Vanavond om half negen heb ik de sleutel in mijn voordeur gestoken nadat deze dinsdagmorgen om kwart voor acht op slot is gegaan. Na enkele foto's te hebben gedeeld met de Facebookvrienden (m/v) en wat lol te hebben getrapt met een collega-radiomaker ben ik er wel aan toe om mijn benen iets te relaxen en mijn ogen te sluiten. Ik zet de wekker op elf uur maar daar denkt mijn lijf anders over. Ik luister blijkbaar al een half uur naar RTV Drenthe want 'Calypso' van John Denver is de eerste plaat die me in het hier en nu brengt. Ik kan met mindere platen wakker worden, denk ik zo. Ik heb voor Facebook een ruwe schatting gemaakt van vijfhonderd kilometer over vier dagen. Het voelt even onwerkelijk om het te schrijven maar dit is het 'nadeel' van het niet hebben van een kilometerteller. Aan de andere kant geeft het ook een stuk meer rust. Ik moest er niet aan denken maar vanavond ga ik nog eenmaal de fiets pakken en de tochten van de afgelopen week met jullie maken. Het betekent wel dat ik de site van de Fietsersbond open moet hebben en ik denk dat ik me ook opnieuw ga verbazen over waar ik allemaal ben geweest op woensdag en donderdag. Ik begin echter bij de heenreis en deze is al meteen 'XL'.
Zoals ik maandagavond al verwacht blijft verdere slaap uit in de nacht van maandag op dinsdag. Ik ga op het laatst nog wel even gestrekt om extra rust te bieden aan mijn benen, maar het hoofd maakt overuren en is voortdurend bang om véél te laat wakker te worden. Ik heb de wekker gezet op kwart voor acht. De tas is al gepakt en dus is het een kwestie van twee koppen koffie en ontbijtje zodat ik om half negen op de fiets kan zitten. Omdat ik niet kan slapen, ga ik al rond een uur of zeven eruit en in plaats daarvan zit ik om kwart voor acht op de fiets. Daar ben ik mezelf dankbaar voor geweest! Maar... hoe gaan we eens fietsen? Ik heb vorige week een aantal opties onderzocht waaronder een héle toeristische tocht. Deze wil me over Kampen hebben en een stukje polder om vervolgens met een pontje over naar Elburg te gaan. Alleen... dat fietsveer vaart pas vanaf 15 april. Toch bevalt me de gedachte om niet over Staphorst en Rouveen en dwars door Zwolle te moeten. De wind is dinsdag voornamelijk uit het westen en dat betekent dat ik eerst al flink het westen in ga om vervolgens zijwind te hebben? De tocht begint moeizaam. Gewoon langs de rijksweg naar Meppel, over het industrieterrein en dan dwars door de polders naar Zwartsluis. Ook passeer ik hierbij Haminge dat wel 'speciaal' is op deze 'non-alcoholische verjaardag'. Dat is dan de plek van de kliniek die ik heb genoemd in het bericht over Rhinoceros. Er valt van tijd tot tijd wat regen maar niets om me zorgen over te maken. Met de pont over naar Genemuiden en dan langs de Kamperzeedijk naar Kampen. Daar blief ik koffie maar ben ik ook op zoek naar de weg naar Elburg. Ik vind de weg maar ben dan alweer een eind buiten het centrum. Dan zie ik aan de horizon een Esso en dat heeft altijd goede koffie. Het blijkt een grote Esso te zijn met een half broodjesrestaurant en toiletten. Op de wc zie ik mezelf in de spiegel. 'Waar ben ik aan begonnen?', vraag ik mezelf. Het antwoord vanaf de spiegel laat lang op zich wachten. 'Gewoon door beuken!'.
Volgens mij moet het de Kamperstraatweg zijn geweest en vanuit Kampen passeer ik onder andere het buurtschap De Zande. Ik kom uit in Wezep en moet dan nog via Oldebroek naar Elburg. Op dat punt verbaas ik me ook waarom ik in hemelsnaam over Kampen ben gegaan, maar dan opnieuw... het is vakantie en ook de heenweg mag 'speciaal' zijn. Dan is het een kwestie van de Zuiderzeestraatweg langs gaan en dorpen wegstrepen totdat we in Harderwijk zijn. In een vlaag van nostalgie hou ik pauze in Nunspeet. Op dat moment is de regen tijdelijk verdwenen en schijnt het zonnetje uitbundig. Via Hulshorst en Hierden naar Harderwijk. Het richtingsgevoel is uitstekend in Harderwijk en ik fiets vrij probleem richting Nijkerk. In Ermelo steek ik aan voor koffie en een zeer nodige toiletstop. Als ik Nijkerk door ben, kan ik hem niet vermijden. Hij staat glimlachend midden op het fietspad en er is geen andere optie dan langs hem heen te gaan en de klap op te vangen. Het is de welbekende man met de hamer. Als ik aan de buitenste rand van Amersfoort ben, zie ik het opeens weer zitten maar ik ben buitensporig lang onderweg geweest tussen Ermelo en Amersfoort. Voor mijn gevoel heb ik enorm lopen klooien in de buurt van Amersfoort maar als ik het nu op het kaartje zie, valt dat nog reuze mee. Ik heb twee dingen in mijn hoofd zitten sinds de fietstocht in 2000: Leusden en Woudenberg. Dat blijkt op het kaartje ook de beste manier te zijn om voorbij Amersfoort te komen. In Woudenberg ben ik het spoor bijster en vraag een voorbijganger hoe ik het gemakkelijkste in Zeist kom. 'Ach joh, dat is gemakkelijk! Je gaat hier de straat uit en dan gewoon rechtdoor. Dat kan je niet missen!'. Bij het verlaten van Woudenberg zie ik de oversteek van de Randweg en dan weet ik het weer. Dan de Zeisterweg over langs de piramide van Austerlitz en de gebouwen van de KNVB. Ik heb op dit golvende stukje een paar maal de derde versnelling gebruikt en dat breekt me op als ik in Zeist ben. De schade is nu te overzien maar ik moet nog altijd wel een paar kilometer tot Rhijnauwen.
De laatste kilometers gaan op het tandvlees. Ik ben om kwart voor zeven in Rhijnauwen en kan vrijwel meteen aanschuiven voor de saté van kippendij met bosuitjes, cassave en frites. Daarna een welverdiende douche. Om tien uur stap ik mijn bed in. De bovenstaande foto is pas vrijdagochtend gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten