Singles round-up: februari 5

Om half tien ben ik wakker en als ik een half uur later aan mijn laatste kop koffie zit, belt mijn collega uit Steenwijk. Of ze vandaag op me kunnen rekenen? Maar natuurlijk! Er staat nog altijd een stevig briesje maar deze gaat in de loop van de dag afnemen. Ik vraag nog even snel naar de hoeveelheid. Niet veel... Ik kan het dus rustig aan doen? Naar Steenwijk toe heb ik pal tegenwind en bij vlagen is het nog altijd stormachtig. Het fietspad ligt bezaaid met omgewaaide bomen, takken en ander afval. Het zonnetje schijnt en het is droog en dus heb ik geen reden tot klagen. Zoals gezegd is de post niet veel en ik heb het binnen twee uur bezorgd. De Hema heeft een kraampje buiten met worsten en broodjes en ik koop een hotdog. Deze eet ik op een bankje op en besef me dan dat het véél vroeger is dan dat ik had gedacht. Met de wind in de rug sjees ik naar Havelte voor boodschapjes en thuis word ik opeens erg blij. Het pakket van Mark is wederom zonder bemoeienis van de douane door gekomen. Ik heb gisteravond alle dertig singles gedraaid in 'Do The 45' (28 van Mark plus de Soul4Real en de laatste van Izipho Soul) en dus heb ik het gemakkelijk met de 'Singles round-up'. Ik spaar de nieuwe titels tot de laatste aflevering en dan hopelijk ook met de laatste Discogs-bestellingen. De show staat overigens al op onze Mixcloud-pagina (WolfmanradioShows) dus jullie kunnen 'mee recenseren'.

* Roshell Anderson- Such A Beautiful Thing (UK, Contempo, 1974)
Het eerste prijsvoorstel voor de 5-4-3-2-1 is goed genoeg om het te accepteren maar heel stiekem had ik op een hogere korting gerekend. Ik heb gisteren het totaal uitgerekend van de reguliere Five-A-Day reserveringen en dan blijkt dat ik alsnog een mooie korting heb gekregen. Resultaat! Ik begin deze aflevering met een reguliere FAD-plaat. De vaste lezer zal weten dat ik veel heb met het Contempo-label. Als het betaalbaar is, koop ik alles wat los en vast zit. Echter heeft Contempo ook meuk uitgebracht en dan vind ik opeens niet meer zo belangrijk om de collectie compleet te krijgen. Dat geldt niet voor Roshell Anderson. Ik word weliswaar getriggerd door de opmerking dat het een Contempo is, maar verder zou ik de plaat ook hebben geaccepteerd. 'Such A Beautiful Thing' is een lekker uptempo nummer dat muzikaal zweeft tussen funky blues en Southern soul. Het is echter de b-kant van een deep soul-ballade welke ik nog niet heb geprobeerd. Weten we zeker dat het dezelfde zanger is? 'The Grapevine Will Lie Sometimes' is een kippenvel-kant als je deep soul lust. Dit kan voor mij nog wel eens de favoriete kant worden!

* Black Ivory- Got To Be There (US, Today, 1972)
De 5-4-3-2-1 is een lijst welke Mark ieder jaar publiceert tussen kerst en nieuwjaar. De platen hebben geen prijzen. De eerste is vijf pond, de tweede vier pond, de derde drie pond enzovoorts. Je hebt dus vijf voor vijftien pond en bij afname van meer rekent Mark de kostprijs. Uiteindelijk kan dan nog meer van de prijs af gaan zoals hier is gebleken. Van Black Ivory ben ik jaren geleden 'You And I' gekocht en vervolgens twee titels via deze '5-4-3-2-1'. Iets met tradities? Ik heb deze single gereserveerd voor de verrassende uitvoering van 'Got To Be There', een vroege hit voor Michael Jackson. 'Time Is Love' is de eigenlijke a-kant. Black Ivory kan weinig mis doen voor mij en ook hier is sprake van een 'double-sider'. Opnieuw twee sfeerrijke opnames van de groep met vocalen zoals ze weinig meer worden gemaakt.

* Charles Brimmer- Love Me In Your Own Way (US, Chelsea, 1975)
Opnieuw een reguliere FAD-plaat. Ditmaal is het zeer fraaie midtempo op het iconische Chelsea-label. Het gaat alleen een hele sport worden om het styreen 'helder' te houden, want styreen op Chelsea is van dezelfde kwaliteit als Polydor. Maar goed... Bobby Sheen klinkt ook nog altijd niet beroerd en dus zie ik dit met vertrouwen tegemoet. Een erg prettig nummer met een sterk zingende Brimmer. De a-kant is een ballade met meteen een Barbados-gevoel en dat komt mede door de erg mechanisch klinkende synthesizer. Past prachtig in een Carib-set!

* Jimmy Briscoe & The Little Beavers- My Ebony Princess (US, Pi Kappa, 1974)
Ik zal mezelf geen wiskundig wonder willen noemen. In het uiterste begin van de brugklas heb ik nog wel enige interesse voor wiskunde maar na verloop van tijd ga ik teveel 'praktisch denken'. Heb ik dit nu allemaal nodig om te slagen in het leven? Het antwoord luidt ontkennend en vanaf dat moment doe ik niets meer met wiskunde. Toch kan ik desgewenst meteen Pi tekenen. De minder goed onderlegde verzamelaar zal het immers noteren als zijnde het TIK-label. Van Briscoe heb ik ook al eens een ander plaatje gekocht in de '5-4-3-2-1' en dit is de overtreffende trap qua schoonheid. Het is dermate zoete soul dat het glazuur op je tanden pijn doet. Voor een zacht prijsje kan ik het niet weigeren.

* James Brown- World (US, King, 1969)
Hiermee ben ik vlug bereid. Als ik het niet geschikt genoeg acht voor de Blauwe Bak, dan kan het altijd nog in de algemene jaren zestig-bak. Ik ben gisteren van de ene in de andere verbazing gevallen want ik heb ome James nog nimmer zó soulvol horen zingen. Deze blijft dus helemaal in de Blauwe Bak!

* Solomon Burke- I Stayed Away Too Long (US, Atlantic, 1967)
De '5-4-3-2-1' bestaat voornamelijk uit 'leuke' platen waarvoor Mark doorgaans niet zes pond of meer kan vragen en dus niet geschikt voor de Five A Day. In enkele gevallen is er 'iets' met de plaat en ik vermoed dat Solomon op de stapel is gekomen door wat 'dishing'. Hij ligt niet helemaal vlak op de draaitafel, maar dan opnieuw... dat merk je niet bij het afspelen. Twee ballades van de dominee waarvan 'I Stayed Away Too Long' het meest overtuigend is voor mij.

* Omar Chandler- You Changed Me For The Better (UK, MCA, 1991)
Ik heb gisteren de reguliere a-kant gedraaid maar ben meteen benieuwd naar de 'Saxtuplet Mix' op de keerzijde. Ah, dat blijkt dus gewoon de instrumentale versie te zijn met een saxofoon in plaats van de zang? Het is een typisch plaatje 'voor erbij' als je eens in een nineties-mood bent met de Blauwe Bak. Niets mis mee maar in het landschap van 1991 ook niet erg verheffend. Je krijgt er wel goede luim van!

* Geater Davis- I'm Gonna Change (US, Seventy-Seven, 1973)
'I'm Gonna Change' is deep soul van de bovenste plank maar ik luister nu even naar 'I've Got To Pay The Price'. Het blazersarrangement klinkt erg Memphis in mijn oren en het is meer uptempo Southern Soul. Ook niet beroerd! Wellicht kan ik in twee weken een show doen met de andere kanten van recente aanwinsten?