Alleen 1969 en 1989 nog te gaan en dan heb ik in de afgelopen twee jaar alle jaren behandeld in de 'Vinyl Summer Spirit Of...' van 1966 tot en met 1991. Intussen heb ik ook al 2017 en 2019 gedaan en dat concept smaakt eigenlijk ook wel naar meer! Omdat bepaalde shows uit de afgelopen twee jaar té 'legendarisch' zijn in mijn oren heb ik moeite om deze jaren overnieuw te doen. Wellicht dat ik het later nog eens ga herhalen. Dit weekend zet ik 1969 in de schijnwerpers. Voor de zaterdagavond ga ik me beperken tot 'US originals only' en met het verse pakket van Mark heb ik dan keuze uit ongeveer 75 singles. De Week Spot heb ik echter dinsdag al uitgekozen en dat is een plaatje dat sinds maart of april 2020 in mijn verzameling verblijft. Het stelt me tevens in de gelegenheid om een bericht te wijden aan een zangeres die ondanks een imposante loopbaan grotendeels onopgemerkt is gebleven. In de kringen van de 'deep soul' en, in schril contrast, de Northern Soul uit The Casino in Wigan staat ze hoog aangeschreven. En dus zet ik deze week de volgspots op Kim Tolliver en haar 'I'll Try To Do Better' uit 1969.
Ook ik kom haar naam het eerste tegen in verband met haar Northern Soul-'hit'. 'I Don't Know What Foot To Dance On' is een stamper waar met name in The Casino het publiek op los gaat. De single is echter alleen in Amerika uitgebracht en moeilijk te vinden waardoor het nooit binnen mijn bereik is gekomen. Intussen vind ik eerst de Week Spot op het Rojac-label uit 1969 en meer recent een heruitgave van haar eerste single op het Sure Shot-label uit 1967. Als ik deze opnames leg naast 'I Don't Know What Foot To Dance On' weet ik het zeker. Dit is voor mij net zo'n geval als Millie Jackson. De laatste heeft in de Northern Soul een grote hit met 'My Man A Sweet Man', maar ik heb het nooit iets gevonden. Ik hoor Millie veel liever in een ballade. Dat genre ligt ook Kim Tolliver het beste waarvan de Week Spot een sprekend voorbeeld is.
Dorothy Kimberley Tolliver wordt geboren op 21 juni 1937 nabij Nashville in een stadje genaamd Lebanon. Ze groeit echter op in de zwarte wijk Hough in Cleveland. De eerste dertig jaar van haar leven zijn niet echt goed gedocumenteerd en het verhaal begint dan ook in 1967 als ze haar eerste single maakt voor het Sure Shot-label. De platenmaatschappij komt uit Texas maar daar zijn de opnames waarschijnlijk niet gemaakt. Waarde collega Sir Shambling gokt daatbij op Nashville of Memphis. 'Get A Little Soul/In Return For Your Love' zijn nummers die het goed doen in de Surinaamse soul-scene en in 1970 is daar opeens een persing uit Venezuela. Het vermoeden bestaat dat het ding gewoon tussen een poldermolen en een tulpenveld is geperst door iemand op klompen. Er worden wel vaker trucjes uitgehaald om een illegale persing legaal te laten lijken. Zo zijn er bootlegs voor de Suri-soul die het STEMRA-kenmerk op het label hebben. Terug naar de jaren zestig! Kim tekent vervolgens bij Jack Taylor en zijn Rojac-label en daar zal ze een handjevol singles uitbrengen. 'I'll Try To Do Better' krijgt maar liefst tweemaal een kans. Eerst in 1968 met 'I Gotta Find A Way' op de b-kant. In 1969 is het de b-kant van 'Let Them Talk'. Dat is de 'double-sider' die ik in de bakken heb staan en dus een reden voor mij om het onder 1969 te scharen. Verrekte details ook...?
Inmiddels is Kim gelukkig getrouwd met songschrijver Freddie Briggs. Ze neemt méér op dan dat kan worden uitgebracht door de platenlabels en dus gebruikt ze een pseudoniem voor enkele platen. Toch is er al een andere Big Ella en maakt 'How Long Can I Keep Hanging On' het alleen maar meer verwarrend. Toch is dit een uitstekende opname voor het Superheavy-label. Intussen maakt ze ook een fijn plaatje voor het GAR-label. Als Kimberley Briggs levert ze in 1971 een elpee af: 'Who's Kimberley' op het eigen Kimbrig-label. Fantasy heeft belangstelling en brengt een jaar later het album uit met de titel 'Passing Clouds'. Een jaar later verschijnt 'Come And Get Me I'm Ready' op het Chess-label. Daarbij is het opvallend dat beide labels geen singles uitbrengen van het album. De elpees lijken dan ook meer op de markt van de elpee-rock gericht te zijn dan op de R&B-lijsten van de Billboard. De albums zijn beide overgeproduceerd en alleen interessant om als voetnoot te gebruiken. In 1975 maakt ze 'I Don't Know What Foot To Dance On' voor het Castro-label en dat zal een grote 'hit' in Engeland worden. Rond dezelfde tijd verschijnt haar versie van 'If Loving You Is Wrong' op het Revilot-label maar ze zal nog eenmaal een comeback pogen in de vroege jaren tachtig. Jack Taylor blaast zijn Tay-ster nieuw leven in en Tolliver maakt twee 12"-singles. Bij de eerste uit 1980 druipt de soul ervan af, de tweede (uit 1981) kent een matige nieuwe opname van 'Let Them Talk' en probeert ze met 'Party Lights' aansluiting te vinden bij de disco. De laatste is het dieptepunt in haar carrière en tevens haar zwanenzang op het vinyl. In de jaren negentig wordt ze overvallen door Alzheimer en op 6 juni 2007 overlijdt ze op 69-jarige leeftijd.
Met name voor liefhebbers van 'deep soul' is haar werk uit de jaren zestig om te smullen. Je kan bij Kim's platen horen dat ze al een beetje ouder is en meer wereldwijs dan menig jong zangeresje. Vandaar dat ik deze week van harte 'I'll Try To Do Better' nog eens aanbeveel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten