'Het zilveren goud' vindt meestal plaats rond de zeventiende van de maand en het liefste op een woensdag. Deze maand komt dat helemaal niet uit, want gisteren was de dertiende en de zeventiende is zondag pas. Toch is het vrijwel 'in het midden van de maand' en dus doe ik eerst de 33 toeren-variant. In 'Het zilveren goud' kijk ik terug op de singles welke ik in de betreffende maand heb gekocht, maar dan vijfentwintig jaar geleden. Elpees zijn altijd 'minderwaardig' geweest in mijn platen verzamelen, hoewel ik daar in het begin nog wel een administratie van heb bij gehouden. Waar ik op mijn veertiende verjaardag een elpee op mijn verjaardag kreeg, daar zijn het op mijn zestiende andere cadeaus. Vermoedelijk geld zodat ik het weer kon omzetten in vinyl? De maand is bijna voorbij als dan toch nog drie elpees mijn collectie binnenkomen. Of... eigenlijk vier, want eentje is een dubbelelpee. Deze vier schijven staan vandaag centraal in 'Het zilveren goud op 33 toeren'. Vermoedelijk ga ik morgenavond dubbel publiceren en krijgen jullie dan ook het 'Week Spot kwartet'.
Ik weet nog dat Godspeed You! Black Emperor vorig jaar op 30 april optrad in Nederland. Eigenlijk had ik daar wel oren naar, maar ja... ver weg van huis en dan kan een overnachting het juist weer 'onbetaalbaar' maken. Meerijden met vrienden lijkt me evenmin iets. Als ik terugdenk aan het optreden van A Silver Mt. Zion in Groningen (zes jaar geleden), dan weet ik dat ik na afloop van zo'n concert vooral alleen wil zijn en beslist geen andere muziek meer tolereer. Maar goed... in de advertentie van het concert wordt het nog eens benadrukt: Het is géén Koninginnedag! Over een paar jaar weet de jeugd niet beter dan dat het Koningsdag is op 27 april, maar op andere plekken is het nog wennen. Ik zag dat Havelte wederom een aantal activiteiten heeft en zag ik dat goed? Hebben die Koningsnacht op 28 april? Hoe dan ook: Er klopte geen hout van de programmering. In 1991 zit Beatrix nog maar elf jaar op de troon en denkt niet aan pensionering. En zo is het Koninginnedag op 30 april. Een dinsdag. Hoewel de platen zijn genoteerd alsof ze zijn gekocht in 1991, vermoed ik toch dat ik deze reeds in 1990 op Koninginnedag heb gekocht. De herinnering aan Koninginnedag 1991 is dat het ietwat koud is, allesbehalve zomers. En deze drie platen heb ik onder een uitbundige zonneschijn gekocht dat zich eerder verhoudt tot 1990. Maar dan ook weer niet, want in 1990 heb ik vooral veel geld gespendeerd aan singles. Hoe dan ook: Ik ga de platen nu wel behandelen, na de tik op mijn hersenpan van 2009 wil ik er verder ook niet over nadenken. Ik heb zojuist gecontroleerd: Ik heb de platen vorig jaar niet onder de loep gehouden.
Koninginnedag in Sneek. Eigenlijk kan ik daar kort over zijn. In 1993 komt het koninklijk huis een bezoek brengen aan de Waterpoortstad en het is vooral sindsdien dat Koninginnedag het centrum van Sneek is binnen gedrongen. In 1991 speelt het feest zich vooral af in de wijk Tinga. Daar is een vrijmarkt en tal van andere activiteiten. In 1992 treedt Pater Moeskroen die avond op (zie: 24 april 2012). Tinga is slechts vier kilometer (of daaromtrent) op de fiets vanuit Jutrijp en dus ben ik daar vanaf 1989 jaarlijks te vinden. Daar is de platenhandel nog billijk geprijsd: Veel singles voor een kwartje tot een gulden. Deze elpees hebben ook geen gat geslagen in mijn portemonnee. Volgens mij heb ik ze samen voor een rijksdaalder.
Ik kom uit een muzikaal gezin. Niet dat ons gezin actief is met muziekinstrumenten, maar gedurende mijn jeugd ben ik wel omringd door muziek. Moeder zingt bij het plaatselijke koor. Vader heeft gezongen bij een koor maar kan gezien zijn dagelijkse werk niet aan de verplichting voldoen om wekelijks een repetitie bij te wonen. Zus terroriseert ons met blokfluit en melodica (soms ook piano-fluit genoemd) en dan vooral met dat verschrikkelijke 'Annie's Song' van John Denver. Nee, de Louwsma's zijn voornamelijk muziek-genieters. De radio staat voortdurend aan en de kroost doet het huis langzaam inzakken door omvangrijke platencollecties. Mijn zus is negen jaar ouder dan mij en past regelmatig op als moeder iets anders heeft. Ze heeft geen omkijken naar de kleine Gerrit die zijn autootjes door een zee van speeksel laat glijden. Zus vindt het 'multi-tasken' uit. Ze kan lezen, breien en muziek luisteren. Dat laatste is dan vaak de cassettebandjes met de hits van Abba of die van ELO. Het veroorzaakt een afkeer voor Abba bij mij. Nee, ik zeg niet dat het slechte muziek is of dat ik het niet kan uitstaan, maar twee nummers achtereen word me al teveel. Het enthousiasme voor Electric Light Orchestra neem ik wel over van mijn zus. Het zijn dan vooral 'Out Of The Blue', 'Discovery' en 'Time'. 'Xanadu' moet daar ook nog tussenin, maar dat album heb ik nooit aangeschaft en bovendien staat me daar ook weinig meer van bij.
Omdat ik 'schijven' apart reken, krijgt 'Out Of The Blue' bij mij de nummers 30 en 31 mee in de collectie elpees. Een onweerstaanbare elpee met, voor mij, als hoogtepunt 'Mr. Blue Sky', een nummer dat ik desnoods driemaal per dag kan horen zonder dat het me gaat vervelen! De nummer 32 is wél nieuw voor mij: 'Face The Music'. Bij het zoeken naar de afbeelding kom ik uit bij deze cd. Mijn 'Face The Music' is ook een midden jaren tachtig-heruitgave en waarschijnlijk van rond dezelfde tijd. Een paar jaar later koop ik overigens ook nog de Polydor-uitgave van het album. Tegen die tijd is mijn oude op de draad versleten, want o... wat hou ik van 'Face The Music'. Het is zelfs nu nog één van de zeer weinige elpees welke ik wel eens op zet in mijn 'vrije tijd'. Waarschijnlijk dat dit binnenkort weer gaat gebeuren, want ik ben voornemens om één oude draaitafel te voorzien van een nieuw element en deze weer aan te sluiten op de Marantz-versterker met de Wharfedale-boxen. Dat gaat dan vooral een elpee-speler worden, waar ik de Stanton's gebruik voor de radioshows en voor singles. Ik ben nog niet toegekomen aan het kopen van 'nieuwe' elpees. Ik heb een paar maanden geleden geschreven dat ik geen andere keuze heb bij het gospel verzamelen, maar toch voelt het aan als 'verraad'. En toch... iedere keer als ik weer 'Higher In Jesus Love' van Leomia Boyd hoor, word ik weer hebberig. Maar ja, die is enkel op 33 toeren verkrijgbaar!
De nummer 33, erg toepasselijk voor elpees, is het titelloze album van The Rolling Stones uit 1964. De plaat is in een erbarmelijke staat en heeft geen hoes. De reden van aanschaf is een beetje naïef. Ik zie op de tracklijst 'Walkin' The Dog' staan. Nu weet ik dat The Rolling Stones goed bevriend zijn met mijn persoonlijke helden van The Moody Blues en scheld de 'R. Thomas' uit voor Ray Thomas. Ray Thomas is de harmonica- en latere fluitbespeler van The Moody Blues. Binnen een paar maanden ontdek ik dat dit helemaal fout is en dat 'Walkin' The Dog' is geschreven door Rufus Thomas. Ik heb de elpee in de loop der jaren een paar maal 'vervangen', steeds door latere exemplaren. Het zet echter wel de toon voor mij wat betreft de langspelers van The Stones. Ik zal nooit wat krijgen met The Rolling Stones op de langspeelplaat en beperk me daarna vrijwel alleen tot de singles.
Het bed roept en dus stel ik het 'Week Spot kwartet' uit tot morgen. Dat levert wel een bijzonder cijfer op: Dat is dan het 2222e bericht op Soul-xotica.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten