Schijf van 5: grammofoonplaten

Het idee voor een Schijf van 5 grammofoonplaten bestaat al langer, maar ik kwam tot recentelijk nooit verder dan vier. Waarbij ik ook meteen moet opmerken dat ik bij die vierde even niet zoveel details heb, omdat de plaat zélf elders in dit kasteel is opgeslagen. Toen kwam er even voor oudjaarsdag een single binnen, die een absoluut record heeft gevestigd. Op zondag 23 december (dus vóór de kerst) gekocht en betaald. Tot mijn ongenoegen krijg ik de mededeling dat de plaat op 24 december is verzonden. Waarom nu voor de kerst? Dat kán toch niet goed komen? Welnu, de vrijdag na de kerst ligt-ie op mijn deurmat. Vijf dagen inclusief de kerstdagen van Ohio naar Nijeveen. Dat had ik op de fiets niet sneller gekund! En nu is de Schijf dan compleet en kan ik jullie eindelijk deze langverwachte Schijf van 5 grammofoonplaten presenteren.

Op nummer vijf vinden we niet zomaar een plaatje... Het is één van de allereerste grammofoonplaten met muziek. De plaat is namelijk door meneer Edison uitgevonden om gesprekken op te nemen en de toepassing van muziek volgt pas in het begin van de twintigste eeuw. Helaas heb ik de dubbelelpee 'The Wonder Of The Age' (1970) niet zo snel bij de hand liggen. Onder leiding van archivaris/presentator/producer Kevin Daly wordt de ontwikkeling van Edison's 'Talking Phonograph' door genomen, van de eerste wasrollen tot de Tweede Wereldoorlog waarna de plaat een massaproduct wordt. De elpee vermeldt de uitvoerende en het jaar van uitgifte van onze nummer vijf. Het ding heet 'Put That Grammophone Record On' en is bijna (of precies) een eeuw oud. Vanwege het ontbreken van de uitvoerende zet ik deze maar op vijf, maar hij had beslist hoger gemoeten!

Ik geloof dat het een jaar geleden is dat ik mijn plan openbaar maakte: Ik wilde Northern Soul-avonden in De Buze in Steenwijk gaan doen. De naam? 'Do The 45'! Toen ik eind oktober het aanbod kreeg van Wolfman Radio om mijn programma te mogen doen, hoefde ik evenmin lang na te denken over een naam. Omdat 'Do The 45' in Steenwijk niet van de grond was gekomen, moest mijn programma dan maar zo heten. Een plaat met een kater. Iets meer dan een jaar geleden voltrok zich het drama rondom deze single: Ik betaalde veel te veel voor een versleten Engelse demo die vervolgens maar niet wilde aankomen. In juni kocht ik dan toch nog een beter exemplaar, maar de meeste lol is er wel af, hoewel het een prachtige naam voor een programma blijft. En, ik schrijf het opnieuw, zodat ik er zelf ook aan kan wennen: Vanaf heden iedere zaterdagmiddag om drie uur in plaats van twee uur. The Sharpees staat op vier in deze Schijf met 'Do The 45'.

De Allsods van afgelopen week is al best veel beluisterd, terwijl ik heel bewust geen reclame heb gemaakt voor deze. De Allsods is echter niet helemaal een egoïstische aangelegenheid, ik heb me laten inspireren door een Engelse muziekvriendin. Ik ken haar via de Northern Soul-groep, maar ze deelt haar speellijstjes via Facebook en dat laat een eclectische hutspot zien. Van romantische kleine liedjes via stampende Northern Soul, een paar grote hits van bijvoorbeeld Hot Chocolate naar AC/DC en ander geeeld. De muziekkeuze hangt af van haar stemming en als ze in een goede bui is dan gaat alles dwars door elkaar heen. Maggie kon de Allsods zeer waarderen, dus mijn missie is geslaagd! In de Allsods zit ook de 'Murder Mix' van 'You Spin Me Round (Like A Record)' van Dead Or Alive. Van deze single is dit de meest begerenswaardige mix en dat kan ik me wel voorstellen. Anderen zweren bij de duizendste keer 'Blue Monday', maar ik zal dan kiezen voor Dead Or Alive. Het mag op drie in deze Schijf.

Er zit iets van een anti-climax in deze Schijf. We klimmen naar boven naar de uiteindelijke nummer 1, maar muzikaal wordt het steeds meer belegen. En dat is ook prima: Want het plaatjes draaien op zichzelf is een toestand van evenwicht en rust. Het maakt dan niet uit wat voor muziek je voortbrengt. Een plaat die dat ongedwongen gevoel perfect tot uitdrukking brengt, is dat 'ding' van Corinne Bailey Rae. De plaat valt voor mij op doordat deze in een tijd is uitgebracht dat vinyl nog niet 'mainstream' was. Vinyl was voor de verstokte muziekliefhebbers, de deejays, maar zeker niet voor de Sky Radio-luisteraar en liefhebber van bloemetjesbehang. Dat notabene zo'n muts over grammofoonplaten zingt, vind ik dan weer eigenwijs genoeg. En, ja hoor, ik had toen net een mp3-spelertje dus ik heb hem ook kapot gedraaid! Op twee staat Corinne Bailey Rae met 'Pyt Your Record On'.

Dan de hagelnieuwe nummer 1. Een plaat waar ik in de zin van Soul-xotica moeite mee heb... Ik had gedacht dat 'I'm A Good Girl' van Joyce Kennedy zo'n zeldzaamheid was (en dat is het ook), dat de kans op een plaatje van haar nihil zou zijn. En dus schreef ik een paar maanden geleden een verhaaltje over Joyce en haar eerste plaatjes. Nu heb ik sinds enige weken 'Does Anybody Love Me' in de bakken staan en wil hem dolgraag tot Week Spot maken, alleen... dan kan ik er niet meer over schrijven... Ach vooruit, ik heb tijdens het schrijven van de laatste zin besloten dat ze deze week Week Spot mag zijn, het verhaaltje komt er wel, maar zal meer over plaataankopen in het algemeen gaan. Het is dus een feestweek voor Joyce: Nummer 1 in de Schijf én Week Spot. De b-kant van 'Does Anybody Love Me' heet 'Hi-Fi Albums And Me'. Eigenlijk hoort er een komma tussen Hi-Fi en Albums, want dat is alles waar Joyce mee is achtergebleven nu haar schatje de benen heeft genomen. Lekker kniezen bij elpees van Billie Holiday. Omdat het vinden van troost in de zwarte plaat ook in 'appleknockers flophouse' plaats vindt, mag Joyce bovenaan in deze Schijf. En... zien we haar dinsdag weer!

Volgende week doen we een alternatieve Schijf, ik zou het een Scapino-ballet willen noemen... Liedjes met schoeisel: Of het schoenen, klompen, sloffen, sandalen of de laarzen-fetisj van Nancy Sinatra, alles is welkom in de volgende Schijf! Tenslotte: Het is nog een tijdje vooruit, maar morgen over een maand presenteer ik een Schijf van 5 maandagen. Die zijn er plenty: The Bangles, Little River Band (na twee jaar uitstel!), om te zwijgen over die stomme Boomtown Rats. Als jullie een 'maandag' kennen die beslist niet mag ontbreken, laat het me dan weten!