Blauwe Bak Top 40 2012/2: 11-20

De podcasts worden vanmiddag geüpload en zal ik vervolgens onder 'Opmerkingen' plaatsen. Opmerkingen? Ja, Blogger heeft een hele radicale verandering toegepast: Reacties heet tegenwoordig opmerkingen!

20 Tainted Love-Gloria Jones (bootleg, geen catalogusnummer, 1964, re-issue: 2012)
Deze plaat kent twee verhalen. De eerste is hoe een totaal vergeten zangeres dankzij een, aanvankelijk nogal gesloten, beweging haarzelf alsnog in de volgspots kan wanen. Het tweede verhaal is hoe het een popklassieker werd. Beide verhalen hebben echter veel gemeen. ‘Tainted Love’ is één van de oer-nummers in de ‘scene’ en beleeft omstreeks 1971 een ware opleving. Gloria zit zelf dan nog immer in het vak en bezoekt enkele malen Engeland om een paar van haar geflopte opnames te vertolken uit het decennium ervoor. Het is tijdens zo’n tournee dat ze Marc Bolan ontmoet. Jones wordt niet alleen mevrouw Bolan, ook is ze te horen op platen van T.Rex, neemt ze nieuw spul op voor EMI, maar… bestuurt op de bewuste vrijdagavond in 1977 ook de Mini van Bolan. Er was drank in het spel, de Mini eindigt tegen een boom en Bolan overleeft het niet. De rest is geschiedenis? Nog niet helemaal: In dezelfe periode bezoekt ene Dave Ball een northern soul-club en hoort daar ‘Tainted Love’. Dat zou hem in 1981 nog van pas komen als hij met Marc Almond het duo Soft Cell formeert. Sindsdien hebben nog veel meer pop- en rockartiesten het nummer opgenomen. Toch gaat er niks boven dit oer-origineel! Nou ja, negentien liedjes dan…

19 You Babe-Dana Valery (Go Ahead TICK 010, 1971, re-issue: 2012)
De meest recente plaat in dit overzicht is deze van Dana Valery. Hoewel de opnames al in 1971 zijn voltooid en sindsdien op een elpee staan, is deze nauwelijks aan te slepen en voor de heren deejay’s ook niet echt praktisch. Omdat het iemand als Richard Searling, één van de top-dj’s in Wigan, pijn moet doen dat, vooral de Engelse ‘scene’, verzandt in de honderdste keer Frank Wilson en ‘Reed/Mason’-bombast, is deze met Go Ahead begonnen: Het label biedt ‘top drawer soul’, dus soul van de bovenste plank (of lade, volgens de Engelsen). Ze vissen voornamelijk in de rijke catalogus van Brunswick en ook Dana’s album verscheen bij dat label. De andere kant, een oude ‘tune-of-the-week’, staat in de top tien, maar ‘You Babe’ is te aardig om te negeren. Een compositie van de grote Curtis Mayfield.

18 Getting Mighty Crowded-Betty Everett (Fontana TF 520, 1964)
Als het ware een vervolg op het verhaal van Gloria Jones. Betty Everett had, volgens de legende, al in 1968 een residentie op de draaitafel van The Golden Torch in Stoke-In-Trent. Dit is zeer aannemelijk, want rond dezelfde tijd brengt de platenmaatschappij het zelfs nog een keer opnieuw uit. Wel opvallend voor een ‘scene’ waar hits ‘not done’ zijn, ‘Getting Mighty Crowded’ heeft immers in 1965 de Britse Top 20 bereikt. Misschien vertelt dit het beste de essentie van northern soul: Leuke ongebruikelijke dansplaatjes, want ook al in deze tijd staat ‘Getting Mighty Crowded’ in de schaduw van haar ‘It’s In His Kiss (The Shoop Shoop Song)’. Later zal de ‘scene’ meer eentje van verzamelaars worden met obscure plaatjes die in een oplage van vijf zijn gemaakt. Daarom prijs ik op nummer 18 graag nog eens dit heerlijke nummer van Betty Everett aan!

17 Whirlpool-Maurice Williams (Atlantic 45-2741, 1969)
Wederom zo’n plaat waarvan ik me niet precies kan herinneren (…alcohol…) wanneer ik deze op de kop heb getikt. Zou zo ergens in de jaren negentig kunnen zijn geweest. Kort na mijn intrek in Nijeveen ben ik al mijn singles-bakken door geweest en ontdekte zo het een en het ander. Ook deze van Maurice Williams, maar ik ben voorlopig nog de enige in mijn standpunt. Okay, hij is misschien een tikkeltje ‘crossover’, geheel tijdseigen voor een plaat uit 1969, maar wat mij betreft mag die!

16 Soul Serenade-The Mike Cotton Sound (MGM 1398, 1968)
Iedere keer als ik de pagina met Lucas & The Mike Cotton Sound in de Rare Record Price Guide passeerde, moest ik even kijken. Het was je reinste SM, want er stond me iets van bij dat ik hem bij mijn vertrek uit Engeland in Mossley had laten liggen. Totdat ik de plaat in maart uit een singles-bakje trek! Grappig is dat ik tijdens de podcast opeens herinner dat ik hem van mijn buurvrouw in Mossley heb gekocht. Haar naam, Lyn Marshall, staat op het hoesje. Ik ging zo nu en dan koffie drinken bij Lyn. Ze had een cafetaria en had daar een, voor Engelse begrippen, nieuw koffiemerk geïntroduceerd: Douwe Egberts. Hoewel ze me nogal een ‘waste of time’vond, ik had geen geld voor hapjes, haalde ik er eens in de maand twee kopjes Douwe Egberts. Op een zaterdagmiddag hield ze een verkoop van allerhande tweedehands zooi en ik heb voor tien pond de hele partij singles overgenomen. Deze van The Mike Cotton Sound is het dubbel en dwars waard!

15 Take Me By The Hand-Kent & The Candidates (Double Shot 113, 1966)
Er staat me iets bij van een rommelmarkt in Oudega-W, een zaterdagochtend in 1995. Een schoenendoos vol Amerikaanse promo’s en Bell-singles uit de jaren vijftig (zonder de ‘oversized’ hoezen). O ja, ‘Don’t Talk To Him’ van Cliff Richard in de normale Hollandse uitdossing, is volgens mij nog de extra reden om de hele doos in één keer te kopen. De eerste dingen zijn zo ‘kuntrie’, dat ik de daaropvolgende 17 jaar deze van Kent & The Candidates voor hetzelfde uitscheld. Totdat ik hem in april een rondje laat draven. ‘Trouble’ is al veelbelovend, ‘Take Me By The Hand’ kost echter wel een paar keer draaien, maar dan ben ik om!

14 One More Chance-Barbara & Brenda (Heidi 45-109, 1965)
Ik zocht naar ‘Never Love A Robin’, een magisch plaatje van het duo Barbara en Brenda. Na een aarzelend begin slaat het om in een geweldige danshit waar het plezier van af spat. Ik ben niet de enige die hier naar op zoek is en als er een exemplaar opduikt, zijn er opeens heel veel gegadigden. Een struintocht over Youtube leert me dat praktisch iedere Barb & Bren-plaat de moeite waard is, hoewel de vroegste voorbeelden nog zeer in het doowop-idioom zijn en dus durf ik de gok van ‘One More Chance’ wel aan, hoewel van deze een clip op Youtube ontbreekt. Tja, beide kanten zijn geen ‘Never Love A Robin’ en ze hebben ze ook wel gezelliger gemaakt, maar toch verklaar ik de liefde aan deze ‘One More Chance’,

13 Jumpin’ At The Go Go-The Detroit Sound (Wyncote W-2611, 1967, re-issue: 1977)
Een bootleg illegaal? Verboden? Ja. Zeker wanneer de artiest of groep in kwestie nog steeds actief is en de plaat een bedreiging is voor het nieuwe, officiële, product. Maar een koper van een bootleg is allerminst een crimineel of een dief, dit is een ‘superfan’ die gerust krom wil liggen om zijn verzameling nóg completer te maken. Je zou bijna geloven dat alles in de muziek ooit bij northern soul is begonnen, het lijkt er bijna wel op. Op elpee had je al langer bootlegs, denk maar aan de tientallen bootlegs van Bob Dylan. Of aan Peter Grant, de manager van Led Zeppelin, die bootlegs opkocht om ze te vernietigen. Moeilijk of niet meer te verkrijgen singles opnieuw persen voor deejays van nu, komt wél uit de northern soul. Neem nu deze van The Detroit Sound met zangeres Charlena Cooper, rond 1967 uitgebracht op een elpee met, grotendeels, nagespeelde Motown-hits. Het is nooit op single verschenen totdat in 1977 deze bootleg op Wyncote uitkwam. Het is tot op de dag van heden de enige manier om deze plaat op 45-toeren te bemachtigen. Het zoeken naar de oorspronkelijke elpee is ook al gekkenwerk!

12 I Lost A Good Thing-Gwen Owens (Velgo OSV 033, 1968, re-issue: 2011)
Op 23 vonden we ‘Just Say That You’re Wanted (And Needed)’ van Owens, maar ik heb recent de b-kant ‘I Lost A Good Thing’ ontdekt. Tot zover ik weet was dit haar enige single voor het Velgo-label en dus moet het ook oorspronkelijk de b-kant zijn. Waar ‘Just Say’ niet te draaien was, daar klinkt deze wel weer goed. Vreemd dat ze nooit hebben overwogen bij Velgo om de plaat ‘om te draaien’, want ook ‘I Lost A Good Thing’ mag er beslist zijn!

11 Everything’s Gonna Be Alright-P.P. Arnold (Virgin SV103, 1967, re-issue: 1980)
In de vorige Blauwe Bak Top 40 stond ze op 27 met dit nummer. Toen had ik een hele slechte bootleg gekocht en beloofde dat ze een herkansing zou krijgen als ik hem beter vond. Deze ‘re-prints’ (met zgn. Amerikaans label, hoewel de single nooit in Amerika is verschenen) zijn allemaal (zowel de roze als de grijze) in 1978-79 in Engeland geperst en hebben allen een zwaar leven achter de rug als gereedschap voor de northern soul-deejay. Gevolg is dat ik niet meer durfde te ‘gokken’ met zo’n plaat, mijn bootleg had ook al vijftien pond gekost en is niet te draaien… Dan is dit een betere optie: Virgin bracht in 1980 een serie dubbel-singles uit van opnames op het Immediate-label. Op deze van P.P. staan ‘The First Cut Is The Deepest’, ‘Angel Of The Morning’, ‘The Time Has Come’ en ‘Groovy’. Bonus is ‘Everything’s Gonna Be Alright’. Ik citeer de tekst op het hoesje uit 1980: ‘Finally, ‘Everything Is Gonna Be Alright’, the last of the five cuts on this collection never charted, but it’s been a rarity on the Northern Soul scene for months, with original copies being exchanged for ten pounds or more’. Ik heb overigens het afgelopen half jaar nog geen exemplaar onder de 150 zien gaan!