Ik zou het 'rustig aan' doen met de singles-aankopen, maar toch kan ik na vandaag weer drie aan de Blauwe Bak-koffers toevoegen. Eentje is uit een veiling van een Franse vriend en daarbij had ik gedacht dat ik wel overboden zou worden. Het was eergisteren al gebeurd met een single van Bessie Banks, een héle echte Northern Soul-klassieker, welke uiteindelijk voor tachtig pond de winkel is uit gegaan. Degene die ik heb gewonnen is nota bene een Nederlandse persing van een Amerikaan welke op dat moment vanuit Nederland opereert. Verder heb ik vanmorgen een funky latin-instrumentaaltje uit 1968 gekocht en vanmiddag een gelimiteerde heruitgave uit 2016 van een single welke moment wordt geadverteerd bij Rarenorthernsoul voor een slordige 400 pond. Met de twee eerdere aankopen ligt er dus een Blauwe Bak-'Singles round-up' in het verschiet. Vanavond kijk ik naar de vier Week Spot's uit week 14 van de voorgaande vier jaren.
2012: Nothing Is Worse Than Being Alone-The Ad-Libs
Het is afgelopen zodra ik met de 'Soul-x-rated' begin, de min of meer wekelijkse podcast waarin ik ook de 'tune of the week' laat voorbij komen. Dan moet ik zo'n plaat natuurlijk wel in mijn bezit hebben, want aan 'digitaal' doe ik dan nog niet. Hier is andermaal een voorbeeld van een Week Spot die ik op dat moment nog niet in de koffers heb. Ik heb zojuist even gecontroleerd en op 22 april 2012 heb ik de aankoop voltooid. Een bizarre veiling waar ik 'hoog' wil gaan en daarbij wordt opgedreven door een ander. Feit is dat het hier de originele Share-persing is en dat ook een bootleg in omloop is. Verder is het nummer halverwege de jaren zeventig nog legaal heruitgebracht in Engeland middels Contempo en zo'n originele Share uit 1969 lijkt redelijk schaars. Toch moet ik jaren later stellen dat ik teveel heb betaald voor deze. De gangbare prijs is rond de 15 tot 20 pond en deze heeft 26 pond gekost en zit op het randje van de 'distortion'. Als ik 'Nothing Is Worse' hoor, zit ik op de fiets richting Steenwijk. Ik leer het nummer waarderen tijdens de verhuisperiode in april 2012. Hoewel de meeste zaken dan al in Nijeveen staan, moet de Rembrandtstraat nog wel verder leeg en schoon worden opgeleverd. Ik spendeer zo een paar dagen in Steenwijk. Ik weet nog dat ik op de toenmalige Facebook-pagina excuses maak voor de keuze van de Week Spot en het is waar... het nummer is beduidend rustiger dan veel van de stampers uit die tijd. Dat heeft als resultaat dat ik deze van The Ad-Libs nog geregeld draai. Een 'crowdpleaser' voor het Northern-publiek, maar niet afgezaagd en 'overplayed' als menig klassieker uit die 'scene'.
2013: Undecided-Inez & Charlie Foxx
Hoewel meer uptempo dan The Ad-Libs is dit evenmin 'overplayed' om het zwak uit te drukken. Broer en zus Foxx moeten het vooral hebben van 'Tightrope'. Deze witte promo komt uit een veiling van mijn maat in Chicago en het blijkt nog een flinke strijd om deze binnen te halen. De plaat blijkt achteraf ook behoorlijk schaars en dus is dat bedrag gerechtvaardigd. De tijd dat ik enkel speur naar snelle nummers mag voorbij zijn, dat neemt niet weg dat ik met plezier naar dit soort dingen luister. Plaatjes van Inez & Charlie zijn altijd een feestje, zeker als Charlie mee mag brommen. Dat is in 'Undecided' het geval waarbij Charlie de rol op zich neemt als het 'slechte geweten' van Inez.
2014: The Bottle-Gil Scott-Heron
Tot in hoeverre speelt de fles nog een rol in mijn leven? Welnu, nog een paar maal per maand een glaasje. Wablief? Ja, ik word ook altijd wakker en vraag me zelfs in mijn droom af waarom ik weer toegeef aan het vocht. Het lijkt even weg te zijn geweest, maar van afgelopen maand kan ik zeker drie dromen herinneren waarbij alcohol in het spel is geweest. Eén keer een trappistenbiertje waarvan de smaak zo ernstig in de buurt komt, dat ik spontaan wakker schrik. Tijdens wakkere momenten speelt het geen rol. Ik had laatst in de supermarkt even zin in 'tokkelroom', maar ben toch maar naar de diepvries gelopen voor een grote fles sinaasappelsap-met-vruchtvlees. In 2013 speelt Gil Scott-Heron op de achtergrond bij de voorbereiding op 'het ge-Vecht' van dat jaar: De etappe van Schüttorf naar Metelen met vertrek uit Oldenzaal en aankomst in Enschede. Kort daarop koop ik de plaat en beslis dat deze een jaar moet wachten totdat het de Week Spot mag zijn. Dit is natuurlijk de ultieme plaat om vijf jaar zonder drank te 'vieren'. Een weergaloos nummer dat nog altijd goed smaakt. In ieder geval beter dan dat trappistenbiertje uit mijn droom!
2015: There'll Never Be Another-Patti Drew
Ik heb het vaker gezegd: Het is niet dat ik heb afgedaan met de Northern Soul, maar wel vind ik het steeds moeilijker om een groot bedrag uit te geven aan een Northern-plaat dat me echt bevalt. Ik ben gewoon kritischer geworden. Soms is het toch even helemaal raak. Ik kom deze van Patti Drew voor teveel geld tegen op een Engelse Facebook-pagina waar een dj afstand doet van zijn Northern-collectie. Ik besluit even in Amerika te kijken en vind de plaat daar voor 'peanuts'. Ik maak daarbij ook kennis met Fred Bohn welke zéér goedkoop is met verzenden. De voorgenoemde instrumentale single welke ik vanmorgen heb gekocht, wordt trouwens ook spotgoedkoop verzonden, maar desondanks heb ik een track-and-trace-code ontvangen. Niet dat je daar veel aan hebt want PostNL moffelt de Amerikaanse code weg en vervangt het door een Nederlandse. Die laatste heb je nodig om je zending te volgen in Nederland, maar krijg je nergens cadeau van PostNL. Een erg blinde bedoening dus. In crossover-termen zou ik moeten gaan voor het midtempo 'Keep On Moving', maar zelfs na een jaar is dit 'There'll Never Be Another' nog altijd de favoriete kant van de twee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten