Top G-duizend: Three Dog Night

In de maand december ben ik begonnen met het aanleggen van een lijst plaatjes voor de Top G-duizend. Op Nieuwjaarsdag heb ik het, zoals het lijkt, nog eenmaal gevierd en dan...? Ik weet niet meer wat het in de weg heeft gestaan maar de afbeelding van het fotohoesje van vandaag heb ik op 13 januari opgehaald. Ik heb de afgelopen weken vooral getwijfeld of ik iets wilde doen met het tienjarige bestaan van de Week Spot. Een top tien iedere donderdag, een Top 40 in drie of vier delen na elke vier weken...? Nee, ik heb besloten de Week Spot verder met rust te laten. Ik heb reeds de Week Spot en 'Het zilveren goud' als vaste rubrieken en er zijn een paar series (onder andere 'Blauwe Bak Veteranen') die al een tijdje op een zijspoor staan. Met een grote partij singles is het alle hens aan dek om ze gepubliceerd te krijgen en daarvoor kan ik niet een nieuwe rubriek gebruiken. In plaats daarvan zet ik de Top G-duizend voort als onregelmatig verschijnende rubriek. Ik heb in de afgelopen anderhalve maand verschillende platen gehoord waarvan ik dacht 'die hoort in de Top G-duizend'. Ik ga desondanks verder waar ik ben gebleven en zet vandaag een single uit 1973 in de schijnwerpers. Mijn volgende nominatie is 'Shambala' van Three Dog Night.

Over de 'Singles round-up' gesproken: Ik heb vandaag een bedrag afgerekend bij Mark voor de '5-4-3-2-1'-singles en een paar extra. '5-4-3'2-1' is een actie die hij ieder jaar rond kerst houdt. Het komt erop neer dat de eerste paar vijftallen op vijftien pond per stuk uitkomen. Bij afname van meer gaat hij al vaak voor kostprijs. Dat zijn er 23 of 24. Verder is gisteren een Engelse single binnengekomen en verzoekt de douane me om inklaringskosten te betalen. Dat zal de tweede zending van Cannonball zijn met de singles van afgelopen weekend. Voorlopig is het even rustig met de singles-aanwinsten en kan ik me weer richten op andere rubrieken op Soul-xotica.

Radio-dromen. Ik heb ze heel lang gehad. Zelfs afgelopen nacht nog, maar dan gaat het om het maken van live-radio. Ik droom dat collega-presentatoren en ook een recent overleden kennis me komen bezoeken omdat ik 'Afterglow' ga doen in de studio. Als ik bijna de lucht in moet, realiseer ik me dat ik geen speellijst heb aangemaakt. Hoe ga ik me daaruit redden? Dan gaat de wekker en ik hoef de beslissing niet te nemen. In het heden heb ik 'Late Night Love', het programma-onderdeel waarover het gaat, inmiddels helemaal samengesteld en moet ook 'Afterglow' nog even afmaken. Niks geen paniek dus! Nee, de dromen uit de jaren tachtig en negentig zijn vooral dagdromen. Het is in een standje 'bijna omvallen' naar huis fietsen van school. De kaarsrechte parallelweg tussen Sneek en Jutrijp verandert dikwijls in de Noordzee alwaar ik op een schip in een hevige storm een plaatje aankondig. Ik moet er nog wel eens aan denken als ik oversteek van Rotterdam naar Hull en nog voor de landsgrens al zo beroerd ben als wat. Het vele dromen over radio maakt ook dat ik een lijst heb met liedjes die ik associeer met radio. Nummers die op het eerste gezicht of gehoor helemaal niet zo bijzonder zijn, maar welke als een puzzelstukje passen op de radio. 'Shambala' van Three Dog Night is daar één zo'n voorbeeld van. De single is vooral een ontdekking uit mijn latere periode van radio-dromen als ik het reeds heb mogen proberen voor de ziekenomroep. De plaat komt half januari weer voorbij in 'The Vinyl Countdown' en dat is wanneer ik besluit deze beschikbaar te stellen voor de Top G-duizend.

'Three Dog Night heeft miljoenen platen verkocht en tot op de dag van heden weet niemand waarom'. Het is een vrije vertaling van een Engelse quote die ik ergens heb gelezen, maar ik kan de bron niet meer vinden. Muziekcritici hebben zo hun eigen universum en soms blijkt iets, dat zij afschuwelijk vinden, opeens erg populair te zijn. Dit treft vooral de vroege hardrock. Met name bands als Led Zeppelin en Uriah Heep worden 'gekraakt' door de critici en tot hun grote frustratie blijkt dat het publiek hen links laat liggen en de platen per miljoen inkopen. Three Dog Night is ook zo'n band, hoewel bij de introductie de media wel enthousiast is. Wellicht hebben ze zich iets té goed gedaan aan de chemische middelen? Om het heel flauw te zeggen is Three Dog Night een soort van Amerikaanse variété waarbij vooral onbekende songschrijvers naar een groter publiek worden gepresenteerd. De covers zijn niet altijd beter dan het origineel hoewel zonder samenkomst van Three Dog Night de originelen ongehoord zouden zijn. Danny Hutton, Chuck Negron en Cory Wells zijn de drie zangers van Three Dog Night dat als Redwood de loopbaan begint in 1967. Brian Wilson is een groot fan van het trio en Redwood staat op het punt om toe te treden tot Brother Records, het platenlabel van The Beach Boys. In 1968 wordt een band geformeerd en deze krijgt aanvankelijk de naam Three Dog Night. Later in het jaar besluiten Huton, Wells en Negron om verder te gaan als Three Dog Night. Het eerste optreden bevat alle kopstukken van de media en zijn ontvangen Three Dog Night met groot applaus. Cory Wells heeft als solist een contract binnengehaald bij Dunhill en dat zal worden omgezet in een contract voor Three Dog Night.

'Easy To Be Hard' uit 'Hair', 'Eli's Coming' van Laura Nyro, 'Mama Told Me Not To Come' van Randy Newman, 'Joy To The World' van Hoyt Axton... de lijst lijkt eindeloos. Waar Randy Newman al een paar jaar is 'ontdekt' in Engeland dankzij Alan Price, daar is het in Amerika nog een onbekende singer-songwriter met een reeds geflopte elpee die ze nog niet eens gratis kunnen slijten! We maken even een sprongetje in de tijd want het is inmiddels 1973 als de groep 'Shambala' op de plaat zet. Een compositie van Daniel Moore, een man die tal van folk- en gospel-songs op zijn repertoire heeft. Bovendien werkt hij nauw samen met B.W. Stevenson. Deze zal in 1977 een radiohit hebben in ons land met 'Down To The Station'. Het is deze Stevenson die als eerste 'Shambala' op de plaat zet, gevolgd door Three Dog Night. Op mijn zoektocht vind ik zelfs nog een hele slechte Duitse schlagerversie van Charly Ravel. De Top G-duizend is dus uitsluitend voor de uitvoering van Three Dog Night want de 'alternatieve country' van Stevenson nodigt evenmin uit tot verder onderzoek.