Ik had bijna een fout gemaakt in 'Tuesday Night Music Club' maar ontdek het precies op tijd. Ik lijk er vanuit te gaan dat het de negende februari is, maar dat is onjuist. Ik heb gisteren in de Northern Soul-show van mijn collega 'gevierd' dat het precies tien jaar is geleden dat ik de eerste Week Spot heb gekozen. Dat blijkt dan eveneens niet te kloppen. Ik heb zondagmiddag een eindje gelopen en het is, achteraf gezien, op dat moment tien jaar geleden dat ik eveneens een loopje maakte. De geschiedenis van de eerste Week Spot hoef ik niet opnieuw te doen want daarvoor hoeven jullie slechts zeven berichten terug te bladeren. Toch zijn er enorme verschillen met betrekking tot donderdag 6 februari 2012 en de zondag met dezelfde datum in 2022. Beide dagen zijn 'triest' te noemen, maar wat wil je? Daarvoor is het februari. In 2012 wil het niet stoppen met motregenen. Tevens een mooie gelegenheid voor een wandeling want de regen is pas echt irritant als je probeert een sjekkie te draaien. In 2012 ben ik immers tijdelijk gestopt met de nicotinehobby. Als mijn slapen té onrustig wordt en ik overdag nauwelijks in staat ben om spulletjes in te pakken voor de verhuizing, ga ik uit lieverlee maar weer paffen. Anno 2022 ben ik gelukkig dat ik een stormaansteker heb want met een wegwerpexemplaar had ik de sigaar niet aan gekregen. Beide keren is de wind koud. In 2012 is de wandeling een stuk langer: Vanaf huis in Steenwijk naar de Woldberg. Tien jaar later is het slechts een blokje om vanaf huis en ik maak dan ook geen gebruik van muziek onderweg. Tien jaar later mag ik onder andere erover nadenken wat ik dit jaar precies ga doen met de Week Spot. Feit is wel dat 'Seven Days Too Long' van Chuck Wood een passende keuze is voor de Week Spot van deze week.
Ik zou meteen kunnen doorverwijzen naar een ouder bericht met een Week Spot, maar ik blijf twijfelen. Als ik vanavond een beetje huiswerk doe, zie ik dat ik niet de enige ben die het verhaal niet kunnen of willen geloven. Het is een algemeen geaccepteerd verhaal in de Northern Soul dat niemand minder dan J.R. Bailey schuil gaat achter de naam Chuck Wood. Zijn 'After Hours' is in 2016 de Week Spot geweest en is een heuse favoriet. Ik kan maar moeilijk geloven dat de zanger van 'After Hours' dezelfde is als 'Seven Days Too Long' en op 45cat is iemand die beide stemmen vakkundig analyseert. Conclusie: Kletskoek. Bailey is verantwoordelijk voor een hele rits composities en hij heeft dan ook mee geschreven aan dit nummer. Het schijnt dat Bailey op een gegeven ogenblik een lijst de wereld heeft ingestuurd met liedjes die hij zélf heeft opgenomen en de twee Chuck Wood-singles ontbreken in dat verhaal. Maar goed... als Chuck Wood niet J.R. Bailey is...? Wie dan wel? Dat antwoord komt ook niet naar het oppervlak drijven en dus is er sowieso al niets zinnigs te schrijven over de artiest.
De jubilerende Week Spot moet het dan ook hebben van de titel en het feit dat het al in de verzameling zit als de Week Spot geen feit is. Ik koop mijn eerste exemplaar in mei 2011 in Hoogeveen. Ik heb dan reeds gelezen over de a-kant van deze Franse heruitgave. 'Footsee' van Wigan's Chosen Few is een 'grapje' van een paar dj's en muzikanten uit de omgeving van de Wigan Casino, dé ultieme Northern Soul-discotheek van de wereld. Het is gebaseerd op een ronduit afschuwelijke b-kant van een reggae-single waarbij de pitch flink is opgeschroefd. Het resultaat wordt door een band nagespeeld terwijl de dj's een paar geluidseffecten (uitzinnig live-publiek, een claxon en een richtingaanwijzer van een auto) toevoegen aan het nummer. Voor de b-kant duikt Pye de archieven in en vindt deze single van Chuck Wood, oorspronkelijk in 1967 uitgegeven op Roulette. Afgelopen september heb ik een beter exemplaar mét fotohoes gevonden in Meppel en dus kunnen we weer even vooruit.
'Seven Days Too Long' is een typische 'stormer'. Ondanks dat het hard en snel is, kun je hier met enige oefening nog steeds de Northern 'moves' maken. Het is echter wel voorbestemd aan de dansers met de beste uithoudingsvermogen want het is genadeloos snel. Het is ook typerend voor het soort singles dat ik anno 2012 zoek voor de Blauwe Bak. Inmiddels heeft de melodie en een lekkere 'groove' het gewonnen van de 'stormers' hoewel deze van Chuck Wood altijd smakelijk blijft. Op naar de volgende tien jaar voor de Week Spot!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten