Ik heb gisteravond niet meer gepubliceerd omdat ik 'moe' was? Ja, maar dat is het meest te wijten aan een paar korte nachten, hoewel ik toch wel moet bekennen dat ik 'een beetje gaar' was na de dag van gisteren. Vandaag blik ik terug op deze dag en kan tot slot nog een aanvulling doen vanuit het oogpunt van maandagavond. De kans op een 'ge-Vecht tegen de drank' was zaterdag al klein en dus heb ik besloten de dag te dopen tot 'het drankgelig' als variant op 'het drankgelag'. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de positie waarin ik me het leeuwendeel van de zondag heb bevonden, hoewel dat ook niet echt nieuws is, want ik 'lig' geregeld een halve zondag. In gedachten stap ik nog eenmaal op de Pioneer en gaan we de route langs die ik gisteren heb afgelegd.
De wekker wordt een paar keer flink ingedrukt qua 'snooze' en dat is eigenlijk ook niet erg. Voor een ambitieuze fiets-zondag is het een korte nacht terwijl ik ook al twee van die gevallen eerder heb gehad. Om half elf aanvaard ik de dag en zet koffie. Twee koppen in de thermoskan en de overige twee koppen thuis met een boterhammetje. Brood smeren en de toptas pakken. Het is pas tegen twaalven dat ik weg ga. Ik probeer geen plannen te maken, maar desondanks spoken een aantal bestemmingen door mijn hoofd. Ja, ook degene waar ik naartoe zal fietsen, maar tegelijk moet ik realistisch zijn... Het tochtje van zaterdagmiddag ging nog niet van een leien dakje, misschien moest ik met veertig kilometer ook wel tevreden zijn? Het 'voor het eerst' opstappen, is iets dat nog net zo eng is als zaterdagmiddag. Ik wil mijn buren geen schouwspel aanbieden en dus loop ik naar de Meppelerweg. Daar is bovendien asfalt. Ik 'klungel' zeker vijf minuten om, maar dan heb ik vaart en kunnen we! Intussen moet ik mezelf blijven herinneren aan de belangrijke factoren bij het ligfietsen: Schouders laten hangen, stuur losjes vast, blik op oneindig en geen onverwachte bewegingen maken met het lichaam. Het sturen gaat nog niet helemaal naar wens, maar dat zal snel verbeteren. Ergens denk ik aan de eindbestemming als ik een besluit neem, maar het is voornamelijk om het eerste stuk. Dat is immers zeer geschikt om te oefenen! Ik merk ook al snel dat ik niet rekening hoef te houden met de wind en dat zal ook kloppen. Je bent zo'n stuk meer aerodynamisch met een ligfiets dat tegenwind hetzelfde fietst als wind in de rug.
Om de route te kunnen oppakken, zal ik eerst een knooppunt met een kaartje moeten vinden. Veendijk dan maar? Ik zie dat ik door Havelte moet en vooruit... ook dat moeten we leren. Welke route wil ik oppikken? 'Rondje koffie'! Ja, Sleen is té ambitieus als ik bij Havelte ben, maar het eerste stuk tot Pesse lijkt me prachtig om de Pioneer beter te leren kennen. Ik ben in de buurt van Ruinen als het me opeens opvalt... De Pioneer doet precies wat ik vraag en niet andersom. Ofwel... ik heb controle gekregen over de fiets. Het opstappen gaat ook steeds beter. Hoewel het centrum van Ruinen beduidend drukker is dan Havelte op zondagmiddag, is dat opeens ook een stuk minder 'eng'. Ik moet ergens linksaf maar er komt een auto aan die ik voor moet laten gaan. Ik minder vaart en hoef niet af te stappen. Zomaar zoiets dat ik in de afgelopen twee uur onder de knie heb gekregen. Bij het buurtschap Engeland maak ik de eerste foto en eet mijn lunch op een bankje. Mijn thermoskan is overleden na zes jaar trouwe dienst, want de koffie is lauw ondanks dat het twee uur geleden de pot is in gegaan. Dan kan de tocht pas echt beginnen want ik voel me nu zó zelfverzekerd met de Pioneer dat ik de wereld aan kan!
Van Pesse naar Oosterhesselen lopen twee verschillende knooppunten-routes. Degene langs de VAM in Wijster heb ik in augustus gefietst, nu doe ik de zuidelijke route welke vlak langs het Spaarbankbos loopt. Het weer is zeer aangenaam voor een fietstocht. Bij vlagen zomers, maar nergens te koel of te heet. In de buurt van Geesbrug kijk ik naar de tijd. Ik moet een keuze maken. Het is nog zeker tien kilometer naar Sleen en het is even na vier uur. De Pioneer heeft geen verlichting en tegen negen uur moet ik licht hebben. Qua tijd kan ik me dus eigenlijk niet permitteren om over Sleen te fietsen, maar dan opnieuw...? Ik weet dat het stuk richting Westerbork en Beilen lang en uitgestrekt is. Ik heb daar wind in de rug (ook al had dat geen verschil gemaakt). Daar kan ik, als ik wil, flink doortrappen. We doen het! Om half vijf ga ik op het bankje bij de brink in Sleen. Bij het cafetaria heb ik een ijskoud blikje cola gehaald en eet een laatste broodje. Nog wat foto's (intussen ben nabij Stuifzand door het buurtschap Siberië gekomen, waar ik de bovenstaande foto heb gemaakt) en dan is het menens!
Tussen Zwinderen en Westerbork zit ik vrijwel continu op 28 kilometer per uur. Een eng moment als op een ruilverkavelingsweg een auto de binnenbocht neemt, maar het gaat goed. Wél doet dat me beslissen dat ik de volgende keer een helm wil hebben. Een korte stop met een rokertje en dan weer plankgas. Ik fiets door een bos- en natuurgebied nabij Spier waar ik nog nooit eerder ben geweest. Of ben ik er die twintigste september in 2009 er doorheen gefietst? Dat zou kunnen! Hoe dan ook: Ondanks een stevig tempo en de race tegen de klok blijf ik genieten. Toch merk ik ook kleine 'foutjes', verlies van concentratie en dergelijke. Ik heb koffie nodig! In eerste instantie wil ik die koffiestop in Dwingeloo doen, maar gezien ik door Diever ga langs verschillende horeca-uitspanningen fiets ik een paar kilometer door. Bij café Brinkzicht in Diever slurp ik haastig een dubbele espresso. De klok geeft half acht aan en ik moet nog zeker 25 kilometer. De bak cafeïne doet zijn werk en via Wittelte zet ik koers naar... Uffelte! Ik heb geen tijd om de Pioneer bij het nieuwe onderkomen op de gevoelige plaat te zetten en sjees verder. In Havelte heb ik plots zin aan ijs, maar kan het me qua tijd niet permitteren. Of toch wel? Bij het tankstation koop ik een Magnum en eet deze even verderop op een bankje op. Het rokertje stel ik uit en ga weer fietsen. Op Veendijk gaan de straatlantaarns 'gloeien'. Nabij de spoorwegovergang op de Dorpsstraat gaan ze branden. Ik heb het nét gered!
Ik heb zaterdag al-met-al 12,5 kilometer gefietst. Bij thuiskomst geeft de computer aan dat ik 132,5 kilometer heb gefietst. Samen 145 kilometer. Jammer van die laatste vijf kilometer? Tijdens de uitzending van 'The Vinyl Countdown' heb ik even een enorme dip, maar daar helpt een kop koffie. In bed voel ik mijn knieën niet, maar wel het schudden van achterwerk en rug op de klinkerwegen. Met iets meer slaap in de voorgaande nachten zou ik, denk ik, niet eens moe zijn geweest. Had ik dit maar eerder ontdekt?
Vanmiddag moet ik de Pioneer terug brengen. Ik besluit even de Gedeputeerde Dekkersweg rond te fietsen om aan de benodigde vijf kilometer te komen. Met 150,5 kilometer stop ik bij Nazca. Ik heb eerder die ochtend een gebruikte Nazca op Marktplaats gezien en breng deze ter sprake. Het blijkt tóch een iets ander model te zijn. Een klein voorwiel en bovendien is de lengte van de vorige eigenaar van belang. Hij heeft in de advertentie staan dat deze 1.70 lang is. Dat betekent volgens Monique dat er teveel aanpassingen moeten worden gedaan op de fiets. Bovendien is zo'n kleiner voorwiel ook beduidend minder stabiel dan de Pioneer. Dan stel ik 'de vraag der vragen'. Als ik hoor dat de fiets uit 2010 komt, enkel in de verhuur is geweest en daarmee maximaal duizend kilometer op de klok heeft, heb ik al een prijs in gedachten. Na overleg met haar man komt zij met een vraagprijs die correspondeert met mijn idee. Dus... de Pioneer mag blijven! Ik ben helemaal genezen van het idee dat ik een 'onderstuur' wil proberen. De rode schoonheid wordt momenteel helemaal nagekeken en krijgt een paar aanpassingen (onder andere een 'zachter' dekje op de stoel) en zou eind deze week klaar moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten