ook wel zonder haar. Die avond hoor ik dat de volgende avond de legendarische Meppeler punkband Vopo's zal optreden in Co-9. Het voorprogramma lijkt me nog véél leuker: Dat is het Friese Kadaverbak. Eigenlijk horen daar een paar trema's op de klinkers, maar laat maar. Als ik die avond in de Co-9 kom, hebben ze het programma omgegooid. De Vopo's hebben reeds gespeeld en zijn naar huis. Ze hebben ook 95 procent van de zaal meegenomen. Kadaverbak speelt vervolgens voor tien man waaronder ikzelf. Op een bepaald moment stap ik achter de bar en daar maakt helemaal niemand bezwaar tegen. Sterker nog: Ze laten me zien waar ik 'ons' kratje bier kan vinden. Op Bevrijdingsdag heeft de Co-9 een alternatief bevrijdingsfestival in gedachten op het oude Scania-terrein. Dat is al ontruimd als ik arriveer en dan gaat het feest verder in de Co-9. 'Wil jij achter de bar staan?', vraagt één van de 'leiders'. Natuurlijk wel. Vanaf dat moment ben ik niet meer van deze positie te branden geweest. Er is nog maar één avond geweest in de daaropvolgende maanden dat ik niet achter de bar mag staan. Overigens tref ik op deze dag nog wel het meisje. Dat blijkt achteraf binnen twaalf uur na ons kusje op het station alweer samen te zijn met haar vriendje. Ze is achteraf ook niet zó leuk als dat ik me had voorgesteld. Met een zooi drank op was ze best aardig.

Voordat ik aan dit bericht ben begonnen, heb ik eerst een uur gezocht naar de locatie. Had niet gehoeven. Bacteria is een aardige website over punk in Nederland en dat heeft een paar flyers gearchiveerd. Van de oude gebouwen kan ik geen foto's meer vinden. Tegenwoordig heeft Hornbach zich gevestigd op het terrein. Er staat me iets van bij dat de lijnbusmaatschappij er was gevestigd en dat het pand van Co-9 een onderhoudsgarage was van de bussen. Voor het podium is een complete smeerkelder. In de kantoren wonen enkele personen en eentje heeft een eigenhandig fabriekje opgezet in bakbrommers. De gemeente heeft geen duidelijke plannen met het terrein maar voert aan dat de aanwezigheid van krakers een brandgevaarlijke situatie geeft. We zitten namelijk niet ver vanaf de 'ketels' van Shell. Ik heb half-om-half een garagerockfestival gepland voor augustus 2004 maar zover komt het niet meer. Het slot van het hek naar de Co-9 wordt een paar weken voor het ultimatum al vervangen waardoor we zelfs een band moeten cancellen. Een maand later worden ook de kantoren ontruimd en gaat de boel tegen de vlakte. Het is aanvankelijk een bewaakt parkeerterrein voor vrachtwagens totdat Hornbach het terrein koopt voor een splinternieuwe winkel.

Een van de krakers gaat schuil onder de naam 'Broer Konijn' en Co-9 is een flauwe woordspeling (ko-nine). Ik maak voor de eerste keer in mijn leven een noise-performance mee van de Amerikaan Crank Sturgeon en met enkele formaties uit de Hondenkoekjesfabriek. Verder is het erg veel punk. Ik herinner me een avond waarop ik met een punkband naar een 'hippe' kroeg in Zwolle ga. Een van de punkers maakt er een sport van om zoveel mogelijk mensen met een dienblad bier in de handen te laten struikelen. We krijgen het op het laatst nog aan de stok met een stel boeren die onze aanwezigheid niet op prijs kunnen stellen. Rock'n'roll! Ook is daar de legendarische dansavond waar de bovenstaande foto waarschijnlijk is genomen. Opeens staat 'de kit' aan de bar. Ik weet niet wat ik moet doen maar dan neemt iemand anders van de organisatie het over. 'Blauw gaat naar buiten', ,blijft hij roepen en krijgt het ook nog voor elkaar! Als ze goed en wel buiten zijn, begint iemand aan de bar zijn neus te poederen. Ook rock'n'roll.

Gelukkig is de muziekapparatuur al in veiligheid gesteld als het pand wordt leeggehaald. Ondanks dat het hek op slot zit, weten we nog wel een manier om binnen te komen. We zoeken deze avond allemaal naar een souvenir van de Co-9, alleen... er is niets meer. Ik blijf over met een deur van een koelkast met daarop een fraai mozaïek van gebroken stukjes spiegel. Als ik de volgende dag een kilometer heb gelopen met het onmogelijke ding heb ik al drie keer mijn handen open gehaald. Dat souvenir eindigt in de bosjes.