Het werkt momenteel niet lekker met PostNL. In mijn dagelijkse werk heb ik niet zoveel te maken met PostNL want ik bezorg in Steenwijk voornamelijk de 'eigen' post. Ik doel in eerste instantie vooral op de verzoeken om inklaringskosten te betalen. Vrijdagmorgen haal ik een hele stapel brieven uit de brievenbus, de meeste zijn deze verzoeken. Ook eentje dat er een pakketje op me wacht op de PostNL-locatie. Ik kijk 's middags in de enveloppen. Eentje te betalen vóór 24 februari en de rest voor de 23e. Die zijn donderdag dus al te laat. De andere brief vertelt me dat het pakket zeven dagen wordt bewaard en dan mogelijk wordt teruggestuurd. Zeven dagen vanaf 18 februari. Die is vrijdag dus ook té laat. Zaterdagmorgen heb ik het pakketje nog kunnen redden en de vriendelijke dame van het PostNL-punt heeft mijn telefoonnummer gekregen. Ze zal me een sms sturen als er pakketten binnenkomen. Ook kan ik twee pakketjes meteen mee krijgen nadat ik de kosten heb betaald. Dit maakt dat ik opeens een aflevering kan doen met 'nieuwe' singles. Drie van de platen van zaterdag heb ik al gedraaid in 'Do The 45', de platen van vorige week heb ik over het hoofd gezien en heb ik nog altijd niet 'live' gedraaid op mijn draaitafels.
* Allison & The South Funk Boulevard Band- Pay Before You Lay (UK, Epsilon, 1976, re: 2022)
Het is twee jaar geleden dat ik voor het eerst een release heb gekocht van Yann Vatiste. Het is dan 'Shardarp' van Nobody's Children. De zanger van Nobody's Children neemt in 2018 een nieuwe versie op voor het Cannonball-label en uiteindelijk ben ik meer te spreken over het origineel. Dat is een uiterst zeldzaam plaatje en bovendien doet Yann aan zeer gelimiteerde oplagen. Allison & The South Funk Boulevard Band is van eenzelfde laken een pak. Ik heb hem evenwel gekocht voor de keerzijde. 'Pay Before You Lay' is een funky groover maar ik ga vooral voor het meer soulvolle 'It's Love' op de keerzijde. Het is rechtstreeks overgenomen van de zeldzame originele single en Vatiste heeft nog gepoogd om de plaat wat extra bas mee te geven en de productie meer solide te maken. Daar is hij goed in geslaagd en het klinkt minder 'lo-fi' dan zijn Kenyatta-platen van vorig jaar.
* Lisa Bello- Dream Again (UK, Izipho Soul, 2022)
J.D.'s Time Machine brengt ons een jaar geleden het betoverende 'Kiss Of Freedom' en hij pakt nu uit met twee aanstormende talenten. Op de a-kant horen we Lisa Bello. Joe Cunningham krijgt als saxofonist nog een extra credit. Het is een plaat welke is gemaakt volgens de werkwijze van meneer Day. Het intro klinkt meteen erg nostalgisch en voor de rest zou de plaat ook in de jaren zeventig of tachtig kunnen zijn gemaakt. Het is evenwel moderne en actuele soul zonder dat het vervalt in Dap Kings-achtige praktijken. Tevens een onweerstaanbaar plaatje. Op de b-kant vinden we Jherimi Harmoni met 'Rain On My Star'. Ook een zangeres en dat had ik ook zo verwacht. Patrick is immers blij dat 'de dames veilig zijn gearriveerd'. De stem van Jherimi is niet zo zacht en knuffelbaar als dat van Bello en ik moet nog duidelijk even wennen aan deze kant. Opnieuw zorgt Cunningham voor de saxofoon op het nummer. Jherimi kan een groeibriljant worden of ik blijf het houden bij Lisa Bello. De tijd zal het leren...
* King George & The Fabulous Souls- I Need You (UK, Soul Direction, 1968, re: 2022)
Ik geloof dat Alan Kitchener afgelopen jaar is begonnen met zijn Soul Direction-label. Het is zijn streven om niet alleen onuitgebracht werk alsnog van een release te voorzien, maar ook zeer lastig te vinden originele singles opnieuw in een beperkte oplage beschikbaar te maken. King George & The Fabulous Souls is de laatste aanwinst in de 'Origins'-serie. Het bevat een zeer informatief kaartje als 'inlay' met daarop alle beschikbare informatie. Zo zien we bijvoorbeeld dat Ira Raibon de saxofoon bespeelt. Van hem heb ik een recente aanwinst op het Epsilon-label. George Renfro is de leider van het gezelschap en heeft geen connecties met Anthony Renfro van het Renfro-label. King George krijgt een contract bij Audio Arts!, dat vooral lauweren zal oogsten in de Northern Soul met The Incredibles. Hoewel Audio Arts! nu niet meteen een heel obscuur label is, zijn er letterlijk een handjevol exemplaren van 'I Need You' beschikbaar. Kitchener weet in de jaren tachtig een exemplaar te bemachtigen. Dat plaatje is de basis voor deze gelimiteerde (en reeds uitverkochte) heruitgave van 'I Need You'. In de Northern Soul draait het vooral om exclusiviteit en daarmee zit je wel goed met dit nummer, zelfs in deze heruitgave. Het is prettige jaren zestig-soul maar het is niet dat het wiel opnieuw wordt uitgevonden.
* Lack Of Afro- Recipe For Love (UK, Freestyle, 2013)
In 2013 ben ik totaal niet bezig met nieuwe releases en natuurlijk heb ik deze gemist. Het is echter twee weken geleden dat iemand de video post in een Facebook-groep. Ik ga luisteren en ben blij verrast. Een fraaie sample uit 'World That's Not Real' van Gloria Ann Taylor en vervolgens een neo-soul plaatje dat als muziek in de oren klinkt. De zang is afkomstig van Jack Tyson-Charles en hij blijkt de zoon te zijn van de gerespecteerde BBC-dj Craig Charles. Niet helemaal nieuw maar klaar voor reactivering.
* Legacy- Boy You've Been Acting Strange (UK, Soul Direction, 2021)
De zevende release op het gewone Soul Direction-label en dat betekent niet eerder uitgebrachte opnames. De twee nummers op de single komen ergens uit de midden jaren zeventig. Eddie Watkins Jr. en zijn band maakt dan een single voor het Tortoise-label onder leiding van Don Davis. Soul Direction heeft de originele mastertapes gekocht en ontdekt dat er twee nummers op staan die niet het vinyl hebben gehaald. Deze vormen deze nieuwe single die in oktober of november is verschenen. Het duurt even voordat 'Boy' gaat groeien bij mij en dat is de reden waarom ik hem nu pas heb besteld. Het internet mag grotendeels blanco zijn op het gebied van Legacy, de hoestekst biedt genoeg duidelijkheid om het eventueel tot Week Spot te maken. 'Celebrate' is wat complexer dan de a-kant.
* Tommy McGee- We Ought To Be Together (Spanje, Jai Alal, 1976, re: 2022)
Tommy McGee neemt in de vroege jaren zeventig alle tijd om zijn eerste en enige elpee uit te brengen. 'Positive Negative' zal eventueel in 1976 het levenslicht zien maar de oplage is zeer beperkt en de interesse nog lager. Als gevolg dat een originele elpee nauwelijks is te vinden. De mensen van Soul4Real hebben evenwel gemeend om twee nummers als single uit te brengen. Gelimiteerd tot 250 stuks en inmiddels ook al niet meer verkrijgbaar. 'Together' klinkt als crossover uit 1972 en dat zou kunnen kloppen. Hij begint immers al in 1971 met de opnames van de elpee, maar dit geluid is compleet achterhaald in 1976. 'Make Sure' op de keerzijde is eveneens schitterend. Een hele mooie 'double-sider' van een zanger die méér had verdiend!
* Monophonics- Last One Standing (US, Colemine, 2021)
In 'Afterglow' doe ik iedere laatste donderdag van de maand de 'Vinyl Singles Top 40' in het eerste uur en de 'Vinyl Albums Top 40' in het tweede gedeelte. Hierin draai ik het beste uit de actuele vinyl-hitparade in Engeland zoals die inmiddels een paar jaar wordt samengesteld. Niet zelden maak ik kennis met namen die ik anders niet zou kennen. Ik zou bijvoorbeeld Squid volledig hebben gemist als ik deze hitparade niet zou doen. En idemdito met Khruangbin. In februari 2020 maak ik zo kennis met 'Since I Don't Have You' van Kelly Finnigan en raak dermate verslingerd aan de plaat dat ik een exemplaar bestel. Kelly is de drummer van Monophonics, een andere band op het Colemine-label. 'Last One Standing' is hun meest recente release en stamt van november 2021. Het heeft een spannend instrumentaal intro. We horen Kelly in de achtergrond zingen, qua leadzang wisselen de Monophonics geregeld van microfoon. Het is iemand anders die de lead zingt in 'Last One Standing'. Qua productie is weer niets aan het toeval overgelaten. Het feestje gaat in een 'part two' verder op de b-kant. Heerlijke plaat!
* Thee Sinseers- What's His Name (US, Colemine, 2022)
Deze plaat staat in januari genoteerd in de 'Vinyl Singles Top 40' als ik die behandel en heb het nummer in de show gedraaid vanuit de digitale wereld. Net als bij Monophonics en Kelly Finnigan zou je hier ook kunnen geloven dat het een onuitgebrachte opname is uit de vroege jaren zeventig. Persoonlijk krijg ik erg goede luim van 'What's His Name' en het kan zomaar eens één van de allerbeste releases van dit kersverse nieuwe jaar worden. Ik ga het in ieder geval een zetje in de goede richting geven middels 'Do The 45'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten