Singles round-up: februari 2

Omdat ik morgenavond de plaatjes wil draaien in 'Do The 45' ga ik maar meteen verder met de 'Singles round-up'. Ik weet niet of ik nog eerlijk toe kom aan een derde aflevering. Met ingang van deze week ga ik weer werken op zaterdag en zal dus straks weer richting nachtverblijf moeten. Daarna heb ik ruim een maand om uit te breiden naar de donderdag en werk ik op tijd weer 'fulltime' zonder dat ik word gekort op mijn salaris. Of ik het vol hou, is een tweede. Ik heb voor mogen goede hoop. Als ik vanmiddag thuis kom, moet ik wel even slapen om weer helemaal door te warmen en daarmee heb ik ook het slaapgebrek van de donderdagnacht opgelost. Op zaterdag is het nooit zoveel in Steenwijk of het moet in het afgelopen jaar heel snel zijn veranderd. Dan gooi ik nu een tweede aflevering met acht singles er tegenaan. Ik heb nog altijd geen koffie gezet en dat ga ik nu doen.

* The 5th Dimension- Diggin' For A Livin' (US, Bell, 1973)
Ik kom regelmatig goedkope singles tegen van The 5th Dimension maar ik neem ze zelden mee. Het is in de eerste instantie een popgroep waarvan de b-kanten sporadisch interessant zijn. Hier hebben we dan weer een voorbeeld. Op de a-kant doet de groep 'Flashback' dat in 1973 een hit is voor Paul Anka. 'Diggin' is een fijn nummer met leuke crossover-elementjes. Niet het meest soulvolle plaatje dat ik heb gehoord, een beetje teveel 'anything goes', maar ik doe het ervoor.

* Five Flights Up- After The Feeling Is Gone (US, T.A, 1970)
Een promo met hetzelfde nummer aan beide kanten. Ik heb het gevoel dat we hier in dezelfde hoek zitten als The 5th Dimension. Het heeft dan iets meer weg van Friends Of Distinction dankzij een refrein dat staat als een huis. Ik ontdek net wel dat de ene kant beduidend een betere kwaliteit is qua styreen. Ik zal dus zelf 'writing on label' moeten aanbrengen om bespaard te blijven van geknetter.

* The Harmonizing Four- It's Real (US, Checker, 1972)
Eindelijk... Op dit plaatje heb ik al een paar zendingen gewacht. Checker is van oorsprong het oord van de ruigere rhythm & blues van Chess, maar in de jaren zeventig wordt het aangewend voor gospel. 'Checker Sermons & Spirituals' heet het dan. The Harmonizing Four is een groep welke al actief is sinds de vroege jaren vijftig. 'It's Real' is niet alleen een bluesy gospel maar ook zeer geschikt voor de Carib-hoek van de verzameling. Je zou zweren dat Iwan Rebroff de leadzang doet op 'One God'. Het is sfeerrijk maar ook niet meer dan dat. Voor de soul is 'It's Real' de kant van belang, maar de zang op 'One God' is werkelijk schitterend!

* Tamiko Jones- Boy You're Growing On Me (UK, Contempo, 1977)
* Tamiko Jones- Can't Live Without Your Love (UK, Polydor, 1979)
Van Tamiko heb ik al een single op het Contempo-label. Later heb ik een tweede gekocht waarvan vooral de b-kant favoriet is geworden. Dit blijkt in 1979 de keerzijde te zijn van de Polydor-single. Altijd prijs met deze singles! 'Boy You're Growing On Me' is funky disco met Tamiko's lijzige stem die het helemaal af maakt. Hier krijg ik een goed humeur van! Het is echter de b-kant van 'Creepin'. Dat is iets meer downtempo maar qua productie meer direct. Zelfs al zou Tamiko 'Vader Jacob' zingen, dan zou ik het nóg kopen. 'Creepin' heeft in al zijn geliktheid iets spannends in het arrangement. Een echte double-sider in mijn boek! 'Can't Live Without Your Love' is pure disco met alle bekende gimmicks. De belofte van een Engelse persing met de lage prijs heeft me over de streep geholpen, maar... deze heeft een bonus! 'Let It Flow' klinkt hier beter dan ooit tevoren en het lijkt ook alsof deze eindeloos door gaat. Het blijkt dezelfde tijdsduur te zijn als de Atlantis-single. Ik zie trouwens net dat 'Creepin' een compositie is van Stevie Wonder. Nog wel aardig om even te vermelden.

* Ralph Lamar- Don't Let Me Cross Over (US, Honor Brigade, 1969)
Dankzij de box-set 'Action Speaks Louder Than Words' weet ik dat Honor Brigade een onderdeel is van Shelby Singleton's SSS International is. Singleton neemt in dat jaar de catalogus over van Sun Records en verliest kort daarop zijn interesse voor 'nieuwe' artiesten. Bij Singleton is het bekend dat hij niet bewust een soul-, country- of een pop-plaatje gaat opnemen. Het ligt er maar aan welke muzikanten beschikbaar zijn. Ralph zingt 'deep' over een begeleiding welke pas een country-plaatje heeft vervaardigd. Aangevuld met blazers en een gospelkoortje wordt het opeens een belevenis. De a-kant is meer funky Memphis soul maar ook vrij onopvallend. Nee, ik ga voor de 'deep' kant van deze single.

* Billy La Mont- So Called Friend (US, Bran-T, 196?)
Van deze plaat is het jaar onbekend, maar we zitten duidelijk in de vroege jaren zestig. Het is stampende en beukende rhythm & blues. De plaat begint hilarisch als Billy zijn beste maat thuis treft in innig gezelschap van zijn vrouw. De b-kant heet 'Please Come Home' en is 'deep'. Een double-sider uit den ouden doosch. Ik schat de single van omstreeks 1962-63 is.

* Kevin McCord- Sunshine (US, Chance, 1991)
Voormalig Partner van Al Hudson. Ik heb een vermoeden dat de b-kant isntrumentaal moet zijn. McCord is een bassist en toetsenist en het klinkt alsof hij zelf voor de begeleiding heeft gezorgd. Een computer-drum, een zompige elektronische bas en een synthesizer voor de versiersels. Maar bovenal Kevin's fijne stemgeluid in een ietwat ondergeproduceerd maar zeer aanstekelijk nummer. Ik herinner me nu dat ik de plaat heb gereserveerd na niet zo'n spannende dag qua werk. Ook hondenweer als ik me niet vergis. De b-kant wordt wel gezongen, maar... is die anders dan de a-kant? Ik kan geen verschil ontdekken en beide kanten duren exact vier minuten. Chance Records heeft dus speciaal een label laten drukken voor een identieke kant. Wow!