Nou, in ieder geval geen alcohol! Het is vandaag precies zeven jaar geleden dat ik een punt heb gezet achter die 'gewoonte'. Tot een jaar geleden werd zoiets steevast gevierd met een 'ge-Vecht tegen de drank', maar vorig jaar moest ik al laten schieten vanwege werk. Dit jaar komt zoiets me ook niet echt goed uit, maar er staat nog wel iets op mijn wenslijstje en daar besluit ik me vandaag aan toe te wijden. Het is allemaal ruim een jaar geleden. 'Zomaar opeens' heb ik heel veel zin in een ligfiets. Ik moet er nu niet aan denken, maar ik had vorig jaar maart bijna eentje gekocht! Met verhuispremie en Uffelte in het vooruitzicht (veertien kilometer méér op een dag naar Meppel) begint het weer op te borrelen, maar gelukkig sta ik nu iets realistischer tegenover het idee. Het lijkt immers zo gemakkelijk. Maar hoe zit het met de draaicirkel? Je voeten zijn immers een flink aantal centimeters vanaf het voorwiel verwijderd? Is het niet moeilijk om evenwicht te houden? Vanmiddag ben ik poolshoogte gaan nemen bij Nazca, de beroemde Nederlandse ligfietsenfabrikant, die in Nijeveen woont en een kleine werkplaats heeft. Deze verhuurt ook ligfietsen en met het mooie weer in het vooruitzicht heb ik er opeens heel veel zin in!
Het is allemaal erg krap tijd, want pas om één uur fiets ik naar de winkel aan de Dorpsstraat. Ik heb dan net op website gelezen dat het de nationale ligfiets-dag is. Ik val met de neus in de cake. Omdat ik aanvankelijk niet wordt opgemerkt, heb ik alle tijd om de verschillende modellen eens van dichtbij te bekijken. Als ik een onderstuur zie staan, zakt me de moed in de schoenen. Ik maak kennis met Monique en vertel haar over mijn fascinatie voor het ligfietsen, maar ook dat ik een 'groentje' ben. ,,Waar had je aan gedacht?", vraagt ze vriendelijk. Ik merk dat ik begin te stamelen als ik over het onderstuur begin. ,,Laten we het eerst maar eens proberen op een bovenstuur". Strak plan! Nu nog een fiets vinden die bij mijn lichaamslengte past. Het wordt de rode Pioneer zoals boven afgebeeld. Er moet zelfs een schakeltje bij in de ketting, maar nu 'past' die prima! De Dorpsstraat is voortdurend druk met verkeer en ik zie er tegenop om hier mijn eerste schreden op ligfiets-gebied te zetten. Maar natuurlijk! Schuin tegenover de winkel is Weidelint, de nieuwste straat van Nijeveen. Een blokje om en doodlopend. Ik heb daar in december nog post rondgebracht. Hier moet het gaan gebeuren. Ik neem de instructies in mij op, maar ik zal jullie vertellen: Ik vind het doodeng! Even een beetje 'ontspannen' is er eerst niet bij. Van de handrem af wiebelt het alle kanten op en vooral richting de grond. Ik maak de eerste smak, hoewel die nog reuze meevalt. Het kan nog erger?
Achterover leunen, schouders laten zakken, handen losjes aan het stuur. Met links een ferme trap tegen de pedalen, dan rechts tegen de pedalen en fietsen voor het vaderland. Hoe meer tempo, hoe minder de kans dat je valt. Toch slingert de fiets alle kanten op en het wil even niet lukken. Dan maak ik opeens progressie. Drie slagen en plat wordt zowaar dertig meter en plat. Ik moet me focussen op 'de verte' en vooral niet naar het stuur of de voeten kijken. Bij het schakelen speelt de vertraagde motoriek op, maar ook daar heb ik inmiddels een 'foefje' op gevonden. Het eerste stuk Weidelint wordt niets. De bocht voorbij en dan gaat het opeens van een leien dakje. De stoel is dan het meest rechtop gezet, maar het 'ligt' nog steeds voldoende. Ik fiets honderden meters en voor het draaien moet ik hem wel even stil zetten. Dan opnieuw de pedalen erin. ,,Het gaat goed!", roept Monique. Ik fiets stug door, maar dan... een kwestie van concentratieverlies en hetzelfde moment lig ik op de klinkers. Een schram op de hand, dat is het enige dat ik in eerste instantie bemerk. Daarna doe ik zomaar een rondje Weidelint en heb ik de smaak te pakken. Een kilometer zonder stoppen, hoewel ik de bochten nog wel moet leren om een veilige verkeersdeelnemer te worden. Het is even na half drie als ik in de winkel de huurprijs voor een dag voldoe en daarna moet ik snel naar huis fietsen (op de Multicycle) om 'Do The 45' te doen. Na de show zal ik de Pioneer ophalen.
Wat let me? Het is lang licht en ik hoef vanavond alleen nog even op de Multicycle naar Meppel voor enkele boodschappen. Om half zes ben ik weer bij de winkel. Thuis heb ik gemerkt dat ik een gigantische buil op mijn linkerscheenbeen heb. Dat is van de laatste val. ,,Weet je zeker dat je hem nog wilt huren?", vraagt ze. Ja, wat denk jij! Een buil op mijn scheenbeen voor niets? Ik vertel haar dat ik dadelijk nog wil oefenen op de ruilverkavelingswegen. Dat lijkt haar een goed idee toe. Ik loop met de fiets aan de hand naar de kerk en draai de 1e Nijeveense Kerkweg op. Even lijkt het alsof ik het ben 'verleerd' en neem me dan ook voor om morgen vroeg te beginnen. Ik stuntel een kwartier om en dan... fiets ik continu gedurende twee kilometer. Even stoppen om weer af te zetten en dat gaat ook in één keer goed. Ik fiets een stukje Nieuwe Meppelerweg en steek de weg over naar de Matenweg. Ik kan halverwege afslaan naar Kolderveen maar doe het niet. Het wordt de Nieuwe Dijk tussen Wanneperveen en Meppel. Dan koers ik naar de randweg van Meppel en de Nieuwe Meppelerweg weer af naar Nijeveen. Het gaat héérlijk! Ik voel me een stuk zelfverzekerder en zelfs de bochten worden al beter!
Morgen mag ik de Pioneer nog eenmaal proberen, deze gaat maandag weer terug naar Nazca. Als die voldoet, gaat die waarschijnlijk nog eens een weekend mee en zo wil ik langzaam aan trainen, want... ik wil dat onderstuur eens hebben geprobeerd! Morgen wordt dus de ultieme viering van de zeven jaar zonder drank. Ik weet nog niet waar de route heen gaat, maar wel dat ik een flink eind wil fietsen! Wellicht horen jullie morgenavond meer daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten