Doorgaans haal ik de illustraties voor 'Een mager zesje' van een website genaamd 'Verzameling in beeld'. Hierop staan, als het goed is, alle woorden van het letterplankje zoals dat in 1980 is gebruikt. Het is me de laatste paar keer al opgevallen en bij de voorbereiding van deze aflevering blijkt het andermaal: Géén spoor van Pim te bekennen. Ik twijfel zelfs of Kees er tussen staat, maar Miep heb ik wel gezien. Met Kees en Miep ben ik opnieuw van plan om het te vertalen naar het geslacht van elk, dus 'jongen' en 'meisje'. Dat heb ik in 2011 in de 'Schijf van 5' eveneens gedaan. Wat ik precies met Pim heb gedaan, kan ik me zo niet herinneren en ik heb me bewust voorgenomen even niet terug te bladeren. Het enige dat ik weet is dat ik 'Rat van Fortuyn' heb gebruikt, een spotprent uit de tijd dat 'Siebrand's Woordgrappen' op Facebook nog daadwerkelijk grappig was. Hoe dan ook: Pim stamt, volgens mij, af van Willem. Ik zou in eerste instantie een 'William' hebben gebruikt, maar besluit dan toch om het maar op z'n Hollands te houden. De plaatsvervangende Pim heet 'Willem' en is van Willem Duyn (1979).
Ik moet de eerste Pim nog tegenkomen. Het is een naam waarmee ik nooit zoveel heb gekund. Praktisch gezien zit er voor mij geen Pim tussen acteur Pim Vosmaer (speelde eveneens een Pim in een NCRV-serie over een radiostation) en politicus Pim Fortuyn. Sindsdien heb ik ook geen andere Pim kunnen vernemen. Hoewel Willem een oer-Hollandse naam is, zijn deze eveneens dun gezaaid op mijn levenspad. De broer van mijn moeder, feitelijk dus onze oom, droeg de naam Willem en hij is tijdens de Tweede Wereldoorlog overleden. Voor alle duidelijkheid: Niet als militair. Hierdoor heb ik een neef die Willem heet. De volgende volbloed Willem is een kameraad uit de tijd van 'It Hokje', onze zuipkeet in Hommerts, en later drummer van Horrible Dying. Verder moeten het altijd 'verkapte' Willem's zijn, waarbij Wim dan nog het vaakst voorkomt. Opvallend is ook dat iedere Wim uit mijn kennissenkring 'iets' met fotografie doet. Het is dus geen verrassing dat in maart 2014 terecht kom bij een Wim voor de foto-sessie van de Specialized-kalender. In Engeland ken ik dan wel weer verschillende William's en Bill's en ik had ook bijna gekozen voor 'Willie O'Winsbury' van Meg Baird, maar laat dan toch de keuze vallen op de Willem die we allemaal kennen. Natuurlijk, ik zou ook nog het typetje van André Van Duin gebruikt kunnen hebben. Hoe vaak ik 'Willempie!' naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen in de tijd dat ik nog Solex reed?
Ik blijf in Nederland en we gaan eerst negenenzeventig jaar en een dag terug in de tijd. Op 31 maart 1937 wordt Wilhelmus Jacobus Duyn geboren in Haarlem. Hij doet in de jaren zestig zijn eerste podiumervaring op met The Whiskers en The Jay-Jays. In de late jaren zestig werkt Duyn als discjockey in een discotheek in Den Helder. Intussen werkt hij als constructiebankwerker, maar blijft dromen van een muzikale carrière. Hij debuteert bescheiden met een Tipnotering als solo-artiest: 'Walking In The Sand' zal in 1971 nimmer de Top 40 bereiken. Dat is wel het geval als Duyn wordt gekoppeld aan Sjoukje Lucie Van 'T Spijker. Sandra & Andres hebben dan een paar jaar eerder een trend ingezet die door het nieuwe duo Mouth & MacNeal alleen maar wordt versterkt en uiteindelijk zal uitgroeien tot een 'genre' op zichzelf. Plotseling heeft ieder Europees land haar man/vrouw-duo met nietszeggende 'bubblegum'-titels. Mouth & MacNeal bereikt de eerste plek met 'How Do You Do', dat in de zomer van 1972 een hit wordt in Amerika. Intussen heeft het duo in Nederland een tweede topper gescoord met 'Hello-A'. In 1974 vertegenwoordigt het duo Nederland op het Eurovisie Sonfestival. 'Ik Zie Een Ster' is goed voor een derde plek, maar is dankzij de winnaar grotendeels vergeten: 'Waterloo' van Abba. Hoewel Hans Van Hemert de ene na de andere titel uit de hoed tovert, botert het persoonlijk niet echt tussen Mouth en MacNeal en eind 1974 trekken ze de stekker eruit. Maggie gaat solo en staat in 1976 opnieuw op het Songfestival met 'Terug Naar De Kust'. Big Mouth vormt een duo met Ingrid Kup die zich dan Little Eve gaat noemen. Later trouwt Duyn met Kup. In 1977 is het duo-concept helemaal uitgemolken en gaat Duyn weer solo. Hij maakt nog één single als Big Mouth en komt in 1979 terug als Willem Duyn met 'Willem'.
Oscar Stewart Blandamer is verantwoordelijk voor de melodie van 'Willem'. Hij schrijft het in 1970 als 'Darling'. Toch duurt het acht jaar voordat het voor het eerst wordt opgenomen. Dat wordt gedaan door de Engelse countryrock-groep Poacher. Er volgt een vloed aan covers waarvan Frankie Miller's uitvoering het beste bekend is. In Duitsland heeft het zelfs twee verschillende versies: Eentje van Renée Martel en de andere van Cindy & Bert. Duyn draagt het aan niemand anders op dan hemzelf, wat zeker een aparte interpretatie van 'Darling' oplevert. 'Willem' bereikt een vijfde plek in de Top 40 en Duyn zal in 1982 een vervolg geven aan 'Willem' met de single 'Wat Een Rare Man'. Hoewel Duyn immer actief blijft, is het succes sporadisch. In de jaren tachtig zien we hem vooral als schnabbel-artiest in NCRV-kringen. 'Losvast' ergens in een sporthal? Grote kans dat Willem Duyn ook optreedt! Als Bennie Jolink in 1992 moet bijkomen van zijn moterongeluk gaat Duyn op tournee met Normaal als 'Willem Dut Normaal'. Dat levert met 'Woenderbaar', een cover van Tenpole Tudor, nog een bescheiden hit op. Duyn woont dan inmiddels jaren in het oosten des lands en in 2004 woont hij in Roswinkel, een dorpje nabij Emmen. Hij is nog maar 67 jaar oud als hij een hartstilstand krijgt. Onderweg naar Emmen overlijdt hij in de ambulance.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten