Singles round-up: april 1

Ik had net een order geplaatst in Engeland, waarvan ik de plaatjes morgen verwacht. Toen zag ik opeens dat ik de mailinglijst van Jörg had ontvangen. Omdat ik een beetje zuinig aan moet doen deze maand wilde ik hem niet openen en deed het gisteravond toch even. Meteen de bovenste op zijn lijst doet mij opveren: 'On The Run' van The Accents! Dezelfde groep die ik hier al eens in 2010 heb behandeld met veruit hun leukste single. De vraagprijs is een beetje pijnlijk op dit moment, maar laat hem desondanks weten geïnteresseerd te zijn. Ik kreeg vandaag bericht: Die is inmiddels verkocht aan iemand anders. Ik had nog twee singles bij hem uitgezocht, maar dat waren meer 'bijgerechten' en ik twijfel nu of ik die nog wel zal nemen. Deze eerste round-up van deze maand is vrij onschuldig: Gewoon tien singles bij de kringloopwinkel in Tuk. Daar vragen ze nog steeds vijftig cent voor zo'n schijfje, dus dat blijft wel binnen de perken. Ik selecteer in eerste instantie negen singles, maar wil er dan een tiende bij hebben. De keuze valt op Ottawan, maar ik had achteraf toch echt voor 'Love Is A Battlefield' van Chris Norman moeten gaan!

Ik liet het gisteren al ietsje door schemeren: Het is niet dat de jaren zestig-hobby echt voorbij is, maar wel komt er steeds meer plek voor jaren zeventig-soul. In Tuk gok ik een aantal plaatjes waarvan ik hoop dat de b-kant interessant genoeg is. In een paar gevallen heb ik bingo, maar er zitten ook miskleunen tussen. En die Les Humphries-dingen zijn sowieso voor het archief aangeschaft.

* Brothers Johnson- Strawberry Letter #23 (NL, A&M, 1977)
Als ik jullie zou vragen om jullie meest favoriete disco-hit uit de jaren zeventig, verwacht ik zeer uiteenlopende antwoorden. Ik schat in dat niemand 'Strawberry Letter #23' van Brothers Johnson op het lijstje heeft staan en ik moet bekennen dat ik hem ook over het hoofd zou zien. Echter, als je het plaatje weer eens opzet, dan kom je superlatieven tekort. Je weet pas wat je de afgelopen jaren hebt gemist als je dit plaatje op zet. Iedere keer als ik hem in het verleden hoorde, dacht ik: 'Daar moet ik even naar rond kijken', maar zoals zo vaak vergeet je het een dag later weer. Vandaag, de negende april in 2014, is de dag dat 'Strawberry Letter #23' dan toch bij me is komen wonen en het voelt alsof ik altijd een plekje heb opengehouden voor deze. Pure klasse uit de pen van Shuggie Otis en zeer overtuigend door Quincy Jones aan een funk-beat toevertrouwd. Op het gebied van 'onbekend en dus een potentiële Modern Soul-kandidaat', mag 'Dancin' And Prancin' van de b-kant er ook zeker zijn. Een fraaie double-sider en wat dat betreft een rasecht koopje!

* Daniël- Love To Love You (NL, Polydor, 1977)
Bij Modern Soul is het al net zoals bij Northern Soul, de plaatjes mogen geen hit zijn geweest. De artiest in kwestie mag best wel een beetje bekend zijn, maar bij voorkeur is het in eigen beheer uitgegeven. Voor dat laatste zakt deze van Daniël, want Polydor is een 'major', maar zelfs binnen zijn repertoire is 'Love To Love You' wel een van de vergeten kantjes. Daniël kennen we beter als Daniël Sahuleka, die in de begin jaren tachtig nog een paar hitjes heeft. Daniël maakt in 1976 zijn eerste elpee. Die heet 'Sahuleka', maar als artiestennaam gebruik hij enkel zijn voornaam. 'Love To Love You' is de tweede single van dat album. Het midden jaren zeventig-werk van Stevie Wonder heeft grote indruk gemaakt op de Nederlandse muziekwereld, denk maar aan Tony Sherman, menig product van het Poker-label, maar ook Sahuleka geeft blijk van zijn waardering voor Stevie. 'Love To Love You' had immers zo een 'outtake' van 'Songs In The Key Of Life' kunnen zijn. De b-kant is echter té akoestisch voor woorden, maar 'Love To Love You' mag blijven!

* Yvonne Elliman- I Can't Get You Outa My Mind (NL, RSO, 1977)
Ik weet niet precies wat het is, maar ik heb een ontzettend zwak voor Yvonne Elliman-singles. Ik kan ze niet laten liggen wanneer ze vijftig cent per stuk zijn en al helemaal niet als het in een fotohoesje is gestoken. Nee, het is geen verliefdheid! Een enkel geval daar gelaten, vallen de plaatjes me altijd een beetje tegen en dat geldt ook voor 'I Can't You Outa My Mind'. De eerste associatie die ik heb is met de Teddy Randazzo-compositie in de uitvoering van Larry Santos, maar die heet 'Can't Get You Off Of My Mind' en het liedje van Elliman is geschreven door B.J. Verdi (die 'J' zal dan voor Giuseppe staan?) en C. Yarian. Het blijkt een van de vele Yvonne Elliman-dingetjes te zijn, net ietsje te kleurloos. Het hoesje mag mooi tussen de anderen staan!

* Richard 'Dimples' Fields- I've Got To Learn To Say No! (Frankrijk, Boardwalk, 1982)
In 1982 vier ik mijn zevende verjaardag en heb zelf nog niet heel veel met muziek. Natuurlijk is daar de interesse voor Madness, maar die groep is in 1982 al over het commerciële hoogtepunt heen. Toen ik jaren geleden eens naar het Theater Van Het Sentiment zat te luisteren en deze de plaatjes uit juli en augustus 1982 behandelde, viel me op dat ik 90 procent van de liedjes kon herinneren. Onbewust was ik als zevenjarige die gekke geluiden van de radio aan het absorberen. Vanmiddag kocht ik deze van Richard 'Dimples' Fields uit pure nieuwsgierigheid. Een plaatje dat in 1982 niet verder dan de Tipparade is gekomen, maar als ik aankom in het eerste refrein krijg ik een vreemde flits voor mijn ogen. Opeens weet ik het: Ook deze heb ik in 1982 op de radio gehoord. En het is een plaatje dat voor mij 32 jaar later best weer eens mag, ook al is de Blauwe Bak te hoog gegrepen voor deze.

* The Les Humphries Singers- We'll Fly You To The Promised Land (NL, Decca, 1971)
Deze single is gestoken in een labelhoes en daardoor valt mijn oog als eerste op de b-kant: 'This Ole House'. Het blijkt inderdaad een uitvoering te zijn van het stokoude nummer dat in de jaren tachtig een hit is geweest voor Shakin' Stevens. De a-kant vind ik, als het echt moet, nog een van de leukste kantjes van Les Humphries, maar 'Mexico' en 'To My Father's House' zijn natuurlijk ook niet te versmaden. Laten we zeggen dat ik daarmee alle titels heb genoemd die erbij door kunnen, ook al is die 'This Ole House' weer niet zo'n blijvertje. Hij was maar vijftig cent en het is bijna Pasen, ook al is dat het slapste excuus voor de aanschaf van een Les Humphries-single. Het kan nog erger! Je kan er namelijk twee kopen...

* The Les Humphries Singers- We Are Goin' Down Jordan (Duitsland, Decca, 1971)
...en ik hoop dat jullie erin verzuipen! Het excuus voor deze single? Het kleurige fotohoesje en wederom die vijftig cent. Ik zal beloven het de volgende keer in een collectebus te doen!

* Evelyn 'Champagne' King- Music Box (NL, RCA, 1979)
'I Will Survive' van Gloria Gaynor onderscheidde zich van haar andere repertoire, doordat het nummer zo 'uitgekleed' was. 'I Will Survive' was bedoeld als b-kant van het meer uitbundige 'Substitute'. Het is veel nep-glitter en klatergoud in de disco, maar wie de moeite neemt een disco-single om te draaien, komt niet zelden tot aangename verrassingen. 'Music Box' is gewoon een dijenkletser, punt uit! Niet heel interessant, niet heel essentieel, maar ondanks dat geen hond het kent, houdt je de dansvloer hier wel mee zoet. De b-kant heet veelbelovend 'It's O.K.', maar dat is een 'understatement'. Het tempo ligt ietsje onder 'Music Box', maar dat maakt het alleen maar spannender. Evelyn is best een goede zangeres en dat komt tot uitdrukking op dit kantje. Ik zou het bijna onder de 'post-disco' willen onderbrengen, maar dat gaat net ietsje te ver. Vanwege 'It's O.K.' mag ze vanaf nu in de reserve-Blauwe Bak wonen.

* Maureen McGovern- He's A Rebel (NL, Warner Bros., 1981)
Ik ga in september 2009 door een heel klein dipje, maar na een voetreflexzone-behandeling op donderdagochtend 17 september voel ik me ineens een stuk beter. Ik heb een paar opdrachten mee gekregen, eentje daarvan heet 'fietsen'. Ik breng het die avond meteen in praktijk: Het wordt een nachtelijk rondje over Ruinen, Ruinerwold en Meppel. Ik ontvang de muzikale soundtrack vanuit de discman en in Ruinerwold hoor ik opeens een nummer dat ik helemaal was vergeten: 'The Morning After' van Maureen McGovern. Het is de soundtrack voor de eerste paar dagen. Zaterdagavond fiets ik een eind en dan is het zondag de 20e. Dan gaan we naar Grolloo en fietsen op de terugweg nabij Nijensleek in een tak die op het fietspad ligt. In november en december 2009 heb ik nog even een opleving met Maureen McGovern als ik een paar andere liedjes van haar leer kennen. Daar zit deze 'He's A Rebel' niet tussen, maar deze gaan we heel snel archiveren. Het heeft niks met de plaatjes van McGovern uit de jaren zeventig te maken, gewoon een laffe cover van een Gene Pitney-liedje dat kant noch wal raakt. Ik moest straks maar eens in mijn Gmail speuren, daar moeten nog twee of drie van die oude Maureen McGovern-liedjes zitten. Ik heb er dankzij deze miskoop weer zin in!

* Ottawan- D.I.S.C.O. (Frankrijk, Carrere, 1979)
Dat moet dus de tiende single zijn, maar ik snap niet hoe ik mezelf dit aan doe. Ik had altijd het gouden excuus dat ik de plaat niet had en dat ik hem dus niet kon draaien. Misschien dat ik hem nog eens héél toevallig ergens neerleg waar ik geregeld met mijn maat 48 kom langs lopen. Niet verder vertellen!

* Billy Preston- Disco Dancin' (Nederland, A&M, 1978)
Ik heb een ontzettend respect voor Billy Preston, dus de man kan een potje breken bij mij. Met 'Disco Dancin' trekt hij op het laatste gebied de jackpot. Niets ergers dan een ledenwerf-actie op het vinyl. Billy probeert rockers en punkers te overtuigen dat ze beslist eens naar de discotheek moeten gaan omdat de mensen daar zo blij zijn. Hij weet mij niet te overtuigen. Zo leeg als de disco-scene is, zo staat Billy Preston ook met zijn mond vol tanden. Hij getuigt eveneens een buitenstaander te zijn. En dat is ontzettend jammer als je een disco-hit wil scoren, ik kan me voorstellen dat de dansers liever één van hun horen. 'Disco Dancin' is wat mij betreft het afvoerputje van Preston, op het instrumentale 'Wide Stride' worden we maar weer eens getrakteerd op het afschuwelijke geluid van een ARP-synthesizer. Doe mij maar 'That's The Way God Planned It', 'Nothing From Nothing' of zijn duetten met Syreeta!