De kop is een fijne tegenstelling, maar klopt in beide gevallen niet. Een lach? Het moest de bedoeling zijn met een viertal standup-comedians, maar slechts eentje bereikte dit voor mij. Een tweede deed het slechts bij vlagen. Mijn bezwaar tegen veel moderne comedians is dat als ze even geen rake grap meer vinden, dan maar gekke geluiden met de mond gaan doen en denken dat dat grappig is. Ik vind het eerder tenenkrommend. Dus, die lach klopt niet. Dan de traan. Nee, ik heb niet gehuild, maar of er aanleiding voor was? De verder uiterst geslaagde avond eindigde een beetje naar, een opstootje tussen enkele vrijwilligers. Niet dat het publiek daar iets van heeft mee gekregen, maar voor mij en de andere vrijwilligers van de avond was het erg vervelend. Dus dat zijn al twee dingen waar we niet over willen of kunnen schrijven. Dan het draaien... Jaaa, dat was fijn!
Wie Soul-xotica langere tijd volgt, weet dat ik nogal eens op lan-parties heb gedraaid. Voornaamste klacht van die avonden is de desinteresse. Tegelijk beschouw ik het niet als klacht, maar als een vrijheid. Je kan lekker 'voor je zelf' gaan draaien, de aanwezigen vinden geluid uit de boxen al prima en zitten, over het algemeen, niet op mijn soul-singles te wachten. Vanavond was wederom zo'n avond. Ik deed dan ook de geringste moeite om in de smaak te vallen en was vooral aan het 'freewheelen'. Plaatjes die ik leuk vind en niemand anders, die draaide ik. Her en der een kleine concessie (bijvoorbeeld 'Harlem Shuffle' van Bob & Earl), maar het ontvangst was even koel als wanneer ik een b-kant van Don Covay draaide. Dan wordt je vanzelf eigenwijs. Ik heb me prima vermaakt!
Ik vond vanmiddag nog 'I'm Specialized' van Billy Joe Royal en heb hem vanavond geproefd. Nee, ik wist achteraf gezien ook wel weer de reden waarom hij niet de Blauwe Bak was in gegaan, bovendien ligt er een hoek uit. Buiten de recente aanwinsten van Sister Sledge en The Chi-Lites weinig specifieke platen die de avond hebben 'gemaakt'. Wel heb ik tweemaal 'Run Baby Run' van Alder Ray gedraaid. Het vinden van een slotnummer was een kwestie van uitstel. Eerst zou dat 'Reflections' worden van The Supremes, toen 'Spooky's Day Off', en toen 'Papa Was A Rolling Stone' een gunstige receptie kreeg, moest ik toch nog eentje draaien tot slot. En dat werd, 'never change a winning team', Chase met 'Get It On'. Wat een knalplaat blijft het toch! Door het 'gedonder' na afloop ben ik pas laat thuis en ga zo dadelijk maar eens slapen. Morgen weer eens een langer bericht (en misschien twee?).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten