Singles round-up februari

Eigen computer is goud waard? Ja, je raakt zo gewend aan bepaalde dingen... Ik ben Marianne ontzettend dankbaar dat ik haar HP even mag lenen, toch kan het ding mijn dongel niet aan en lig ik binnen vijf minuten van de verbinding af. En dus val ik maar meteen met de deur in huis: Vanwege dit ongemak zal er morgen GEEN Do The 45 zijn! Spijtig, maar het is even niet anders. Wat mis je zoal na zo'n crash? De afbeeldingen! Die had ik net keurig gerubriceerd en zouden binnenkort worden overgezet op een cd-tje. Te laat... Van het raddraaien had ik een hele mooie administratie bij gehouden die moest voorkomen dat ik weer twee avonden zoet zou zijn met inventariseren... Die twee avonden zijn alweer gereserveerd! Maar verder... als Podomatic gaat opruimen, behoren de Soul-x-rated's definitief tot het verleden en ik kan daar niet rouwig om zijn. Door de ongemakken van de afgelopen week ben ik kwalijk aan de weekplate toe gekomen, maar dat gaat door! Morgen weer vanaf de vertrouwde (?) Acer mét stabiel internet. Vandaag een balans van de nieuw binnen gekomen singles.

* Sugar Pie DeSanto- Mama Didn't Raise No Fools (Checker)
Sugar Pie is hier al eens te gast geweest. Van haar kocht ik in 1995 een verzamel-cd met het Chess-werk uit de jaren zestig en werd met name verliefd op 'Mama Didn't Raise No Fools'. Volgens het cd-boekje 'previously unreleased', maar daar moeten ze 'onuitgebracht op cd' mee bedoeld hebben, want 'Fools' was in 1966 een b-kantje van 'Jump In My Chest'. Mijn Duitse vriend Jörg stuurt me sinds The Debonaires regelmatig een lijstje toe met singles die hij weg doet. Op zijn site staat eveneens een 'set sale list'. Een lange lijst met singles voor spotprijzen. Ik bestelde een recente aanbieding, maar ook drie uit die lijst. Je zou denken dat die lijst verouderd moest zijn, maar nee! Hij heeft ze in voorraad. En zo heb ik deze originele Sugar Pie voor zes eurootjes. Hij kraakt zoals die smaakt, dat wel!

* Nella Dodds- P's And Q's (Wand)
Ik ben een beetje voorbarig want vier van de genoemde singles zijn nog onderweg, maar zullen morgen wel komen. Nella zit daar eveneens bij. Muziekvriend Albert schreef laatst: ,,Maar Nella Dodds is natuurlijk gesneden koek voor jou". Het antwoord was 'nee'. Ik had nog nooit van mevrouw Dodds gehoord! Het is toch allemaal erg interessant wat deze dame heeft gedaan. De single is in een erbarmelijke staat, maar enig huiswerk zegt dat de single vrij zeldzaam is en peperduur, als-ie in nieuwstaat is. Tja, dan hou ik op met zeuren...

* Epitome Of Sound- You Don't Love Me (Sandbag)
De eerste eigenaar moet geïnspireerd zijn geraakt door de 'cover ups', want 75 procent van het label op de a-kant is eraf! Toch hoef je Epitome Of Sound niet bepaald te 'coveren', want het nummer is al decennia een geheide klassieker in de Northern. 'Hence price', zeggen de Engelsen dan en zo heb ik voor relatief weinig een fraai origineel. Hoewel... Fraai? Zoals het een Northern-klassieker op styreen betaamt, klinkt-ie héél erg stoffig! De b-kant, 'Where Were You', is qua audio ietsje beter en is tegenwoordig even gewild!.

* Esquires- Get On Up (?)
En dit was voor mij een verrassing, dat deze blijkbaar al maanden in de verkooplijst van een Duitse verzamelaar staat. Ik ben verschillende singles van The Esquires tegen gekomen, maar deze niet. En als ik hem was tegen gekomen, was die vast peperduur geweest. De 'soundfile' laat een redelijk schoon geluid horen en dan is twaalf euro geen gekke prijs!

* Doris Jones- Stranded In The Wilderness (NEMS)
Een gezamenlijk product van Engelsman Ian Levine (later ondermeer verantwoordelijk voor de Hi-NRG) en Herb Rooney van The Exciters. Ik twijfel. Horen we hier dan stiekem Brenda Rooney? Het heeft in ieder geval wel het 'lekkere' van The Exciters. Dit is Ian Levine's idee van 'nieuwe' Northern Soul anno 1975 en dat klinkt niet gek! Alle gangmakers samen gepakt in één liedje. In de hedendaagse Northern is dit o zo uit de boze, maar daar trek ik me niks van aan...

* Bobbi Lynn- Jump Back In The Arms Of Love (Look)
'Earthquake' zet een smoorhete zondagmiddag in augustus voor mij in lichterlaaie. Bij thuiskomst vind ik de single in een veiling, maar deze verlies ik een week later. Het mag duidelijk zijn: 'Earthquake' gaat nóóit beneden de veertig pond. Uithuilen en door zoeken. Dan kom je ineens deze single bij bosjes tegelijk tegen. John Manship heeft hem voor twintig pond, maar de meesten zitten beneden het tientje. Typisch zo'n opvolger... 'almost-not-quit'. Ik vind hem in vergelijking tot 'Earthquake' een beetje drammerig, maar vooruit: Zeven euro voor de originele demo is weer geen gekke prijs...

* Carla Thomas- I May Not Be All You Want (Stax)
Een Amerikaanse demo uit 1972 met a en b identiek. Een klassiek Stax-geluid van anno 1972, het hangt stevig tegen het geluid van 'Respect Yourself' van The Staple Singers. Carla Thomas levert altijd vakwerk en ook dit plaatje is smullen van begin tot einde!

* Evelyn Thomas- Weak Spot (20th Century)
Klinkt als... Week Spot! Inderdaad, daar komt de naam vandaan...Ik noemde Evelyn al in de vorige 'round up', de Week Spot-aflevering met Joyce Kennedy, en schreef toen dat mijn 'Doomsday' niet te draaien was. Het pakket van vandaag bevat een exemplaar in nieuwstaat, dus dat is geregeld. Eerst was er 'Weak Spot' en toen 'Earthquake', maar voor mijn gevoel is dat andersom. Ik ken 'Earthquake' het langste. Beide zijn Ian Levine-producties uit 1975-76, hetzelfde verhaal als bij Doris Jones. Deze twee zijn dusdanig inwisselbaar, dat mijn Wolfman-collega Lee de ene keer 'Weak Spot' en de andere keer 'Doomsday' als zijn favoriet noemt...

* Three Degrees- Free Ride (Philadelphia)
Kijk! Ik ben niet gek! The Edgar Winter Group staat al jaren als een enorme rare snuiter in mijn Blauwe Bak, omdat ik 'Free Ride' zo lekker funky vind. En hier is het bewijs: Three Degrees speelde 'Free Ride' geregeld tijdens concerten, onder andere in 1975 in het Engelse Bailey. Dus is hun 'Free Ride' 'live' opgenomen. Dit exemplaar is een Amerikaanse stereo/mono-promo. Ik heb die mono-kanten nooit begrepen, maar heb inmiddels geleerd dat ze bij de AM-stations de voorkeur gaven aan mono-platen...

* Jr. Walker & The All Stars- Way Back Home (Tamla Motown)
Deze plaat heeft me eerst zes maanden plezier gegeven op de mp3-speler zonder dat ik wist wie het was. Het was pas in september dat ik erachter kwam dat het saxofonist Walker is. Ik vindt het niet heel erg typisch Tamla Motown, maar wel een prachtplaat met een tijdloze klasse.

Nu ontbreekt er één plaatje in dit overzicht en die serveer ik jullie dinsdag als de Week Spot naast de dagplate!