Singles round-up: april 1

Het is vandaag niet druk om het zacht uit te drukken. Ik heb alleen in de eerste wijk een paar dikkere en grote pakketten en in Tuk slechts een handjevol brieven. Ik heb het plan al snel klaar. Ik ga met de eigen fiets bezorgen en kan dan vanuit Tuk zó doorfietsen naar Wolvega. Naar Wolvega? Ja, ik heb dat plan al sinds september maar het komt er nooit van. Er zit een kringloopwinkel in Wolvega waar ik al vaker ben geweest en dat soms enkele 'duurdere' singles heeft. De laatste keer dat ik hier ben geweest is de dag na Hemelvaart in 2022 dus het wordt wel weer eens tijd. Ik heb de fotocamera niet mee en dus kan ik er niet echt een 'Diagonaal zeven letters' van maken. Het is zo aangenaam warm dat ik in Witte Paarden de hoodie uittrek en het bomberjack over mijn blote armen draag. Morgen wellicht een iets dunnere jas over de hoodie? Ik fiets vrij rechttoe rechtaan naar Wolvega en scoor daar drie singles. Daarna naar Oldeholtpade en via De Hoeve naar Noordwolde. Daar kan ik niet slagen. Ik fiets terug over Wilhelminaoord en Frederiksoord en heb besloten wat boodschapjes te halen in Vledder. Vanuit daar fiets ik over Wapse en het pad door het bos. Halverwege nog oponthoud omdat de Schotse hooglanders me er niet door willen laten. Ik ben om zes uur thuis en heb dan, buiten het werk om, vier uren gefietst. Dinsdag heb ik vijf singles gekocht bij de kringloop in Tuk en deze acht singles maken de eerste 'Singles round-up' van deze maand.

* Angela & The Rude- Young Souls (EEG, EMI, 1990)
Een hele aangename verrassing is om deze single eens in levende lijve te zien. Ik vind het een wereldnummer maar kan me niet herinneren dat ik in 1990 en 1991 ooit een vinylsingle heb gezien. Het is de periode dat in veel gevallen een plaat niet meer op vinyl verschijnt maar uitsluitend op cd. Ik heb 'Pressure' een paar jaar geleden al wel op single gekocht. 'Young Souls' klinkt 34 jaar later nog altijd als een klok. Een leuk bijkomend voordeel is dat de platen voor de helft van de aangegeven prijs zijn. Angela & The Rude staat in een bak met singles van twee euro per stuk maar heeft geen prijssticker. Hierdoor krijg ik deze voor vijftig cent mee. Ik koop nog wel twee voor twee euro per stuk en ik ben opgelucht als blijkt dat deze niet meer dan een euro hoeven te kosten.

* Five Star- All Fall Down (NL, RCA, 1985)
* Five Star- Love Take Over (Duitsland, RCA, 1985)
Het is verleidelijk maar ik weet me te beheersen. Ik val in Wolvega met mijn neus in een kleine Five Star-verzameling. Allemaal eigendom van een zekere Marga. Twee van de vier heb ik al en laat ik dus liggen. 'Love Take Over' ontbreekt nog altijd in de verzameling als ik me niet vergis. 'All Fall Down' heb ik al wel maar deze heeft geen fotohoes en heeft wat steenslag voor het hoofd gehad. De singles zijn goed genoten maar niet verpest. Goed gegokt met 'Love Take Over' want die heb ik nog niet. Volgens mij liggen 'Find The Time' en 'Rain Or Shine' nog in Wolvega voor de liefhebber.

* Louise Goffin- Kid Blue (NL, Asylum, 1979)
Louise komt niet zomaar uit een muzikaal nest. Ze is de dochter van Gerry Goffin en Carole King. Als haar ouders druk bezig zijn met liedjes schrijven voor anderen, past Little Eva op haar. Eva doet op een zekere dag een vreemd dansje dat Gerry en Carole inspireert tot 'The Locomotion'. De rest is geschiedenis. Vanzelfsprekend treedt de kleine Louise ook in de voetsporen van haar ouders. 'Kid Blue' is een typische Amerikaanse jaren zeventig-productie. Ik moet zeggen dat ik haar stem een stuk krachtiger vind dan die van haar moeder. Dit is één van de twee euro-platen in Tuk welke dankzij een aanbieding opeens een euro mag kosten. Voor dat geld is het een erg leuk plaatje!

* John Kincade- 'Till I Kissed You (NL, Penny Farthing, 1974)
John heeft een jaar eerder als Kincade een hit met 'Dreams Are Ten A Penny' maar probeert het nu eens met het oudje van The Everly Brothers. Door een hele eenvoudige begeleiding op drums en een snerpende fuzzgitaar wordt dit zomaar glamrock. Het valt voor mij in dezelfde categorie als 'Good Vibrations' van The Troggs, eveneens een Larry Page-productie. Je verwacht eigenlijk helemaal niets en dan is het opeens toch nog erg goed!

* Mike Logan- This Time It's Forever (NL, Pink Elephant, 1973)
Een bekende naam... Nee, dat blijkt uit een hele andere hoek te zijn. Mike Logan is een personage in de televisieserie 'Law & Order', maar dat is niet deze Mike Logan. De Mike van dit plaatje speelt bij een oorspronkelijk Engelse band genaamd The Motowns. De groep heeft zich gesetteld in Italië. Lally Stott is eveneens lid van de band en hij zal 'Chirpy Chirpy Cheep Cheep' schrijven voor Middle Of The Road, ditmaal een Schotse band welke het probeert in Italië. Beide nummers op de single zijn geschreven met David Shel Shapiro, eveneens een Engelsman. Op papier is het interessant. Het is een 'straight starter'. Het is een sfeervolle en zeer fraai gearrangeerde ballade. De zang komt niet lekker uit de verf in de productie en dat maakt dat het ietwat een grijze muis is in het pop-landschap maar de bedoelingen zijn goed! De keerzijde maar eens proberen. 'You Don't Look Happy Now' is iets meer upbeat en de zang is nu wel beter op de voorgrond. Verder klinkt deze kant een beetje gedateerd in mijn oren.

* Nick Lowe- Half A Boy & Half A Man (NL, F-Beat, 1984)
Ik denk meteen aan de oude hoes die helemaal stuk is. Pas bij thuiskomst realiseer ik me dat ik een paar jaar geleden nog een upgrade heb gekregen dankzij Albert. Enfin, de single kost me slechts vijftig cent en het kan nooit kwaad om een exemplaar op reserve te houden.

* The Oscar Peterson Trio- People (NL, Verve, 1965)
Wat heb ik afgelopen dinsdag geschreven over jazz? Nu investeer ik dan opeens vier euro in een jazz-single. In Wolvega hebben ze altijd een apart bakje met 'duurdere' singles. Daar heb ik in 2022 onder andere Trea Dobbs gevonden alsook de Nederlandse uitgave van Sandie Shaw's 'You've Not Changed'. Ditmaal ben ik erg snel klaar met de inhoud van het bakje. De b-kant van deze single, 'You Look Good To Me', is volgens het hoesje de slottune van NTS. Dat maakt me nieuwsgierig. 'People' is op zichzelf altijd goed, ook al klinkt Oscar hier flink belegen. De NTS-tune is een stuk aantrekkelijker, maar ja... het blijft jazz. En dan op de automatische piloot.