We zijn halverwege de maand en nog altijd geen terugblik op 1999? Dat komt ten eerste omdat ik in april 1999 geen platen heb gekocht en dus geen 'Het zilveren goud' kan doen. Voor wat betreft de verhaaltjes zit er een 'blanco' periode voor mij tussen de vakantie in Nederland en de dag voor mijn verjaardag. Het is sowieso een rare tijd. Ik ben in oktober een depressie in gegaan en heb een paar weken Prozac gebruikt. Daar ben ik rond de kerst helemaal mee gestopt en ben sindsdien ook weer gewoon aan het werk gegaan. Dat wil echter niet zeggen dat daarmee de depressie helemaal is opgelost. Ik herinner me nog diverse fijne momenten uit de eerste maanden van 1999, neem bijvoorbeeld de wandeling naar Uppermill en terug door de sneeuw terwijl ik op Radio 10 Gold hoor dat het die avond stormt in Nederland. Het snelle besluit om hals over kop naar Polen te gaan, reken ik nog tot een uitwas van de depressie. Ik krijg jaren later het verwijt dat ik 'erg serieus' was tijdens de vakantie in Nederland. Ja, ik ben duidelijk nog niet helemaal geland. Dan is het een dag voor mijn verjaardag op 27 april 1999. Ik begin aan een brief waarvan ik niet weet aan wie ik hem zal sturen. Als de brief af is, heb ik ook helemaal geen behoefte om de brief te versturen. 'Letters I've written, never meaning to sent'. De brief zal de sleutel zijn naar een persoonlijke bevrijding!
Ik heb de brief nog jaren lang bewaard. Als ik hem vandaag zou tegenkomen, zou ik hem alsnog weggooien. Misschien nog één keer terug lezen en dan verfrommelen. De precieze inhoud van de brief kan ik me niet meer herinneren en het zou wellicht ook té persoonlijk zijn geworden om dit hier te delen. 'Keep it light'. De strekking weet ik nog wel en is gelieerd aan een droom van een maand eerder welke ik ook altijd als een 'visioen' heb beschreven. 'Verleden is niet iets om in te wonen en te leven, verleden is ervaring welke je mag gebruiken in het heden en de toekomst'. Zelfs vijfentwintig jaar later nog een fraaie boodschap! Betekent dit dat ik niet meer mag kijken naar de periode van vijfentwintig jaar geleden? Nee, daar gaat het niet om. Vijfentwintig jaar geleden leef ik wel heel erg in het verleden, het helpt me om een lastige periode in het heden door te komen. Maar uiteindelijk is verleden echt de verleden tijd. Ik moet op dat moment leren van de fouten uit het verleden en deze meenemen voor de toekomst. Dat ik anno 2024 terug kijk naar een voorbije periode is meer iets van nostalgie. Méér nog dan in 1999, anno 2024 ben ik blij dat ik ouder ben en een periode helemaal definitief achter me heb gelaten.
In 1999 kan ik nog geen vijfentwintig jaar terug in de tijd gaan want ik ben dan bijna vierentwintig. Toch meen ik in die tijd dat ik er al een half leven op heb zitten. 'You ain't seen nothing yet', zou de oudere Gerrit tegen de jonge uitvoering hebben gezegd. Het recente verleden is in 1999 een veilige haven voor mijn gedachten. In 2024 ben ik zo blij dat ik het heb meegemaakt maar ook dat het achter me is gebleven. 'Keep it light'. Tja, dat is alles wat ik kwijt kan over de brief. Ik heb hem in een paar uur geschreven. Of... ik zal later verklaren dat er 'iets' is dat mij heeft 'overgenomen' en mij de brief 'heeft laten schrijven'. Feit is dat ik door de brief tot bepaalde inzichten kom waar ik normaliter niet op was gekomen. Er moet dus een kracht van buitenaf zijn geweest? Het heeft echter als resultaat dat ik enigszins somber naar het winkeltje aan Manchester Road ben gegaan en aan het einde van de dag helemaal straal van het geluk. Ik mag weer 'hippie zijn'. Het haar is weer lang genoeg en ik trek meteen de meest fleurige kleding aan. In die tijd maakt companion Trevor een foto van mij als ik in de deuropening sta van Longlands Mill. Deze foto zal jaren bij mijn ouders in de kamer hangen en is voor mij persoonlijk de mooiste foto die ooit is genomen van mij. Ik straal van het geluk in een psychedelisch bloesje onder het logo van de Emmaus in Mossley.
De verjaardag is in 1998 bijna geruisloos aan me voorbij gegaan en ik ben blij dat ik mijn mond voorbij praat. Je zou zomaar een paar fraaie cadeaus mislopen? In 1999 sta ik inmiddels in de agenda van Carol en hoef het niet zelf aan te kondigen. De presentjes zijn zelfs nog royaler dan in het jaar ervoor. Een leuk geldbedrag van de Emmaus en een pakje Benson & Hedges van Stu en Norah. Ik krijg een lift naar Ashton-under-Lyne waar ik meteen een cd-zaak binnen ga. Het cadeau dat ik uit zoek is 'Velvet Underground & Nico' op cd. Dat album zal gaandeweg de taak overnemen van het deprimerende 'This Is My Truth, Tell Me Yours' van Manic Street Preachers dat vooral in de eerste maanden van 1999 voor mij heeft gespeeld. Typisch zo'n album dat ik nooit meer zou willen horen. Ook vier ik de vrijdagavond met een uitje naar Ashton met de trein. Op zoek naar een 'uniek' plaatje dat ik nog niet eerder heb gebruikt, zie ik deze foto van het station van Mossley. Er is helemaal niets veranderd in vijfentwintig jaar? Welnu, rechts zien we nog het bord van 'Royal Bank Of Scotland' en in dat pand zit sinds vijf jaar een vreettent. Het zou me niets verbazen als de foto ook uit de jaren negentig komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten