Even een kleine introductie tot Recenzeuren: Tussen 1992 en 1998 werkte ik als poprecensent voor het Sneeker Nieuwsblad en bezocht daarvoor honderden concerten in Sneek en omgeving, maar het meeste in Het Bolwerk. In deze serie kijk ik doorgaans terug op één concert, maar in het geval van Pigmeat zijn dat er meerdere. Er kwam meerdere malen per jaar wel een gelegenheid voorbij om dit Friese folkpunkduo aan het werk te zien en ik keek er altijd reikhalzend naar uit. Pigmeat was altijd feest, hoewel ik op het laatst wel een beetje kritisch werd. Hét befaamde cassettebandje in 'T Hokje, ons zuiphok in Hommerts, was ook verantwoordelijk voor de introductie van Pigmeat in mijn leven. Dat bandje is ter sprake gekomen in de Schijf van 5 outro's (november) en volgens mij ook nog in het verhaaltje over 'Angel Of Death' van Slayer. Het cassettebandje was een bonte slamix, want 'Your Love' van Outfield stond er maar liefst tweemaal op en ook twee nummers van Pigmeat: 'Ugly And Slouchy' en 'Beep Beep'. Toch duurt het vooralsnog tot 1993 eer ik de twee heren voor het eerst aan het werk zie. Geen flauw idee? Hebben ze in 1992 een 'sabbatical' gehad?
Pigmeat komt in 1989 voort uit de roemruchtige punkband Kobus Gaat Naar Appelscha, qua naam een flinke knipoog naar Frankie Goes To Hollywood. Hun bekendste nummer is ongetwijfeld de rauwe versie van 'Non Non Rien'na Changé'. Henk Westbroek zit dan nog weggestopt op de dinsdagavond, maar anders had het gemakkelijk een hit kunnen worden. Pigmeat ontleent de naam aan een liedje van Leadbelly en muzikaal zitten ze in dezelfde hoek: Rammelende folk met een punk-'attitude'. Té ruig voor een geitenwollensokkenhippie, maar geknipt voor in de plaatselijke feesttent. Ik aanschouw Pigmeat voor de eerste maal op het Bevrijdingsfestival in Leeuwarden in 1993. Ik sta een beetje verdwaasd toe te kijken. Ik denk dat iedereen dat heeft gehad. Terwijl er flink wordt gemusiceerd op het podium is het vooral de droogkomische humor die de boventoon voert. In Leeuwarden hebben ze een 'kwisje', de winnaar kan een ouderwetse schemerlamp-op-poot winnen. Eerst spelen ze 'Waiting For The Light To Shine', daarna spelen ze de prijsvraag met het publiek en ik zie Jankobus Seunnenga nog zo de schemerlamp het publiek in kieperen. Dan spelen ze 'I Saw The Light', dat jarenlang een herkenningstune zal blijven. Ik ben 'om'. Pigmeat mag blijven!
Hoe vaak ik ze gezien heb? Geen flauw idee! Naast de keren dat ik aanwezig was als recensent, heb ik ze ook een aantal malen als bezoeker gezien. Sytze Haima is de gitarist en Jankobus zingt en bespeeld de kuttepiel. Ja, zo heet het ding écht! In Australië kennen ze zoiets als een 'lagerphone', ook wel een mooie! Het is een houten kruis met een klomp of een verfblik erop en met bierdoppen aan spijkertjes. De eerste slag wordt voortgebracht door te stampen met de stok, de tweede is eentje met een drumstok op de klomp. Of, zoals bij Pigmeat, op het verfblik. Stel je eens voor: Een feesttent met een houten vloer in een woestijn van weilanden. Toen Pigmeat in de feesttent van Abbega speelde, kon ik het gestamp van de kuttepiel achter Oosthem voelen. Hemelsbreed toch wel vier kilometer...
Pigmeat had een heuse fanclub en die zorgde in 1996 ervoor dat Pigmeat in Woudsend kwam spelen. Leuk voor de toeristen... Ik heb nog nooit zoveel verbaasde gezichten gezien! Het slotlied, 'U Wordt Bedankt, U Kunt Wel Gaan', duurt in Woudsend ruim een kwartier! We schreeuwen ons helemaal schor en hebben de dikste pret. Als in 1997 het nummer op cd-single wordt uitgebracht, ben ik een stuk minder enthousiast. Pigmeat gooit zichzelf in de uitverkoop, zo ben ik van mening. De cd 'Shiny Shoes' is ook al stukken minder interessant dan zijn illustere voorgangers. In de jaren 1998-99 woon ik in Engeland en heb dus blijkbaar gemist dat 'U Wordt Bedankt' in de vaderlandse top 20 heeft gestaan. Het spijt me niks! Toen ze de cd-single hadden uitgebracht, was ik er klaar mee! Genoeg mooie herinneringen.
De laatste keer dat ik ze heb gezien, was echter wel in 1999. Pigmeat speelde toen op het Dicky Woodstock Popfestival, maar ik kan me vooral herinneren dat 'Herman Moest Naar Brada' toen een 'culthit' was: Het waargebeurde verhaal van een koe die voor de deur van slachthuis Brada de vrijheid koos en Leeuwarden voor een paar uur op zijn kop zette. Ik had geen mooier afscheid kunnen wensen. Jankobus klom andermaal, al jodelend, de top van de feesttent in. Eind goed, al goed? Toch lees ik op Wikipedia dat Pigmeat het tot 2009 heeft uit gehouden. Ik wil het liever niet weten! In de jaren negentig was het één van de leukste 'live'-groepen van Nederland. Of, om met Shane MacGowan te spreken: ,,Als je dit niet leuk vindt, moet je naar de psychiater".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten