Drie maanden nadat ik mijn eigen Northern Soul-groep op Facebook was gestart, regende het ineens leden. Ik kon per week wel twintig tot dertig toevoegen, maar omdat ik vooral een 'actieve' groep wil hebben, zijn velen alweer afgevoerd van de lijst. Er zaten ook enkele beruchte 'snobs' tussen, van die betweters die denken dat zij het laatste woord hebben over bepaalde ontwikkelingen in de 'scene'. Niets ten nadele van Frank, maar ik geloof dat hij wel via deze 'snobs' is binnengekomen. Ook een ontwikkeling bij Wolfman waar ik inmiddels aan ben gewend: Het gebeurt geregeld dat iemand gedurende enkele maanden bijna in de chatroom woont en die dan ook heel snel weer verdwijnt. Frank is ook zo'n geval, een jaar geleden zat hij bij iedere show in de chatroom. Frank was net vader geworden en al snel kreeg ik foto's van hem met zijn dochter, luisterend naar mijn show. Ik stelde eens voor een liedje aan haar op te dragen, maar toen ik tussen de 'baby'-titels ging kijken, besloot ik een volledig uur te wijden aan 'babies'. Komende zaterdag vindt het vervolg op die eerste sessie plaats, alleen nu maar liefst twee uren. Daar hoort natuurlijk ook een 'baby'-Week Spot bij. Vorig jaar was dat 'Goodbye Baby' van die onbekende Boddie-artieste, deze week kies ik voor 'Since I Found My Baby' van The Metros (1967).
Zoals het nu lijkt, moet ik Beside The A-side een weekje overslaan. Als ik nu bovenstaande single in mijn koffers had gehad, was ik meteen klaar geweest: Beside The A-side en Week Spot in een. Als ik goed kon overdrijven, zou ik nu zeggen dat de plaat op mijn weg is gekomen, maar dat is niet helemaal de waarheid. Een Duitse Facebook-vriend bood een paar weken geleden deze single aan met fotohoes, maar ik durfde niet naar de prijs te vragen. Is vast voor een paar honderd de winkel uit gegaan. Het toont op zijn minst aan dat het kán. Geef de ogen maar goed de kost bij kringloopwinkel-bezoeken en dergelijke, want RCA-singles zijn nooit in kleine oplages geperst. Tot die tijd red ik me uitstekend met de recente bootleg met het eveneens uitstekende 'Cracking Up Over You' van Roy Hamilton op de keerzijde.
Er wordt vaak gezegd dat The Metros slecht is gedocumenteerd. Wel, na twee jaar Week Spot heb ik ze erger gehad. Okay, de sappige details ontbreken, maar op zijn minst weten we van de bezetting af en de plaatjes die de groep in drie jaar heeft afgeleverd. The Metros komt uit Detroit en krijgt in 1966 een contract bij RCA. De groep bestaat uit leadzanger Percy Williams, James Buckman, Alfred 'Fred' Mitchell en Robert Suttles. RCA is niet voor niets een van de grote platenmaatschappijen en ze gaan daar niet over een nacht ijs. De eerste single moet dus een referentie hebben en vindt dat in 'The Mix-Mix Song' van The Chi-Lites. Het refrein is nagenoeg identiek aan het nummer van The Chi-Lites. Toch is dit een beetje te hoog gegrepen voor The Metros, want de falsetto heeft het er moeilijk mee om de juiste toonhoogte te houden. Desondanks is 'Sweetest One' uit oktober 1966 de bestverkopende single. RCA laat de groep zelfs een elpee opnemen die genoemd is naar 'Sweetest One'. Op deze langspeler staat eveneens de tweede single van de groep. Opvallend bij het Duitse fotohoesje is dat 'No Baby' als a-kant wordt genoemd, maar 'Since I Found You Baby' is desondanks wereldwijd als a-kant verschenen. Niet dat het verschil maakt, want zowel single als elpee floppen genadeloos. Bijna tien jaar later wordt het nummer dan toch nog ontdekt en op waarde geschat in de Engelse Northern Soul-scene, maar The Metros zal daar weinig van merken. De groep maakt in 1967 nog een derde single die eveneens schipbreuk lijdt en daarna wordt euthanasie toegepast op de formatie. Hoewel...? In 1970 maakt The Metros opnames voor een single, maar de groep zit dan reeds zonder contract. In 1972 zou het Gold Soul-label geïnteresseerd zijn in het uitgeven van de single, maar ook dat gaat niet door. Het duurt tot 1991 eer dit plaatje voor het eerst op de markt verschijnt.
James Buckman heeft in 1969 een single uitgebracht onder de naam Joe Buckman. Als de groep in 1970 'What's Wrong With Your Love' opneemt is Buckman weer terug op het nest en is de groep aangevuld met ene Gordon Dunn. RCA heeft alleen maar oog voor hit-artiesten en daardoor moeten de fans tot 2009 wachten eer 'Sweetest One', het album, op cd verschijnt via Dusty Grooves. Kent brengt enkele onuitgebrachte opnames uit van rond 1967, terwijl Goldmine zich heeft toegelegd op het verspreiden van de jaren zeventig-opnames.
Van de moddervette productie en de genadeloze groove tot de messcherpe zang: 'Since I Found You Baby' is Detroit in optima forma. Vreemd dat de groep het nimmer tot de burelen van Motown heeft gebracht. Ook vermoed ik dat het Motown waarschijnlijk smeergeld heeft gekost om dit uit de hitparade te houden. Zoals vele van deze plaatjes maakt het bijna een halve eeuw later weinig meer uit: Dit is een 'klassieker-voor-het-leven' in de Engelse Northern Soul geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten