Waar is gisteren? Niet aangekondigd, maar toch geheel volgens planning. Ik ga in navolging van eind maart op 28 juni opnieuw een verse aflevering van de Blauwe Bak Top 40 presenteren. Vier berichten met elk tien liedjes én twee podcast-afleveringen. Donderdag over een week start ik met twee berichten, namelijk 31-40 en 21-30 en publiceer dezelfde dag dan de eerste podcast. Vrijdag 29 juni kruipen we van 20 naar 11 en op zaterdag de top tien. Waarschijnlijk ga ik dan zondag de top 20 als podcast publiceren. Ik hou jullie op de hoogte! Het lachen is mij vandaag wel vergaan: Na een lange nacht entree bij een hardcore-feest in De Buze werd ik vanmiddag wakker 'geblaat' door de populaire zanger René Karst, die hier in de feesttent optrad. Hoezo fout? Ik had al een week niet meer gekeken naar het lijstje van 'lachplaten' die ik had gemaakt en vermoed dat ik nu vast en zeker een paar legendarische platen ga overslaan. Mocht dit het geval zijn, ik denk dat er genoeg stof is voor een tweede lachschijf.
Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk verschillende soorten lach te verzamelen in deze Schijf. Van een slappe lachbui, via een sinistere lachjes naar een allesbehalve spontane lach. Ik heb Boudewijn De Groot toch maar achterwege gelaten, hij kan zelf de lach in 'Het Land Van Maas En Waal' niet meer horen. De uiteindelijke opname was 'take 15' of daaromtrent en het lachen was hem wel vergaan. Wie ook niet bepaald heel veel zin heeft om voluit te lachen is de zanger van The Guess Who. Het 'ha ha ha' op het eind is nauwelijks lachen te noemen, maar het is wel een mooie gelegenheid om dit prachtige nummer eens even in de schijnwerpers te zitten. Binnenkort overigens te beluisteren in de Blauwe Bak Vreemdelingen, maar nu de hekkensluiter van deze Schijf: 'Laughing' van The Guess Who uit 1969.
De keuze voor de nummer vier overslaan, bleek gewoon onmogelijk. Gek genoeg was het ook één van de eerste lachsalvo's die ik bedacht, maar had hem toch nog even weggestreept. De waarheid is dat ik nooit een echte Michael Jackson-fan ben geweest, maar het spookachtige lachje uit 'Thriller' is uiterst markant en mag niet ontbreken! 'Thriller' is altijd nog één van de best verkochte albums aller tijden, maar toen ze van De Karre een paar jaar geleden op zoek waren naar een opname voor een playbackshow was het ding niet te vinden! Zelfs ik had hem niet! Helaas was het nog de tijd vóór iTunes en downloaden, dus hebben ze de plaat maar op cd besteld. Ik heb in de loop der jaren per ongeluk toch eens een exemplaar binnen gekregen, staat heerlijk te verstoffen bij 'No Parlez' van Paul Young en 'Diamond Life' van Sade. Toch mag het titelnummer vanwege het slot op nummer vier: 'Thriller' van Wacko Jacko uit 1982.
Hoe groot het leeftijdsverschil is tussen de zanger en het 'lijdend voorwerp' in het liedje is niet bekend, wél dat Syndicate Of Sound een prachtig eerbetoon aan het meisje heeft gezongen. Net als in 'Young Girl' van Gary Puckett & The Union Gap is ook dit meisje een kind, waar de zanger niet op zit te wachten. Ze wordt compleet afgebrand en aan het eind concludeert de zanger 'too bad little girl, it's all over for you' en dan een lachje, die ongetwijfeld voor heeft gezorgd, dat het deerntje voor de daaropvolgende 46 jaar zichzelf heeft opgesloten in een kast. Ze mag vandaag even naar buiten, even luchten, en meteen plaats nemen op de derde tree van deze Schijf: 'Little Girl' van Syndicate Of Sound uit 1966.
Hoewel ik het tijdens het korte verblijf op een psychiatrische afdeling nog heb 'getroffen', heb ik in het verleden (aan de rand van de hulpverlening) nog wel eens lopen 'buurten' met grotere gekken! Zo was ik in 2002 even 'thuisloos'. Ik zat in Steenwijk bij iemand in de kost, maar dat liep niet lekker. Ik ben toen vrijwillig op de trein gestapt naar Leeuwarden en heb in die omgeving gedurende de zomer straatmagazines verkocht en een beetje 'gezworven'. Het Leger Des Heils was doordeweeks open voor koffie (dubbeltje), soep (vijftig cent) en zes pannekoeken (een euro). Hoewel je wel even moest registreren (je had alleen toegang met een pasje) was het vrij 'open deur'. Natuurlijk de vaste kliek 'zwervers', maar ook mensen met onderdak die in een sociaal isolement zaten en een tafeltje met vier jongens die geestelijk helemaal het spoor bijster waren. Eén van hen heb ik later nog eens gesproken, die is helemaal hersteld. Die anderen? Geen idee! Eén van hen had regelmatig last van egoïstische lachbuien en lachte precies zo als de 'nut' in 'Brain Damage' van Pink Floyd. Om herinneringen aan die tijd te verdringen, heb ik die plaat ook een hele tijd niet kunnen aanhoren. Ach vooruit, het is tien jaar geleden en het voelt alsof het twee eeuwen geleden is, dus mag 'Brain Damage' van Pink Floyd (1973) vandaag op twee.
'Are You Lonesome Tonight' werd voor het eerst in de jaren twintig gezongen, maar kreeg vooral veel bekendheid toen Elvis Presley in 1960 zijn versie opnam. Elvis zélf moet het liedje na een paar jaar enorm zat zijn geweest, want hij veranderde ter plekke de tekst bij optredens. 'Do you gaze at your doorstep and picture me there' veranderde hij op 26 augustus 1969 bij een optreden in Las Vegas in 'Do you gaze at your bald head and wish you had hair', één van de vele grapjes die The Pelvis in die tijd maakte. Echter, toen hij het publiek in keek en vooraan iemand met een kale knikker zag zitten, barstte hij in lachen uit. Dan valt hem opeens ook de achtergrondzangeres op, die in een falsetto nogal de overhand krijgt. Dan komt de koning helemaal niet meer bij! Aan het eind van het nummer voorspelt hij 'fourteen years down the drain', maar het publiek laat Elvis niet vallen. Sterker nog: Als het in 1981 op single verschijnt, is het een grote hit! Wij, Nederlanders, hebben een fraai fotohoesje, maar de Engelsen hebben alleen een platenlabel dat niets vermeldt over een 'live'-versie of iets dergelijks. Er zullen platenkopers zijn geweest die zich een hoedje zijn geschrokken. Of ze er om konden lachen, vertelt de legende niet. Ik zet hem op één, volgens mij de meest spontane lachbui die ooit op plaat is gezet (hoewel ik nu opeens ook aan 'I Went To Your Wedding' moet denken, kan een volgende keer!): 'Are You Lonesome Tonight' van Elvis Presley.
We kunnen volgende week niet om Alexander Curly heen lijkt me, nu de man definitief is gestopt met drinken. Verder vlot het nog niet echt met de voetbal-geïnspireerde Schijf van volgende week. Anders laat ik hem schieten en doe een Schijf over Mary. Niet over Maria, niet over Mary Ann(e) (we hebben vorig jaar Marianne al gehad...), maar Mary's in alle hoedanigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten