Op het gebied van de Blauwe Bak zijn inmiddels drie singles binnen. Een hagelnieuwe release plus twee oudjes uit de jaren zeventig. Bovendien verwacht ik elk moment de singles van Mark. Ik begin steeds meer een hard hoofd te krijgen in een Discogs-bestelling van twee maanden geleden. Ik heb vaker van deze gast besteld en dat is altijd dik in orde. Hij kan me eventueel bewijs leveren dat hij het op de post heeft gedaan maar omdat Engelse bestellingen doorgaans geen problemen opleveren, heb ik niet gekozen voor track & trace tegen meerprijs. Tja, dan moet je ook op de blaren zitten. Eentje ga ik binnenkort bestellen vanuit Amerika en dan waarschijnlijk via FedEx. Kost een bom duiten maar dan heb je wel track and trace en het wordt véél sneller bezorgd. Nu dan de laatste zes singles die ik twee weken geleden uit Sneek heb gehaald. Er zitten een paar bij die ik nog niet heb gedraaid en dus kan de apparatuur weer aan.
* Starbuck- I Got To Know (NL, Private Stock, 1976)
Ik heb al één 'Moonlight Feels Right' naar de filistijnen gedraaid en heb een paar jaar geleden de single een upgrade gegeven. 'I Got To Know' is de opvolger en is minstens zo opgewekt als 'Moonlight'. Alleen verwacht je het op een zeker moment niet meer als plotsklaps een instrumentale brug opduikt met een solo voor de marimba. Net zoals 'Moonlight' dus. Ook 'I Got To Know' is een fijne feelgood-plaat en doet op geen enkel vlak onder voor zijn voorganger. Erg blij mee!
* Styx- Blue Collar Man (NL, A&M, 1978)
Hoewel er maar twee jaar tussen beide platen zitten, is het evengoed een hele stap van Starbuck naar Styx. Het grommende orgel moet voor de symfonische fruittonen zorgen en heeft veel weg van Ken Hensley's geluid bij Uriah Heep. Voor de rest is 'Blue Collar Man' vooral hardrock met een progressief sausje. Ik heb er geen bezwaar tegen!
* Sutherland Brothers & Quiver- When The Train Comes (NL, CBS, 1976)
Een opvolger van 'Arms Of Mary'. Toch verwacht ik niet helemaal hetzelfde? Goed gegokt. Het is radiovriendelijke softrock maar toch mist het voor mij de magie van 'Arms Of Mary' of 'You Got Me Anyway'. Toch is dit het soort muziek dat niemand kwaad gaat aandoen.
* Teach In- Fly Away (NL, CNR, 1974)
Ik heb het lege hoesje al jaren in de bakken staan maar de single wil maar niet op mijn spoor komen. Nu dan? Ik schrik wel even als ik de prijssticker zie want ik heb blijkbaar twee euro voor het ding betaald. Daarvoor zou ik een iets betere staat hebben verwacht. Hij klinkt niet slecht maar ook niet bepaald smetteloos. Het is meer een euro-single in mijn optiek. Ach vooruit, het hoesje is eindelijk eens gevuld en we kunnen nog eens rondkijken voor een upgrade.
* Yes- Yours Is No Disgrace (NL, Atlantic, 1970, re: 1972)
Dan is het nu tijd voor het echte werk! Krijg nou de hik... Ik haal de single weer eens uit het hoesje en zie dat de vorige eigenaar een sticker op het label heeft geplakt met zijn naam erop. Die naam ken ik! Ik heb in 1991 'In Your Life' van Tower gekocht van dezelfde eerste eigenaar! VIP heeft meerdere van deze Maxi-years-serie liggen als ik me niet vergis. Ik heb zelf Booker T. & The MG's uit deze serie en nu dus deze van Yes. De a-kant is gereserveerd voor 'Yours Is No Disgrace'. Had ik al gezegd dat ik een enorme fan ben van de vroege Yes? Het verklaart waarschijnlijk ook de hoge prijs die ik voor deze single heb betaald. Discogs laat zien dat ik geen gekke aankoop heb gedaan. 'Yours Is No Disgrace' is een single-knip die blijkbaar op het album 'Time And A Word' staat. Deze kant schijnt mono te zijn. Op de flip staan 'Your Move' en 'Sweet Dreams'. Ik hoop nog even op het slot met 'I've Seen All Good People', maar helaas... daarna begint 'Sweet Dreams'. Bij beide is wederom de schaar er flink in gezet. Zou dat het werk van Adje Bouman zijn geweest? Toch drie fraaie nummers van Yes in de bakken die ik nog niet anders had op vinyl.
* The Young Rascals- I Ain't Gonna Eat Out My Heart Anymore (US, Atlantic Oldies Series, 1965, re: 1973)
Eigenlijk is 'Groovin' hier de a-kant maar die heb ik al. 'I Ain't Gonna Eat Out' ken ik vooral in de uitvoering van glamrockers Angel. Toch gaat uiteraard niets boven dit origineel van The Young Rascals. Ik ben al met al erg tevreden met de vangst in Sneek. Ik heb nog geen flauw idee wat de Week Spot gaat worden deze week. Het moet een plaat uit 1969 worden in verband met het thema van dit weekend. Morgen dus maar weer eens kijken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten