Op woensdag 28 augustus 2019 ga ik terug naar Uffelte. Op de volgende twee dagen maak ik geen foto's en dan is het zaterdagmiddag 31 augustus. De zomervakantie van 2019 is eentje geweest van 'afscheid' zonder dat ik het precies weet te duiden. Ik weet de zondags al dat dit de laatste vakantie in Sleen is geweest maar maak desondanks plannen om naar Sellingen te gaan. Er zijn dingen die spelen in de zomer van 2019 die aanvoelen alsof het voor de laatste keer is geweest. Drie jaar later kan ik concluderen dat het de laatste keer is geweest dat ik de tent heb opgezet. Hoewel deze in 2019 droog is ingepakt, zou het me niets verbazen dat het toch wel een beetje aan het vergaan is. De tentstokken begonnen al een stuk minder te worden. Enfin, ik heb zeven zomers plezier gehad van een tent van dertig euro. Dat moet uit kunnen! Toch is het niet alleen de laatste keer vakantie op deze manier, er zijn nog andere dingen die als 'de laatste keer' aanvoelen, ook al weet ik niet uit te leggen in 2019 wat het precies is. Feit is dat ik de laatste vakantiedag van 2019 vier met een memorabele wandeling. Bij thuiskomst lijkt alles even afgelopen te zijn...
Het is het eerste jaar dat de Pioneer in de remise staat. Voor de vakantie ga ik voor een herhaling van 2017: Gewoon de fiets van de camping huren. Ik heb op dat moment geen goede fiets in de schuur staan. Ik maak volop gebruik van een elektrische fiets van de zaak maar die mag ik uiteraard niet voor de vakantie gebruiken. Dat betekent dat ik op de vrije dagen in Uffelte vooral gebruik moet maken van het wandelmechanisme. De eerste zaterdag van de vakantie ben ik naar Dwingeloo gelopen en wil met de bus terug. Dan komt de bus niet en dat zal me een gratis buskaartje opleveren waarmee ik in februari 2020 'voor de laatste keer' echt ga reizen met de bus. Ik loop naar Wittelte en pak daar vandaan de bus naar Uffelte. Op de laatste dag van de vakantie begint het allemaal zeer ontspannen. In Wittelte heeft iemand een terrasje geopend voor koffie en ijs en het idee is om daar naartoe te lopen voor een ijsje. Of nee, ik ga eigenlijk voor koffie maar het ijs ziet er ook erg smakelijk uit. Dat is de lekkernij op de foto. Het eerste plan is om via het bos naar Havelte terug te lopen. Het gaat echter zo lekker dat ik wel zin heb in Diever boodschappen te doen. Ik kan dan ook met de bus terug naar huis? In Diever ontstaat een heel ambitieus plan en ik ben nog steeds blij dat ik hier vanaf heb gezien. Door het bos naar Hoogersmilde en daar de bus pakken? Nee, Diever is ver genoeg en ik besluit dat ik best naar huis kan lopen. Dat is een flink eind!
De zon verdwijnt al snel maar ik heb de koptelefoon op en hoor dus niets geen geluiden uit de omgeving. Via Wapse ga ik het bos in en ter hoogte van het Bosveen ga ik nog even zitten en zet dan ook de muziek af. Zo loop ik weer verder en zie dan rechts van mij een erg donkere lucht hangen boven Steenwijk. Ook hoor ik gebulder maar... Ze hebben niet eerder dan vannacht onweer voorspeld en dus zal dit vuurwerk zijn? Nou nee, het blijkt dus toch een bui te zijn en die komt met rasse schreden op mij af. Ik ga rennen en als ik net voorbij de Weg Achter De Es ben, is het opeens droog. Als ik achterom kijk, zie ik hoe de bui over het bos schuift. Toch ziet het er richting Uffelte niet zonniger uit. Als ik net thuis ben, gaat ook hier het spektakel los met regen en onweer. De vakantie is ten einde!
Vervolgens schakel ik de computer aan en zie in mijn email een bericht van Wolfman. Het is het bericht dat ik al lang had verwacht maar nooit gehoopt dat het zou komen. Hij wil stoppen met het station maar biedt ons de mogelijkheid het over te nemen. Dat zal uiteindelijk ook het geval zijn, dus niet helemaal het einde. Het onbestemde gevoel blijft en zal aanhouden tot maart 2020 eer ik ga begrijpen waarom alles aanvoelt als 'voor het laatst'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten