Vandaag dan maar een dubbel bericht? We liggen inmiddels weer eentje achter (die van zondag) en bovendien wil ik de tweede serie raddraaien voor zaterdag afgesloten hebben. Qua ruimte kan het wel, want over de Week Spot kan ik heel kort zijn. Tenminste, als het komt tot biografische details, want deze groep is in een wolk van mysterie gehuld. Misschien wel één van de meest gewilde Northern Soul-singles van de afgelopen jaren, Popsike laat zien dat er reeds in 2004 iemand 900 dollar heeft betaald voor de plaat! In veel gevallen zijn deze dure platen niet te pruimen en zou ik ze liever niet in mijn bak hebben, maar The Tan-Geers is wel een heel speciaal geval. Dit bericht zal dan ook meer gaan over de idioterie dat 'Northern Soul verzamelen' heet. Desondanks kunnen wij, armetierige deejays, momenteel onze lol niet op, want Soul Tribe heeft gemeend deze single opnieuw te persen. En nu, zeer tijdelijk, kun je dit juweeltje voor vijftien euro bij zetten in je singlesbak. Hij heeft bij mij ook al een paar maanden op het verlanglijstje gestaan en nu mag-ie dan helemaal. Vol trots presenteer ik jullie een beeldschone Week Spot!
Een platencontract en uiteindelijk een papieren sticker op de ruimte rondom het middengat. Méér is het niet! Maar toch maakt het in de verzamelaarswereld een enorm verschil als de plaat op Sun is of op Era. Sommige labels hebben dan ook nog hun eigen verzamelaars. Neem nou Okeh. Dat label heb ik al eens eerder hier behandeld. Vooral in de Britse Mod-scene is het Okeh-logo even 'Mod' als een Vespa-scooter. Plaatjes op Okeh zijn zondermeer geld waard, de ene wat meer dan de andere. En dan heb je de kampioensplaten. De singles die iedere verzamelaar lijkt te zoeken en wat de handel op zijn kop zet. Het is als de veiling van het eerste tonnetje Hollandse Nieuwe, het is wat de gek ervoor geeft.
In die zin verschilt de Northern Soul-verzamelaarswereld niet zoveel van bijvoorbeeld de rock'n'roll, funk of het levenslied. Het grote verschil zit hem in iets anders. In iedere denkbare muziekstijl, met uitzondering van stokoude reggae en ska, is de staat van de plaat het belangrijkste ingrediënt in de opbrengst van een plaat. In de Northern Soul is zoiets van secundair belang. De singles zijn geperst op styreen en hebben vaak een loeizwaar leven achter de rug. Ze knetteren en bovendien klinken ze vaak stoffig mono. In iedere andere verzamelaarswereld zou men gelukkiger zijn met een heruitgave met een betere geluidskwaliteit, maar in de Northern Soul hoort het origineel te zijn. En 'origineel' nemen we niet klakkeloos aan! Er zijn er die met de rolmaat de millimeters 'deadwax' opmeten en anderen die met de neus het etiket besnuffelen (zij kennen de geur van de lijm die door Okeh werd gebruikt...). Een zeldzaam stuk als 'Gonna Be A Big Thing' van The Yum Yums wordt ook met de grootste argwaan ontvangen. Als dan eenmaal blijkt dat het écht het origineel is...? Dan gaat het hek van de dam!
En zo gebeurde het afgelopen juni. Een originele Okeh-persing van 'What's The Use Of Me Trying' van The Tan-Geers. De plaat lag dwars door midden en die hadden ze erg secuur met plakband op de b-kant geplakt. Twee tikjes per omwenteling. 'Priced to sell': 225 pond. Drie uren later is-ie verkocht! De plaat zit in complete nieuwstaat ergens tussen de 400 en 1000 dollar. Zeshonderd euro is weliswaar een verschil, maar het is maar net hoeveel kapers er op de kust zijn...
Dan komen we uit bij de muziek... Eén woord: perfectie! Zowel 'What's The Use Of Me Trying' als 'Let My Heart And Soul Be Free' zijn waterdicht geproduceerd, prachtige harmoniezang en liedjes voor de eeuwigheid. Nadat Okeh de markt heeft afgetast met een demo, brengt het in 1968 de single alsnog officieel uit. In de 'overkill' van soul en rhythm & blues raakt dit plaatje ondergesneeuwd en flopt genadeloos. Vijfenveertig jaar later kunnen we er ons niets bij voorstellen, dit hád gewoon een hit moeten worden! Ik kies voor de Week Spot de gevoelige b-kant. We horen een zeer fraaie damesstem (die ik op 'What's The Use' niet kan ontwaren!) met een ijzersterke mannelijke close harmony op de achtergrond. De plaat is zó somber dat ik er een brok in de keel van krijg. Dat ís 'soul' voor mij...
Geheel terecht dat 'Let My Heart And Soul Be Free' een week lang Week Spot mag zijn. De Week Spot van volgende week is al bekend: Ik kwam afgelopen weekend een zeer gezocht plaatje tegen op de 'dubbele' lijst van een bevriende Duitse dj/verzamelaar en deze is al onderweg. Het zal me benieuwen of daar meer over te vertellen is dan deze mysterieuze Tan-Geers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten