Singles round-up: april 3

Helemaal mis! Ik heb aan het begin van deze maand aangekondigd dat het rustiger ging worden met de 'Singles round-up'. Welnu, ik ben al weken niet bij De Tafel geweest en dit zal binnenkort toch weer eens moeten gebeuren. Wellicht vrijdag? Zaterdag is de jaarlijkse boeken- en platenmarkt bij de kerk in Nijeveen en daar wil ik ook een kijkje nemen. Wellicht dat ik die twee kan samenvatten tot één bericht? Verder zijn er weer redelijk veel platen onderweg. De eerdere berekening qua singles van Mark klopte niet, dat blijken meer te zijn. Het zullen vast geen tien 'Round-ups' worden zoals vorige maand, maar het zal niet alles schelen? Ik ben al tijden niet meer bij de kringloopwinkel in Tuk geweest. Qua platen is het sowieso niet veel soeps, hoewel ik hier in 2010 nog eens een bescheiden Northern Soul-collectie op de kop heb getikt. Ik ga ditmaal eigenlijk uitsluitend voor de meubelen. Tuk hanteert zeer vriendelijke prijzen en is spotgoedkoop qua bezorgen. Waar een Meppeler kringloopzaak al vijftien euro rekent voor Nijeveen (plm. 5 kilometer), daar komt Tuk volgende week langs om het spul in Uffelte te bezorgen, ongeveer tien kilometer, voor 13,50 euro. Als 'toetje' kijk ik even bij de singles en neem de volgende stapel mee.

* Boy George- Everything I Own (Duitsland, Virgin, 1987)
Nee, geen zeldzaam jaren zestig-werk ditmaal. Wel een single van The Johnstons op Tetragrammoton, maar bij een tweede controle blijkt een scheur in het styreen te zitten. Hoeveel kracht ik ook zet, ik krijg het niet in model. Dan loop je ook nog eens de kans de plaat voorgoed te mollen en dus laat ik die maar liggen. Wel weer de gebruikelijke dosis jaren tachtig en spul dat al sinds de release onderweg is van uitverkoopbak naar uitverkoopbak. Boy George mag reeds mee als een 'bonus', want zelf ben ik nooit heel erg kapot geweest van dit nummer. Die moet ik voor zaterdag ook nog even schoonmaken, het lijkt wel kalk dat op het vinyl is terecht gekomen. Zaterdag? Ja, zaterdagavond hoop ik de laatste singles te draaien van de lijst van gele bak-singles die ik tussen 1 april 2015 en nu heb gekocht. Daar zitten deze aanwinsten uiteraard ook bij.

* Duncan Browne- The Wild Places (NL, Logo, 1978)
Behalve deze, want dit moet een vervangend exemplaar worden. Met bonzend hart leg ik de plaat op de draaitafel, want ik hoop dat deze inderdaad beter is dan mijn vorige exemplaar. Helaas! Veel té harde kraak en hij blijft zelfs hangen in het intro. Deze moest ik echt eens goed gaan zoeken. Er is gelukkig nog ruimte in de container naast mijn huis voor deze.

* Gloria Estefan- Coming Out Of The Dark (NL, Epic, 1990)
,,Komen ze allemaal van boven?", vraagt de jongeman aan de kassa. ,,Ja. Heb je dan ook nog beneden?". JA! De 'collectors items'. Ik blader de bak door op zoek naar een collector's item, maar ben het niet tegengekomen. Ja zeker! Een beduimelde 'Let's Dance' van David Bowie zonder fotohoes. Kosda? Vijf euro!De enige plaat die ik hier uit haal is deze van Gloria Estefan. Collector's item? Tuurlijk niet! De titel geeft een fijne associatie en de gevraagde 1,50 is okay als je de nieuwstaat in ogenschouw neemt. En ja! Het is het nummer waaraan ik moest denken. Volgens mij een oude 'Favorietschijf' van de NCRV. Bovendien heb ik me tot gisteren altijd weten te beheersen qua Gloria Estefan, want dit is mijn eerste single van haar...

* France Gall- Il Joait Du Piano Debout (NL, Atlantic, 1980)
Heeft evenals Gloria Estefan een prettige 'associatie' en hoewel ik dit nummer wel ken, zou ik deze bij De Tafel driemaal hebben overgeslagen. Waarom? Tja, ik ben niet zo van de Franse platen. Toch smaakt deze France Gall ontzettend goed, zeker omdat het me slechts vijftig cent heeft gekost.

* Gloria Gaynor- I Am What I Am (Duitsland, Chrysalis, 1983)
Een hele echte draak, deze van Gloria Gaynor. Ik heb hem een paar maanden geleden eens gedraaid in een show en hoorde toen zelfs van iemand die het geluid had afgezet voor vier minuten. Het stuk komt uit 'La Cage Aux Folies' en ik ben veel te lui om op te zoeken wat dat is. Na een dramatisch intro, dat op de single flink is ingekort, wordt de disco-machine aangezet en is het een iets modernere 'I Will Survive'. Leuk voor dit prijsje en met fotohoes.

* Kelly Page- A Man Like That (NL, GWP, 1984)
Typisch zo'n naam uit het Hitdossier waar ik niet van weet wat ik ervan moet verwachten. Bij bestudering van het label weet ik het opeens wel: Dit is geproduceerd door niemand minder dan Ben Liebrand. Precies zoals verwacht: Er wordt driftig getracht het New York-disco-geluid te kopiëren met een veelvoud aan synthesizers die inmiddels, gelukkig, bij de schroothandelaar zijn geëindigd. Heel in de verte daagt me iets over het plaatje. Dat zal geen herinnering uit 1984 zijn, maar meer recent. Ik heb een paar maanden geleden nogal wat filmpjes en documentaires bekeken over 'radiopiraten' in Nederland en met name 'Radio Decibel'. Als ik me niet vergis, wordt in één van deze video's deze van Kelly Page gedraaid. Bij mij zal die niet snel uit het hoesje komen, maar het is een fraai 'timepiece'.

* Kenny Rogers & The First Edition- Take My Hand (NL, Reprise, 1970)
Met de genoemde 'kapotte' single van The Johnsons wel één van de oudste 'interessante' platen. Natuurlijk ligt er ook genoeg 'meuk' uit de vroege jaren zestig, maar dat wil ik nog niet eens in de container naast mijn huis hebben. Kenny heeft in de afgelopen 46 jaar een zwaar leven gehad. Moet je eens horen? 'Take My Hand' is zowaar een gospel! Nooit geweten. Toch niet goed genoeg om een plekje in de koffer te krijgen, dus dat is niet aan de orde.

* Sade- Is It A Crime (NL, Epic, 1985)
De jaren tachtig-hobby zet nog wel even voort, denk ik zo. Van Sade had ik tot op heden alleen een 'bizarre' 12"-versie van 'Smooth Operator'. Er zit een ander Sade-nummer bij in gemixt aan het einde van 'Smooth Operator', het past wel, maar toch een beetje raar. Het is in ieder geval vrij raar dat er twee nummers op een a-kant van een 12" staan zonder dat het ding een EP wordt genoemd. Buiten 'The Sweetest Taboo' en 'Smooth Operator' glijdt Sade in de jaren tachtig voorbij aan mijn aandacht en 'Is It A Crime' is daar andermaal een bewijs van. Leuk om eens op een zaterdagavond te draaien, maar niet wereldschokkend.

* Feargal Sharkey- A Good Heart (Duitsland, Virgin, 1985)
Over de jaren tachtig-hobby gesproken! Ik ben een paar maal tot mijn grote schrik erachter gekomen dat ik deze niet in de bakken heb staan. Dat komt omdat ik de single wel heb gehad toen ik in Mossley woonde, maar begrijpelijk heb ik deze moeten achterlaten in ruil voor een paar meer 'zeldzame' platen. Hierdoor wil mijn geheugen steeds zeggen dat ik 'A Good Heart' in mijn singles-verzameling heb. Gisteren nog eens gecontroleerd en nee, alleen 'You Little Thief' en niet dit. Leuk om die twee nu samen te hebben. 'A Good Heart' is geschreven door Maria McKee en ze wordt hierbij geïnspireerd door haar afgelopen relatie met Benmont Tench. Benmont Tench schrijft vervolgens 'You Little Thief' als antwoord op 'A Good Heart' en de voormalige Undertones-zanger mag bepalen welke van de twee 'wint'. Op het gebied van de hitnoteringen is McKee daarbij de winnaar.

* Sister Sledge- We Are Family (Duitsland, Cotillion, 1984)
De 12"-single van 'Lost In Music' is tijden zoek geweest, maar die heb ik weer gevonden. Ik kan mijn ogen niet geloven. Heb ik deze dan écht niet gedraaid sinds mijn 38e verjaardag? Ik heb toen namelijk een feestelijke 'Do The 45' gedaan en deze toen gedraaid omdat 'Love Don't You Go Through No Changes On Me' van Sister Sledge de voorgaande week de Week Spot was geweest. De plaat ligt met een dikke laag stof iets onder het stereo-meubel, tot mei 2013 de 'studio'. Dan maak ik overigens ook nog steeds podcasts, maar dat mag dan niemand weten. Mijn aanwezigheid in de chatroom moet suggereren dat ik 'live' ben, maar daar zou nu niemand meer intrappen. Dat Bernard Edwards in 1984 eveneens een remix heeft gedaan van 'We Are Family' is me tot gisteren niet bekend. Het kan niet anders dat dit net zo'n kneiter is als 'Lost In Music' en dat is het ook. Mooie aanwinst!

* Suzanne Vega- Marlene On The Wall (Duitsland, A&M, 1985)
Automatisch dwalen mijn gedachten even af. Het is in het zomer van 2004 dat ik in de kraakkroeg 'CO-9' (ko-nijn) in Zwolle werk. Volgens mij hebben we de voorgaande avond ons laatste 'feest' gehad. De bands waren al afgezegd en we zijn met een groepje om het laatste bier op te maken en om afscheid te nemen van de ruimte. We willen ook nog een aantal zaken 'redden'. Een aantal zijn van ons, waaronder ikzelf, zijn balorig en hebben iets van 'als wij het niet mogen hebben...'. We worden gecorrigeerd door de rest. Het is dus niets anders dan een halve nacht verveeld rondhangen op een terrein met een deels ontmantelde loods zonder elektriciteit. De volgende morgen loop ik Zwolle binnen op jacht naar koffie en kom daarbij uit in een coffeeshop in het centrum. Het meisje achter de bar is heel opgetogen want zij gaat die avond naar een concert van... Suzanne Vega! Ik ben niet de enige die zit te gniffelen aan de bar, want Suzanne Vega anno 2004? Een jong meisje dat een volwassen vrouw is geworden, twintig jaar naar haar hits? Klinkt net zo opwindend als The Sweet in de feesttent van Ruinerwold. Toch blijkt ze een gepassioneerde fan te zijn van Vega en haar enthousiasme doet me mijn mening bijstellen. Plots zijn we allemaal jaloers dat wij geen kaartje hebben. Met de 'herontdekking' van de jaren tachtig mag ook zo'n 'Marlene On The Wall' mee in het boodschappenmandje. Tot nu toe heb ik alleen 'Tom's Diner' in de remix van DNA.