Nog drie plaatjes te gaan en dan is ook deze serie van Raddraaien afgesloten. Het is bijna twee jaar geleden dat ik de serie ben begonnen en ik ga er gewoon mee door. Ik ben nog niet eens halverwege het aantal kappers dat in de Gouden Gids van 2012 staat. Omdat ik een 'nee-nee'-sticker op de deur heb, krijg ik ook niet automatisch de nieuwe. Vandaag mag ik twaalf plaatjes tellen vanaf de Marie Laforet-EP die we in de vorige serie hadden. We zitten dan in de bakken van de jaren zestig en daarvoor. De uiteindelijke Raddraaier is keurig op het randje: Op 20 december 1969 kwam de single de Nederlandse Top 40 binnen. Het kwam, zag en overwon. Een nummer waarin zoveel verhaal zit dat je niet eens hoeft te verdiepen in de band zélf, dat bewaar ik voor een volgende keer. De Raddraaier van vandaag is 'Whole Lotta Love' van Led Zeppelin (1969).
Eind 1999 kreeg ik van een vriend twee gebrande cd's. Dat voelde aan als een zeer kostbaar cadeau, maar hij wilde niks van geld weten. ,,Ach nee joh, het zijn maar cassettebandjes". De ene cd is een volledig album van Sixto Rodriquez, de cult-held die pas enige jaren later bekend zal worden door de documentaire 'Searching For The Sugar Man'. De andere is een cd met de grootste hits van Armand. Met name die laatste heeft van die oorverdovende 'klappen' tussen de nummers, iets wat je in de begintijd van de gebrande cd's heel vaak tegenkwam. Een jaar later woon ik in Tuk en hang nachtenlang in De Karre. Ook daar hebben ze de overstap gemaakt naar gebrande cd's voor in de jukebox. Niet meer afhankelijk van 'vulling' op reguliere cd's, maar de mogelijkheid om enkele 'huisfavorieten' samen te brengen op één cd. Een honderd procent stalen Karre-klassieker is de albumversie van 'Whole Lotta Love' van Led Zeppelin en het nummer brengt mij al snel de smaak van Hertog Jan in herinnering, broodjes vergiffenis en een doorgerookte Karre op een vroege zondagmorgen met alleen maar zatlappen als ondergetekende. 'Whole Lotta Love' hoort daarbij, op oorlogssterkte vanuit de jukebox.
Het fenomeen 'single' is altijd tegen de wens geweest van de leden van Led Zeppelin. Platenmaatschappij Atlantic liet steevast promo's drukken van de beoogde singles, maar Led Zeppelin en haar beruchte manager wisten altijd weer voor elkaar te krijgen dat deze werden teruggenomen door de platenmaatschappij. Engelse demo's van Led Zeppelin-singles uit de jaren 1969 tot en met 1973 zijn een kapitaal waard. De groep kon echter niet tegenhouden dat de nummers in overige landen wel als single op de markt werden gebracht en evenmin had het invloed op de schaar van Ad Bouman en andere vroege 'remixers' die, door middel van kunst en vliegwerk, een albumtrack van een halve kant verbouwden tot drie minuten. Nederland kreeg dus ook te maken met een nummer dat twee minuten korter was dan de album-versie. Jan Van Veen, destijds programmaleider bij Veronica, zal een week verlof hebben gehad als 'Whole Lotta Love' tot Alarmschijf wordt gekozen, want hij wil de huismoeders zulke 'herrie' niet aandoen. De liefhebbers winnen het echter van de noeste huisvrouwen: De single bereikt een vierde plaats in de Top 40 en staat maandenlang genoteerd.
Bluesheld Willie Dixon schrijft 'You Need Love' voor zijn vriend Muddy Waters die het in 1962 op de plaat zet. In 1966 verschijnt het nummer als 'You Need Loving' op het debuutalbum van The Small Faces. Dixon wordt niet genoteerd als componist. 'You Need Loving' is volgens het label geschreven door Steve Marriott en Ronnie Lane. Er zijn goed ingelichte kringen die vermelden dat Led Zeppelin al in een vroeg stadium 'Whole Lotta Love' op de bühne brengt, het zou voortkomen uit een jamsessie rond een liedje van Garnett Mimms. Dit wordt echter in alle stelligheid ontkent door Jimmy Page. Hij beweert de riff thuis te hebben geschreven en dat het nummer verder is gemaakt in de studio. Eerst is daar de muziek, het tekstuele gedeelte wordt overgelaten aan Robert Plant. Plant is een groot liefhebber van Dixon en kiest bewust voor een deel van zijn tekst omdat het goed past bij het nieuwe nummer. ,,Het lag al zo ver in het verleden, dat niemand het had ontdekt als we er geen succes gehad zouden hebben. Het werd echter wel een succes. Dat zijn de regels van het spel en de winnaar krijgt nu alle krediet", aldus Plant in 1985 na de rechtszaak die is aangespannen door de belanghebbenden van Willie Dixon's origineel. Waarschijnlijk heeft The Small Faces hetzelfde spel gespeeld, met dien verschil dat hun versie nooit op single is uitgebracht en dus vrij onbekend is gebleven.
De opnametechnici die betrokken zijn bij de opname van 'Whole Lotta Love' kunnen zich het tafereel nog moeiteloos voor de geest halen. Met name het tussenstuk is op de studiovloer net zo'n kakafonie als dat het op de plaat terecht is gekomen. Het is een samenspel tussen John Bonham's drumwerk en een theremin. Jimmy Page en technicus Wayne Kramer rennen intussen door de studio om ieder knopje aan te raken dat ze maar kunnen. Met alle gepiep en gekraak als gevolg. Het komt als eerste terecht op de tweede studio-elpee van Led Zeppelin, 'Led Zeppelin II', waarna het, al dan niet ingekort, in diverse landen als single wordt uitgebracht. In Engeland gebeurt dat pas in 1997 en in de nieuwe eeuw krijgt 'Whole Lotta Love' een 64e positie toegewezen in een top 100 van downloads. Led Zeppelin is nog niet verlost van 'Whole Lotta Love' als de band succesvol de release van een Engelse single weet tegen te houden. In 1970 wordt het opgenomen door CCS, Collective Conciousness Society, de band onder leiding van Alexis Korner. Led Zeppelin háát die versie en tot hun grote ergernis gaat Top Of The Pops ook nog eens het gebruiken als thema. CCS piekt in 1970 op een veertiende plek met hun 'Whole Lotta Love'. In 1971, kort na het verschijnen van het vierde album, neemt de groep openlijk afstand van 'Whole Lotta Love'. ,,We willen liever herinnerd worden vanwege 'Stairway To Heaven'". Toch blijft het nummer onverminderd onderdeel uitmaken van de live-set van Led Zeppelin. De fans winnen het uiteindelijk toch...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten