dagplate: zondag

Ik vind het erg knap van mezelf, maar ik heb niet terug gebladerd naar de Schijf van 5 van vorig jaar, maar ter plekke een geschikte zondagplate uitgekozen. Of stond deze nu wel genoteerd? Afijn, dit moet hem toch echt worden, voor dinsdag grijp ik ook al even terug naar de Schijf van 5 van 2011. De laptop gaat eindelijk weer ergens op lijken, ik stoor me altijd mateloos aan zo'n kunstmatig Windows-landschapje, dus even een afbeelding tegen de achtergrond geplakt. Ook het foto-mapje van Soul-xotica is leeg gekieperd, hoewel Blogger die ongevraagd heeft ondergebracht in een Picasa-album. Ik vond het wel iets hebben, in één oogopslag zien wat ik een jaar eerder had gepubliceerd, maar zo'n opgeruimde lijst werkt eveneens fijn. De raddraai-lijst is bijna weer de oude, daar gaan we na deze Weekplate nog drie dagen mee vullen en kan dan aan een nieuwe serie beginnen. Vandaag eerst maar de maaltijd opdienen, vandaag heb ik The Tremeloes voor jullie bereid.

Platenfirma CBS heeft in de late jaren zestig een reputatie hoog te houden. 'Blonde On Blonde' van Bob Dylan is in 1966 immers het eerste pop-album met oorspronkelijke opnames dat als een dubbelelpee wordt uitgebracht. CBS ontdekte hoe genaamd al snel het voordeel van de elpees en had in 1969 een indrukwekkende stal aan elpee-groepen opgebouwd. Voor Leonard Cohen of Spirit was een single-hit niet zó heel belangrijk, de elpees moesten goed lopen. De échte bestsellers op elpee van CBS waren zondermeer Ray Conniff met zijn orkest en Andy Williams. Toch zat er soms ook een flinke flop tussen, neem bijvoorbeeld The Peanut Butter Conspiracy of de ongeorganiseerde jamsessies van Mike Bloomfield en Stephen Stills. En dus had CBS eveneens behoefte aan commerciële popgroepjes die hitsingles moesten scoren. The Tremeloes is één zo'n groepje.

De geschiedenis van de groep begint in 1958. Ze begeleiden de zanger Brian Poole en ze hebben omstreeks 1962 een paar enorme Engelse hits. Eentje daarvan is 'Do You Love Me', dat we beter kennen van The Contours. Het bereikt in Engeland een eerste plaats. 'Someone Someone' uit 1964 doet het ook nog goed en de groep moet zich zelfs wagen aan 'The Three Bells'. Inderdaad, The Tremeloes hebben de eerste concessies al achter de rug als Brian Poole in 1966 de benen neemt en zijn begeleidingsgroep tekent bij CBS. The Tremeloes wordt vaak in één adem genoemd met The Marmalade. Beide zijn het groepen die voornamelijk bekend zijn van een paar poep-commerciële hits, maar die op elpees en b-kanten een heel ander geluid laten horen. Er wordt The Tremeloes niet eens gevraagd of ze liedjes willen schrijven, ze krijgen meteen allerhande covers door de strot geduwd. Paul Simon's 'Blessed' en The Beatles' 'Good Day Sunshine' doen nog niks, maar vanaf 1967 is het raak met 'Here Comes My Baby' van Cat Stevens, 'Silence Is Golden' van The Four Seasons en de Callander/Murray-compositie 'Even The Bad Times Are Good' (hoewel de Leeuwarder beat-formatie Unbeatable beweert dat dit nummer eigenlijk van hun is...). De b-kantjes laten vaak een steviger en progressiever geluid klinken en ook de elpees getuigen van een eigen stijl, maar daar mag het singles kopend publiek niet last van hebben. Vandaar dat hun elpees lijden onder een erg zwakke promotie.

Opvallend is ook het aantal vertalingen van Italiaanse pophits. 'Suddenly You Love Me' en 'My Little Lady' hebben beide 'roots' in Italië. De eerste kennen wij trouwens beter als 'Zai Zai Zai' van Ben Cramer & The Sparklings. De dagplate van vandaag heet 'Once On A Sunday Morning' en leent de melodie van 'Cuando Sali De Cuba'. Het is slechts een bescheiden hit voor The Tremeloes in ons land. In Engeland is het succes dan inmiddels al tanend, maar maken ze even later nog wel hun beste elpee: 'Master'. Onder liefhebbers van Engelse freakbeat gaat die plaat als een klassieker de boeken in. De plaat had anders misschien een verkoopsucces kunnen worden, maar als 'Me And My Life' uit komt (1970) en de groep een interview heeft met Melody Maker en daar de kopers van hun eerdere singles 'silly suckers' noemen, zijn hun dagen in Engeland geteld. Dankzij Radio Noordzee heeft de groep in 1972 nog een top tien-hit met 'I Like It That Way', maar daarna hobbelt het snel achteruit. Het probeert het in 1975 nog eens als Space, maar komt al snel terug op de oude naam. The Tremeloes bestaat tot op de dag van heden, alleen zit er geen oorspronkelijk lid meer bij...

Nog even gruwelen tot slot? Wie herinnert zich nog 'The One And Only' van Chesney Hawkes uit 1990. Zo'n blonde jongen met een gitaar en een hele enge puist op zijn gezicht. Chesney is de zoon van Tremeloes-gitarist Len 'Chips' Hawkes...