Vanmiddag kijk ik uit het raam van de bus als we Geeuwenbrug passeren. Opeens denk ik terug aan de fietstocht die ik onlangs heb gemaakt. Hoe lang is dat nu geleden? De vakantie van twee weken geleden lijkt soms al een maand geleden en de tocht van deze bewuste maandag wel twee maanden. Dan blijkt dat het net een maand geleden is. Het is de dag dat ik de herberg in Bunnik heb geboekt. Deze maandag is het erg fraai fietsweer. Hoe zou dat vanmiddag zijn geweest? De zon schijnt op zichzelf wel erg fraai maar er staat een ijskoude westenwind. Omdat ik alleen maar in de bus naar Assen hoef en vooral veel binnen ben, denk ik wel een dun jasje te kunnen aantrekken. Dan is het twintig over vier en ben ik wel weer klaar voor de terugreis. De bus zou over tien minuten moeten arriveren, hoewel ik op een erg tochtig hoekje sta. Tot overmaat van ramp heeft de bus heel veel vertraging en is deze niet eerder dan kwart voor vijf bij de halte. Had ik toch maar mijn bomberjack aangetrokken? Als ik later op de fiets naar Havelte moet voor brood trek ik weer de winterjas aan en dat is een verstandig besluit. Morgen belooft het wederom oktober te worden met windkracht vijf en alle mogelijke neerslag. Het gaat nog niet naar wens met de lente. Enfin, ik ga er vanavond nog elf singles tegen aan gooien. Ideaal zou zijn als ik de resterende 22 kon doen, maar eerst maar eens het tweede deel aan het papier toe vertrouwen.
* James Ingram & Michael McDonald- Yah Mo Be There (NL, Qwest, 1983)
In het bericht over Erasure heb ik geschreven dat de jaren tachtig in 2003 een eerste rehabilitatie heeft gehad dankzij 'Suddenly Last Summer' van The Motels. Het is rond dezelfde tijd dat ik ook dit nummer hoor van Ingram en McDonald en ook dit heeft twintig jaar later een fijne associatie. Vanmiddag eindelijk eens het vinyl bemachtigd. Hoewel uiterst dansbaar is deze gewoon voor de Gele Bak.
* Jesus Jones- Bring It On Down (UK, Food, 1989)
Eerst eens opzoeken op 45cat. Het lijkt alsof die hand genummerd is. Het lijkt erop dat het de vijftiende release is uit september 1989 welke door Pyramid Promotions & Publicity aan de man wordt gebracht. Jesus Jones staat in 1991 op het album 'Ein Abend In Wien' dat ik in 1992 helemaal grijs draai. 'Right Here Right Now' is de grootste hit van het gezelschap. 'Bring It Down' is een vroege single en piekt net buiten de Engelse top 40. Hoewel de band niet afkomstig uit Manchester is dit het stijltje dat in 1990 een leven gaat leiden als Madchester. Indierock met een elektronische ondergrond waarbij de dansers en de rockers elkaar kunnen ontmoeten op de dansvloer. Voor een eurootje mag er veel en dit is weer zo'n voorbeeld.
* Elton John- Border Song (NL, DJM, 1970)
De allereerste Top 40-hit van Elton. Omdat 'Holy Moses' veelvuldig terug komt in het nummer is het in de vroege jaren zeventig vaak als semi-gospel gebracht door onder andere Dorothy Morrison en volgens mij heeft Aretha Franklin eveneens een versie opgenomen. Ik moet bekennen dat ik Elton's versie nog niet eerder heb gehoord. Doorgaans ben ik niet kapot van zijn werk maar 'Border Song' is prachtig gearrangeerd.
* Level 42- Something About You (NL, Polydor, 1985)
* Level 42- Take A Look (Duitsland, Polydor, 1988)
Elf met een griffel! 'Something About You' wil ik wel gokken voor een euro en... ik heb hem nog niet! Dat komt dan extra goed uit want ik vind het een heerlijk nummer! 'Take A Look' heb ik in ieder geval niet en dat nummer is nooit ingedaald bij mij of heeft voor een blijvende herinnering gezorgd. Ook deze mag er zijn. Twee keer helemaal raak!
* Mark Lindsay- Arizona (NL, CBS, 1969)
Deze heb ik al wel maar ik geloof niet met de fotohoes. Het vinyl moet in ieder geval in een betere staat zijn dan mijn oude dus een succesvolle upgrade.
* The Matchmakers- Baby Make Me Happy (Duitsland, Vogue, 1969)
De naam van Mark Wirtz springt in het oog en dan ben ik vlug bereid. Wirtz is het brein achter de 'Teenage Opera' van Keith West en maakt 'A Touch Of Velvet, A Sting Of Brass' met Mood Mosaic. The Matchmakers klinkt typisch Engels en aan de andere kant erg bubblegum. Een geslaagde combinatie als je het mij vraagt. Iets minder brallerig dan The Equals en met een spannend orgeltje op de achtergrond. Het is geen hoogvlieger maar dat verwacht ik evenmin van bubblegum.
* Melanie- Brand New Key (Frankrijk, Buddah, 1972)
Maar weer eens in de digitale kaartenbak duiken want volgens mij ontbreekt deze titel nog in de catalogus. Ja, dat klopt! Natuurlijk hoor ik deze liever als 'Combine Harvester' van The Wurzels maar het maakt niet dat deze van Melanie minder welkom is.
* Wayne Newton- Remember When (US, Capitol, 1965)
Meteen even de hoesjes verwisselen. Deze zit in een Warner Bros.-hoesje zoals deze bij Freddie Cannon hoort te zijn. 'Remember When' klinkt erg gedateerd voor 1965 en 'Keep The Lovin' Feelin' is een fraaie knipoog naar Phil Spector. Toch heeft het niets van 'You've Lost That Lovin' Feelin' maar klinkt het vooral als een eerbetoon aan The Ronettes of The Crystals. Zijn 'Better Now Than Later' met The Newton Brothers heb ik altijd een geinig plaatje gevonden en daardoor ben ik erg gevoelig voor dit repertoire. Dit is gewoon leuk voor op een zondagavond maar verder ook niet.
* Helen Reddy- Angie Baby (Duitsland, Capitol, 1974)
Over het algemeen heb ik niet heel veel met Helen Reddy hoewel ik een paar jaar geleden een nestje singles heb gekocht. 'Angie Baby' vind ik persoonlijk één van de leukere singles
* Cliff Richard- The Twelfth Of Never (UK, Columbia, 1964)
Natuurlijk is ome Cliff een beetje 'fout' maar ik kan het nooit weerstaan. Zeker niet als het een Engelse persing is als deze. Het nummer is natuurlijk een dweil maar vanaf de Engelse persing is het best te genieten. Oh, wat hebben we weer veel plezier van een euro...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten