Woensdag heb ik wel het lijstje gemaakt voor de komende aflevering van 'Het zilveren goud', maar ga dit voorlopig toch in het weekend houden. Gistermiddag heeft de postbode me verblijd met het pakket van Mark. Dat zijn totaal 27 singles. Verder zijn nog twee singles van Record Shack binnengekomen en wacht ik nog op de 'mysterieuze' Engelse zending waarvoor ik afgelopen week de inklaringskosten heb betaald. Iets zegt me dat het een single is van Manfromsoul. Met name omdat het is aangegeven dat het om één single gaat. De Cannonball-pakketjes bevatten meerdere singles. Hoewel het een Italiaans label is, worden de platen in Engeland geperst en vanuit daar verzonden. Dat is dan weer jammer in verband met de inklaringskosten. Het risico dat de platen snel zijn uitverkocht is eentje die ik niet graag neem, maar qua kosten kun je het met een beetje mazzel een paar weken later bestellen via Record Shack. Ik ga ervan uit dat morgen nog een single komt en dan zit ik totaal op dertig. Ik heb besloten om drie afleveringen van acht te doen en dan het restant in het weekend te behandelen. Ik zal even koffie bijzetten en dan mag de apparatuur aan voor een avondje muziek!
* The Bar-Kays- Summer Of Our Love (UK, Mercury, 1976)
Ik noem de singles wederom bij de kant waarvoor ik het aanvankelijk heb gereserveerd. In geval van The Bar-Kays is het de b-kant van 'Shake Your Rump To The Funk'. Vier van de oorspronkelijke leden van de groep komen om het leven in het vliegtuigongeluk dat ook Otis Redding het leven kost. Tot die tijd is The Bar-Kays voornamelijk een instrumentale groep maar vanaf de jaren zeventig wordt er ook gezongen. 'Summer Of Our Love' is een heerlijk zomers nummer met overtuigende vocalen. Lekker loom en dat is precies hoe ik mijn zomer vandaag de dag vier. Een beetje kilometers vreten op de fiets en verder niets...? Misschien smaakt het nummer extra goed na de gigantische regenbui die me vanmiddag is overvallen. De a-kant is natuurlijk onvervalste funk en op zichzelf best aardig, maar voor 'Do The 45' heb ik meer met 'Summer'.
* Shirley Brown- Boyfriend (US, Soundtown, 1985)
Een paar jaar geleden heb ik een single gekocht van Jay Blackfoot op het Soundtown-label. Dat is overigens dezelfde artiest als J. Blackfoot van de hit 'Taxi'. Ook Shirley Brown vindt tien jaar na haar monstersucces van 'Woman To Woman' onderdak bij het label uit Memphis. 'Boyfriend' is ingetogen zoals we dat van Shirley kennen. Een solide jaren tachtig-productie. De hit hangt haar als een molensteen om de nek want in 1985 doet ze precies waarvan ze haar man beticht: Ze heeft een vriendje naast de relatie. Op de b-kant doet ze 'I Don't Play That' en daar doet ze het intro van 'Woman To Woman' dunnetjes over. Het is misschien toch nog wel de meer interessante kant, zeker als het intro voorbij is en er een beat in het nummer komt. Het is geen hoogvlieger, laat me daar duidelijk over zijn.
* The Casualeers- There's Something About This Girl (UK, Pye Disco Demand, 1967, re: 1974)
De b-kant van 'Dance Dance Dance' en dan hebben we het over een héle grote Northern Soul-hit. Op zichzelf geen verkeerd nummer maar Mark attendeert ons op de b-kant. Niet alleen de keerzijde van deze heruitgave maar ook op de originele Roulette uit 1967. Een zeer fraai gearrangeerde 'Big City sound'. Je krijgt er geen Northern Soul-dansvloer mee op de been maar mijn wereld bestaat inmiddels meer uit midtempo en crossover en dan past dit nummer beter. Ook wel blij om 'Dance Dance Dance' eens op vinyl te hebben.
* Gene Chandler- Let Me Make Love To You (UK, Chi-Sound, 1980)
Ik heb 'iets' met b-kanten van Gene Chandler-singles uit de late jaren zeventig. De keerzijde van 'Does She Have A Boyfriend?' is een logisch vervolg. Ditmaal niet een ingewikkeld nummer zoals 'Tomorrow I May Not Feel The Same' maar een opgewekt niks-aan-de-hand deuntje. Het brengt Gene's fantastische stem meer naar de voorgrond en dat is ook wel eens fijn! De a-kant is meer funky disco en ook niet verkeerd. Ik moet hier nog duidelijk een keuze maken hoewel ik ook wel kan stellen dat we te maken hebben met een 'double-sider'.
* Change Of Pace- Hello Darling (US, Stonelady, 1972)
In 2016 mis ik op een haar na 'Bring My Buddies Back' van Change Of Pace op de pagina van Mark. Ik ga dan zoeken op Discogs en vind hem voordelig bij 45toeren. Dat komt goed uit want ik zal dan ook net blanco hoesjes bestellen bij deze dealer. Sinds de aanschaf weet ik niet zo goed wat ik met de plaat aan moet. Het is een zogenaamde 'Vietnam-disc'. In de vroege jaren zeventig proberen enkele platenlabels in te spelen op het onderwerp terwijl andere maatschappijen het niet aandurven. Ik acht 'Bring My Buddies Back' in eerste instantie nog als gospel omdat het feitelijk een gebed aan Onze Lieve Heer is. De plaat eindigt roemloos in de reserve-Blauwe Bak. Dan adverteert Mark met deze plaat en ik ben eigenlijk best nieuwsgierig. De a-kant heet 'Out Forefathers' en daar heb ik weinig trek in. De b-kant klinkt me als muziek in de oren. 'Hello Darling' is een lekker nummer! Het heeft een ogenschijnlijk eenvoudige groove welke enorm goed werkt in het nummer. Buiten de groove om gebeurt er eigenlijk weinig. De zang is overtuigend maar na tweeëneenhalve minuut geloof je het wel. Toch even 'Our Forefathers' proeven en, ja, dat ademt meteen 'Bring My Buddies Back'. Daar zou ik het geld niet voor hebben neergeteld.
* The Demotrons- I Don't Want To Play No More (US, Atlantic, 1968)
Tot mijn grote verrassing heeft de groep maar liefst twaalf singles uitgebracht en in 1967 ook nog een kleine hit gehad. Ik heb echter nog nooit van The Demotrons gehoord. 'I Don't Want To Play No More' is gewoon een lekker jaren zestig-nummer dat vijf seconden onder de twee minuten blijft. Het is echter de b-kant. 'I Want A Home In The Country' heet de a-kant en eigenlijk vind ik deze kant leuker. Het zit heel erg op het randje van pop, rock en soul maar de koperblazers maken dat het 'soul' genoeg is. Het label heeft een 'drill hole' en dat betekent dat het al in een vroeg stadium naar Europa is gekomen. Het vinyl is niet in de beste staat maar voorlopig kan ik ermee leven.
* Big Al Downing- How Beautiful You Are (US, Vine St., 1985)
Al Downing doet al een tijdje mee en het label doet het eerst denken aan een obscuur doowop-label uit de jaren vijftig of zestig. Het blijkt echter onvervalste jaren tachtig te zijn. 'Beautiful' is een prachtige ballade en klinkt mij als een kruising tussen 'Many Rivers To Cross' en 'You Are So Beautiful' in de oren. De b-kant heet 'The Only Thing Missing Is You' en is meer de bluesy southern soul zoals ik ze tegenwoordig graag lust. Ietsje ondergeproduceerd en dat mag ik graag horen. Ik denk dat dit de favoriete kant gaat worden.
* The Emotions- Miss Your Love (UK, Motown, 1985)
Van een ondergeproduceerd kantje op een obscuur label naar één van de grootste soul-labels in de wereld. Hier wordt natuurlijk niets aan het toeval overgelaten. 'Miss Your Love' klinkt dan ook als de hit die het eigenlijk had moeten zijn, hoewel ik denk dat het in Engeland nog wel hoge ogen heeft gegooid. De b-kant is zo mogelijk nóg gelikter en omdat het lekker upbeat is, kan ik deze ook goed gebruiken in de jaren tachtig-collectie. Ongetwijfeld een 'double-sider'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten