donderdag 28 april 2016

Week Spot kwartet: week 17



Goed beschouwd is iedere verjaardag een 'vreemde' verjaardag. Ik vier deze dagen al lang niet meer op de traditionele wijze met familie. Een paar jaren heb ik ze gevierd met een enkele vriendin. In 2012 heb ik mezelf nog getrakteerd op een etentje bij de chinees, maar vooral de laatste paar jaren zijn de verjaardagen steeds 'kleurlozer'. Toch is de 41e verjaardag wel een vreemde gewaarwording. Ik ontwaak deze ochtend in Uffelte waar de zon al enthousiast in de keuken schijnt. 'First things first' en voordat ik een hap ontbijt heb gehad, hang ik al aan de telefoon. De woningstichting belooft me later terug te bellen. Het telefoontje komt dan van het bouwbedrijf en dat is ook prima. Die belooft dan opnieuw mij terug te bellen en omdat het kan inhouden dat er elk moment een monteur langs komt om de afzuigkap te monteren, blijf ik in Uffelte, hoewel ik hoognodig in Nijeveen moet zijn om inpakwerk te verrichten. Tegen de middag krijg ik telefoon dat de betreffende monteur morgenochtend langs komt en dan moet ik concluderen dat ik een halve dag voor niks heb zitten wachten. Aan inpakken en schoonmaken kom ik niet toe in Nijeveen, want ik moet ook nog even werken. Vanavond heb ik de maaltijd gehad in Nijeveen, toevallig ook nog chinees, en ben toen op de 'normale' fiets naar Uffelte gegaan. De mixer is waarschijnlijk overleden en dus neem ik de Marantz-tuner mee in de trekkersrugzak. Zo heb ik nog de meest recente aankoop kunnen beluisteren, maar staan mijn radioshows voorlopig even op de tocht...

2012: Gone With The Wind Is My Love-Rita & The Tiaras
Mijn Facebook-vriend Damien, waarvan ik Davy Jones en eerder ook Garland Green heb gekocht, heeft per vandaag besloten zich niets meer aan te trekken van de Northern Soul- en Mod-scenes en lekker zijn eigen gang te gaan. Ik meende zelf dat hij dat al jaren deed. Zijn conclusie is ook een beetje de mijne: Moe van niet-bestaande regeltjes waarom iets wel Northern of Mod is en wanneer niet. Tegelijk ook beseffend dat het niet alleen kommer en kwel is wat betreft de Northern en Mod. In het begin van 2012 ben ik nog zeer gericht op de pure Northern Soul en daarbij hoort ook een Wigan Casino-hit als deze 'Gone With The Wind Is My Love' van Rita & The Tiaras. Tóch is dit een plaatje dat ik blijf draaien met heel veel plezier. Soms met tussenpozen, dat wel. Als ik een paar weken geleden kennis maak met de Pioneer en mijn eerste rondjes leer fietsen, heb ik nog een 'Do The 45' volgend op dit avontuur. Ik ben zo dolgelukkig dat ik het heb gedurfd dat ik de show wil openen met een plaat die mij een euforisch gevoel geeft. Dan kom ik deze tegen in de bakken en ja... dit beantwoordt precies aan het gevoel dat mij door de aderen stroomt. Nader beschouwd definieert 'Gone With The Wind' voor mij de 'magie' van Northern Soul. Tekstueel een 'klaagzang', want het is immers nooit feestelijk wanneer je geliefde je in de steek laat, maar met een upbeat 'groove' dat het alleen maar meer emotie mee geeft. Onnodig om te zeggen dat dit van de Northern Soul-'hits' één van mijn ultieme favorieten is?

2013: Mama Didn't Raise No Fools-Sugar Pie DeSanto
De cd moet ik nog wel ergens hebben liggen, maar het cd-boekje is bij een (andere) verhuizing zoekgeraakt. Ik heb het dan over de verzamel-cd van Sugar Pie DeSanto welke ik in 1995 voor een rijksdaalder koop bij de Free Record Shop. Eigenlijk uit pure nieuwsgierigheid, want ik heb het dan niet zo op soul en rhythm & blues. 'Mama Didn't Raise No Fools', volgens het cd-boekje 'unreleased', is meteen een favoriet en de rest van het album leer ik waarderen in Mossley. Jaren lang ben ik in de waan dat het nummer nooit is uitgebracht, ook al krijg ik een vinyl-opname van een toenmalige forum-collega. Het is pas in de eerste weken van 2013 dat ik leer dat 'Mama Didn't Raise No Fools' in 1965 als single is verschenen en dat het waarschijnlijk 'unissued on cd' was. Dat kan ik nu niet meer nagaan. Ik kom de single tegen in de handel van Jörg en tot mijn grote verbazing is de plaat niet eens zo duur als dat ik hem had verwacht. Voor dat geld heb je een waanzinnig goede soul-plaat met een moddervette Chicago-sound en het komt Sugar Pie andermaal uit de tenen.

2014: Since I Found My Baby-The Metros
Nu ik erover ga schrijven, valt het me opeens op: Soulful Records heeft geen Paas-uitverkoop gehad dit jaar. In 2014 en 2015 profiteer ik nog mee van de hoge kortingen en dat levert me in beide gevallen een fors pakket met splinternieuwe 'bootlegs' op. Enkele daarvan duiken tegenwoordig op bij Rarenorthernsoul die ze 'gewoon' aankondigt als heruitgaven en een véél te hoge prijs hanteert. Laatst ook even op Discogs gekeken en die 'lelijke' bootleg van 'Do I Love You' van Frank Wilson doet in sommige gevallen wel dertig pond. Oplichterij? Natuurlijk, deze platen kosten bij Soulful Records hooguit vijf pond. The Metros is in 2014 één van de singles uit de Paas-uitverkoop. Ditmaal zo'n dubbele RCA-single met op de keerzijde het klassieke 'Crackin' Up Over You' van Roy Hamilton. Het gaat me echter om The Metros met hun moddervette Detroit-geluid. Het had zo van Motown kunnen komen, maar is dus op het 'algemene' RCA-label. Ook een Northern-plaatje dat ik nog wel eens met veel plezier draai. Misschien dat ik het straks nog wel even ga doen...

2015: I'll Hold You-Frankie & Johnny
Ook beschreven als een 'moderne re-issue' bij Rarenorthernsoul terwijl het een 'lelijke' bootleg is. Southern Artist, de platenfirma op het label, bestaat niet echt en middels de vermelding van 'BMI' wil het lijken als een legale single. Ik koop deze in eerste instantie vanwege de andere kant. Daar vinden we de klassieke 'end-of-nighter' van Timi Yuro: 'It'll Never Be Over For Me' uit 1968. Tot mijn verrassing staat deze van Frankie & Johnny op de keerzijde en deze is zeer welkom. Engelse, pardon... Schotse, blue-eyed soul waarvan in de jaren zeventig wordt gedacht dat het in Amerika is uitgebracht, maar deze 'demo's' blijken eveneens ordinaire bootlegs te zijn. Hoewel beide kantjes regelrechte winnaars zijn, 'schaam' ik me desondanks wel een beetje voor deze 'boot' en dat houdt in dat ik hem zeer zelden draai. Maar ja... het origineel is onbetaalbaar en dus moeten we hier mee doen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten