Singles round-up: april 5

Rond een uur of twee heb ik voor het laatst de brievenbus gecheckt. Ik zal dat uiteraard straks nog een paar maal doen, maar het lijkt erop alsof de singles van Mark nog wel even onderweg zijn. Tot mijn grote verrassing zit er vanmiddag wel een pakketje in mijn bus. Nou zeg? Een pakketje uit Zweden dat dinsdag op de bus is gegaan en dat twee dagen later in Uffelte ligt. Punt is alleen wel dat er een week van stilte zit tussen bestelling en betaling én het eventuele verzenden. Dat is een beetje jammer maar voor de rest is een anderhalve week op zichzelf niet verkeerd vanuit Zweden. Als de dealer het niet expliciet had vermeld op Discogs zou ik wellicht geen probleem hebben gemaakt. Ik ga vandaag alvast aftrappen met dit vijftal singles. Na het weekend kunnen jullie in ieder geval nog een 'Singles round-up' tegemoet zien met de nieuwe releases. Nu dan de vijf singles uit Zweden.

* Bill Deal & The Rhondells- What Kind Of Fool Do You Think I Am (Spanje, Polydor, 1969)
Het is niet alleen qua stijlen en genres een 'mixed bag' maar ook met de persingen. Dit heb ik overigens niet in de gaten totdat ik de order heb geplaatst. Ik denk het allereerst aan Scandinavische persingen maar dat zijn er slechts twee. Verder een Spanjaard, een Franse en een Engelse persing. Ik bestel zelden één plaatje van een dealer en zoek in ieder geval platen uit om de verzendkosten 'vol' te maken. Het is een megagrote dealer met geluidsdragers in alle mogelijke genres en ik zoek even in de soul. Daar staat ook deze van Bill Deal & The Rhondells. Een titel die ik ken uit het Hitdossier (het heeft in ons land in de Tipparade gestaan). Ik heb reeds 'It's Too Late' dat ergens in de Northern Soul-beweging nog een 'hit' is geweest. Deze single is me nagenoeg onbekend. Het is ietwat drammerige 'blue-eyed soul' in de traditie van The Foundations maar op zichzelf niet onaardig gedaan. Ik durf deze wel tot de Blauwe Bak te rekenen. 'I've Been Hurt' krijgt door het orgel een beetje een reggae-groove. Leuk om mijn maat mee te plagen maar niets bijzonders. Nee, ik hou het bij de a-kant en het mag in de Blauwe Bak.

* Debbie Fleming- Long Gone (UK, Bradleys, 1975)
Twee weken geleden draait mijn Wolfman-collega Lee vooral 'hits' uit de Northern Soul-club Cleethorpes en dat bevat veel werk uit de midden jaren zeventig waarvoor de puristen hun neus ophalen. Debbie Fleming komt eveneens voorbij en ik ga meteen op zoek. Het origineel is niet heel erg duur maar ik ga desondanks voor de Engelse persing. Debbie is een blanke allround zangeres uit Canada en 'Long Gone' heeft een feestelijke refreintje dat lekker in het hoofd blijft zitten. Wie de microscoop erbij pakt ziet gewoon een puur popnummer, maar hee... in Cleethorpes gaat het dak eraf als het wordt gedraaid. Het is overigens ook de club waar 'I've Got The Need' van onze eigen Spooky & Sue wordt 'ontdekt'. Dit is overigens de hoofdreden voor de bestelling, de rest zijn 'kassakoopjes'.

* The Soul Children- It Ain't Always What You Do (Frankrijk, Stax, 1972)
En zo blijft het nog even Bananaramaweek. O nee, dat is een ander nummer. Ik heb deze single niet eens beluisterd voordat ik tot aanschaf ben over gegaan. Volgens mij heeft de Zweedse dealer abusievelijk de Duitse uitgave gebruikt maar je hoort mij niet klagen. Met The Soul Children kun je eigenlijk nooit mis grijpen en dit is andermaal een bewijs. Een lekker stevige beat en de hoogstaande kwaliteit waar Stax in de vroege jaren zeventig patent op lijkt te hebben. Op de keerzijde staat 'All That Shines Ain't Gold' en dat is een fraaie ballade met alle bekende Soul Children-ingrediënten. Het kan voor mij de boeken is als een 'double-sider'.

* Dionne Warwick- Do You Know The Way To San Jose (Zweden, Scepter, 1968)
* Dionne Warwick- Who Is Gonna Love Me (Zweden, Scepter, 1969)
Qua zang heb ik heel erg moeten wennen aan Dionne's stem maar heb desondanks al heel gauw een verslaving voor wat betreft de fotohoesjes. 'Who Is Gonna Love Me' heb ik onderhand in drie verschillende persingen en met fotohoesjes, dus daar zou ik klaar mee kunnen zijn? 'San Jose' ontbreekt nog in zijn geheel in de collectie. Ik ben alleen nog niet helemaal zeker of dit duo in de Blauwe Bak terecht komt. 'Who Is Gonna Love Me' heb ik daar al eens staan en 'San Jose' is een ontzettend 'feelgood'-nummer maar raakt al snel ondergesneeuwd in de Blauwe Bak. Een kandidaat voor de Gele Bak Top 100 dan maar?