De eerste van de twee raddraaiers uit de Blauwe Bak, maar dan met een creatieve slag. Ik kwam eigenlijk uit bij The Shoes, maar ja, die hebben we al zo vaak gehad. The Show Stoppers was op zichzelf ook een leuke geweest, maar omdat ik het plan heb om de komende Do The 45 een beetje aandacht te besteden aan Bunny Sigler, is de keuze op hem gevallen. En ja, over Bunny hebben we al eens geschreven, maar dat krijg je met een weblog dat bijna drie jaar bestaat en vrijwel dagelijks publiceert. Toen ging het ook al om de raddraaier, maar kon toen de vergelijking met de cover van Timebox niet doorstaan. Eigenlijk is er niets veranderd in die situatie, want ik vind ze beide even goed. Overigens kan ik melden dat de Blauwe Bak sinds afgelopen weekend uit twee professionele koffers bestaat en twee kleine bakjes. Aan de ene kant noodzakelijk, maar aan de andere kant...? Ik had de koffer, dé echte Blauwe Bak, ontdaan van alle Motown en 'crossover', maar die staan nu weer vrolijk terug op hun oude plek. De raddraaier is nooit een meter van zijn zijde geweken, die staat al vanaf het vroegste begin in de Blauwe Bak. De raddraaier van vandaag heet 'Girl Don't Make Me Wait' van Bunny Sigler (1966).
Zaterdag 19 september 2009. Laten we dat even numeriek zeggen: 19092009. Inderdaad... 'the day before'. Toen nog nietsvermoedend. Ik zou eigenlijk die avond naar Zwolle willen gaan voor de Popronde, maar het geld wil maar niet gestort worden. Ik ben al in alle vroegte in de stad en neem plaats op het terras van Het Pandje. Het is een bijna tropische nazomerdag. Dan kom ik Bennie tegen en hij leent me een paar stuivers zodat ik toch weer even vooruit kan. Dan besluit ik even bij de Gouden Kikker te gaan kijken, naast Het Pandje. Ik mag van de eigenaar even neuzen in een vracht singles welke hij nog moet uitzoeken. Ik vis daar opeens 'Love Is In The Air' van Shocking Blue uit de bakken. In fotohoes en in nieuwstaat. Vijf euro! Voor de nagelnieuwe Bunny Sigler betaal ik een euro. Overigens moet ik Shocking Blue en nog een aantal even reserveren, want het geld komt pas na het weekend. De euro voor Bunny Sigler kan ik wél missen en zo leer ik die middag het origineel van 'Girl Don't Make Me Wait' kennen. Later op de middag belt mijn oudste broer op om komisch droog te vertellen dat hij die ochtend getrouwd is. Daarna ga ik op de fiets naar het Dwingelderveld en besluit daar de volgende dag naar Grolloo te fietsen. Onderweg naar huis, ter hoogte van Frederiksoord, ligt er een tak op de weg en zie daar: 20092009. De rest is geschiedenis.
Bunny kleeft desondanks maar weinig aan dat weekend, want het is pas in de loop van 2010 dat ik hem leer waarderen. Eigenlijk heet hij Walter Sigler en over zijn bijnaam 'Bunny' bestaan verschillende theorieën. Bunny is op 27 maart 1941 geboren. Er is een verhaal dat ons moet doen geloven dat Walter twee dagen voor Pasen of een dag erna is geboren, maar dat klopt niet met zijn geboortedatum. Het was in 1941 namelijk Pasen met 13 april. Meer waarschijnlijk is dat Walter twee opvallend grote voortanden had. Hoe dan ook: Walter zal gedurende zijn carriére volop gebruik maken van de naam Bunny Sigler. Als één van acht kinderen duikt hij omstreeks 1956 met zijn broer James op in een doowopgroep: The Opals. Het komt echter niet tot plaatopnamen en Bunny gaat daarna solo verder. Dat kan hij immers ook prima, want naast zanger is Bunny gitarist, pianist, organist, trombonist en bassist. Zijn eerste single verschijnt in 1959 op V-Tone en heet 'Family Dance'. Hij wordt begeleid door The Cruisers. In hetzelfde jaar verschijnt 'Promise Me' op Hi Lo en een single op Bee. Deze heeft opvallend genoeg hetzelfde catalogus nummer als een totaal verschillende plaat van Don Ellis & The Royal Dukes. Na een single als Mr. Emotions Bunny Sigler in 1961, gaat hij onder de oude naam verder en scoort zijn grootste successen.
Nou ja, successen... 'Girl Don't Make Me Wait' uit 1966 wordt enthousiast ontvangen in de Britse mod-scene en dus ook op de plaat gezet door de Engelse 'blue-eyed soul'-groep Timebox. Hun uitvoering staat in december 1968 even in de vaderlandse Tipparade. Als de Northern Soul in 1975 haar kookpunt bereikt, brengen de platenmaatschappijen één voor één hun 'successen' uit. London brengt ons in 1976 een single met 'Let The Good Times Roll' uit 1967 op de a-kant en deze 'Girl Don't Make Me Wait' op de flip. Het is feitelijk ook de uitvoering zoals die in mijn bakken staat. De originele Cameo Parkway-persingen zijn schaars en garanderen een topprijs als ze al opduiken. Zonder heel veel succes te hebben, kabbelt de loopbaan van Bunny Sigler fijn voort. In 1969 vormt hij een duo met zijn nicht Cindy Scott, maar na twee singles scheiden hun wegen alweer.
In de jaren zeventig laat Sigler zich van zijn meest veelzijdige kant zien, want behalve zanger met een behoorlijke 'output' van singles, toont hij zich ook een begenadigd schrijver. En zo kom ik bij de plaat die ik zaterdag in Do The 45 wil voorstellen. Je kan het platweg af doen als disco, maar omdat het geen hit is geweest en de naam van Bunny Sigler eraan verbonden is, mag hij ook als Modern Soul worden versleten. 'You're Not Getting Older' is een onweerstaanbaar lekker nummer van Instant Funk, maar je moet niet allergisch zijn voor een New York disco-beat. In de begin jaren tachtig duikt Sigler zelfs nog even op in het kamp van de Sugarhill Gang, dan uitsluitend nog actief als producenten en platenlabel. Maar... dan is er ook nog die single van Benny Sigler, waarover de meningen verdeeld zijn. Is het een typfoutje of hebben we hier met een héle andere artiest te maken. Als ik mijn vrienden in de Facebook-groep mag geloven, is de uitvoerende identiek aan Bunny Sigler.
En zo komt de volgende raddraaier ook weer uit de Blauwe Bak. We hebben nog maar een paar te gaan of deze tweede serie is ten einde en dat is ook nodig! Vanaf volgende week zaterdag serveer ik weer dagelijks een dagplate tot de dag dat we drie kaarsjes op de taart mogen uitblazen. De derde serie raddraaien begint in maart dan weer met frisse moed en een nieuwe lijst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten