Het is zondagmiddag. Ik heb niet erg goed geslapen en ben al vroeg wakker. Het is enerzijds verleidelijk om de dag te plukken maar aan de andere kant: Ik ben gebaat bij iets meer rust. Gelukkig vat ik de slaap weer. En nu? Ik heb nog het ene en het andere te doen. Een van de prioriteiten is om de platen van de afgelopen weken weer eens terug te zetten op zolder. Intussen kan ik ook wel een berichtje publiceren. Geen 'Singles round-up' want daar gaat teveel tijd in zitten. Als ik alle platen weer boven heb staan, ga ik de singles zoeken die ik vijfentwintig jaar geleden heb gekocht. Nóg meer platen beneden en uitstel van executie gaat helaas niet werken. Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst een 'Hier en nu' heb gedaan en er is sinds een paar weken een album dat steeds meer gaat groeien bij mij. Hoewel de plaat nog maar pas een maand beschikbaar is, betreft het hier geen splinternieuwe opnames. Sterker nog: De opnames zijn maar liefst 52 jaar geleden gemaakt maar nooit openbaar geworden. Toch is dit een bijzonder verhaal dat wel eens mag worden verteld: Het verhaal van 'I Mean To Shine' van Linda Hoover dat eind juni via Omnivore Recordings is uitgekomen.
Linda viert ergens dit jaar haar zeventigste verjaardag en ze geniet met volle teugen. Ze is vol lof over haar gezin, eveneens allemaal muzikaal actief, en haar wens is na een halve eeuw uitgekomen. Linda komt oorspronkelijk uit New Jersey en wint in 1966 een talentenjacht. Dat brengt haar in dat jaar in de Brill Building in New York, dé hitfabriek in die tijd. Ze ontmoet producent Gary Katz en deze is meteen wild enthousiast over Hoover's stem en liedjes en bovendien is het ook nog eens een beeldschone meid, dus dat weten ze in de Brill Building wel te verkopen. Het is echter Linda's vader die een stokje steekt voor het avontuur. Hij ziet liever dat Linda haar school afmaakt en schrijft haar in voor een universiteit. In 1970 is ze achttien en mag ze zelf beslissen over haar toekomst. Omdat Katz al in 1966 een platendeal heeft beloofd, belt ze hem op om te horen of hij zijn belofte waar kan maken. Katz regelt een contract bij Roulette. Katz heeft de nodige contacten in het wereldje en toch zijn de meest legendarische namen op het album dan nog volledig onbekend.
Donald Fagen en Walter Becker hebben jaren ervoor een partnerschap gevormd. Omdat er brood op de plank moet komen, zijn ze lid geworden van Jay & The Americans. Juist, de band van de hits 'Cara Mia' en 'Come A Little Bit Closer', maar in de late jaren zestig zijn dat verre herinneringen en doet de band eigenlijk alleen maar revival-feesten. Kenny Vance stelt Gary voor om de talenten van twee van de huidige Americans in te zetten. Dat zijn dus de heren Becker en Fagen terwijl ook toekomstig Steely Dan-lid Jeff 'Skunk' Baxter present is evenals Stephen Stills. De titeltrack is een liedje dat Becker en Fagen dan pas hebben geschreven en dat helemaal past bij Linda's warme stem. Als de plaat was uitgekomen, dan zou dit de originele versie zijn geweest. In de zomer van 1970 vinden de opnames plaats en Hoover kijkt vol ontzag naar de productionele kunsten van Katz en de muzikaliteit van, met name, Becker en Fagen. Bijkomend voordeel is dat de eigenaar van Roulette Records ook nog eens een grote fan is van Linda's artistieke kwaliteiten en iedereen voelt dat ze goud in handen hebben. Het album wordt helemaal 'af' gemaakt, inclusief fotoshoots en een hoes die zo gedrukt kan worden. Hoe het verhaal precies in elkaar steekt, dat wordt op geen enkele manier duidelijk. Er schijnt een probleem te zijn met de auteursrechten en hierdoor verdwijnt het album opeens in de obscuriteit. Becker, Fagen en Baxter nodigen Hoover nog wel uit mee te komen naar Los Angeles, maar de laatste is erg teleurgesteld en verlaat even later de business om een gezin te starten.
Er moet nog steeds brood op de plank komen voor Fagen en Becker en zo wordt 'I Mean To Shine' door gespeeld aan Richard Perry. Hij arrangeert opnieuw het nummer en laat het zingen door Barbra Streisand. De rest is geschiedenis want Barbra heeft een grote hit met het nummer en de heren Becker en Fagen kunnen eindelijk beleg aan de boterham toevoegen. Een jaar later zouden ze voorgoed uit de geldzorgen zijn want dan beleeft de band Steely Dan een wereldwijde doorbraak. Linda is zo slim geweest om een vriend een opname te laten maken van de mastertapes en deze neemt ze mee naar huis. In 2005 zijn deze banden echter goeddeels vergaan en Andy De Ganahl heeft de eer om uren te spenderen om de muziek te restaureren. Hij is dan de eerste in ruim dertig jaar die het album hoort. Ook de biograaf van Steely Dank hoort de opnames en besluit zeven bladzijden te wijden aan het album. Met name 'I Mean To Shine' is volgens de biograaf véél beter dan Barbra's opgepoetste versie. De stem past veel beter, het is meer trouw aan de originele demo en bovendien laat Perry een brug en een laatste couplet vallen. Linda's zoon, Toft Willingham, is actief met de band Spiritual Rez en heeft tot doel gesteld om alle muziek van zijn moeder beschikbaar te maken. Dat resulteert in 2018 in het album 'Another World' waarbij de complete familie wordt opgetrommeld om het album gestalte ge geven. Voor Record Store Day in juni is tenslotte 'I Mean To Shine' een feit geworden.
Met name 'Roaring Of The Lamb' is een nummer waarvan het eeuwig zonde is dat het nooit is gebruikt. De demo is een paar jaar geleden verschenen op een verzamel-cd maar van Linda's versie 'valt de bek open', om even regionaal te blijven. De rest van het album moet nog een beetje groeien bij mij en ook het album uit 2018 moet ik nog tot mij nemen, maar wat betreft de vijf Steely Dan-liedjes is 'I Mean To Shine' nu al een favoriet. Linda en Toft waarschuwen ons al vast: Er blijkt nog een sloot aan opnames te zijn van Linda Hoover welke allemaal beschikbaar gaan komen. Ik kijk er al stiekem naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten