Zijn er onderhand nog dingen die jullie als volgers van Soul-xotica niet over mij weten? Ik heb niet veel geheimen maar sommige informatie is gewoon niet relevant genoeg om te noemen op een blog over muziek. Ik hang al jaren vaak en veelvuldig op Youtube waar ik voortdurend op zoek ben naar oude televisieprogramma's en documentaires. Sommige heb ik al eens gezien. In andere gevallen heb ik ze destijds helemaal gemist. Zo heb ik door de jaren heen alle afleveringen van 'Blik Op De Weg' minstens eenmaal gezien en heb ik eveneens een voorliefde voor vroege afleveringen van 'De Rijdende Rechter'. De laatste vooral uit de tijd dat het nog niet over een burengevecht over een conifeer of andere erfafscheiding gaat. Sinds een paar maanden is daar het kanaal 'Jeugdtelevisie' dat ons iedere zaterdag een 'Rijdende Rechter' uit het seizoen 2001-2002 voorschotelt. Het doet echter méér met 2002. Zo heb ik vanavond het journaal gezien van 30 april 2002. Dat is het jaar dat Beatrix en haar gevolg Meppel en Hoogeveen bezoekt. Ik stap die dag Meppel binnen als het hoge gezelschap net aan de uittocht begint. Ik herinner me opeens dat mijn vrienden van Da Skoda's in Meppel zullen optreden en ik ben net op tijd om met de tourbus mee te gaan. Dat is een lange gele bus met blauwe strepen en het rolt over een spoor van Steenwijk naar Meppel. Voor 'Het zilveren goud' ben ik in dezelfde omgeving maar dan vijf jaar eerder. We gaan terug naar 29 en 30 april in 1997.
Qua broeken heb ik in 1997 al jaren hetzelfde recept. In Sneek zit een winkel genaamd 'De Concurrent' en daar haal ik mijn spijkerbroeken. Zwart en zó strak dat ik ze de eerste keer liggend op bed moet aantrekken. Tegenwoordig zouden ze het een 'jegging' noemen. Na een paar dagen en een wasbeurt zit het nog steeds strak om de benen maar hoef je minder capriolen uit te halen bij het aantrekken van de broek. De strakke zwarte spijkerbroeken zijn erg 'rock and roll' als je het mij vraagt. Het jaar 1996 is al een ultiem hippiejaar geweest, maar desondanks blijven de broeken zwart en strak. Als ik in de Popkelder met collega Jan ga werken, kijk ik vol verbazing naar zijn broeken. Hij heeft ze in alle kleuren van de regenboog, zo lijkt het. Eind april 1997 ga ik naar de winkel om eenzelfde soort broek uit te zoeken. Het wordt een oranje broek. Dat voelt meteen al een stukje wijder dan mijn zwarte broeken. Ik koop de oranje broek aanvankelijk ook met een doel. Ik heb namelijk een uitnodiging gekregen voor Koninginnenacht.
In De Karre is het inmiddels een traditie dat op Koninginnenacht de jaarlijkse talentenjacht wordt gehouden. Het is een soundmixshow met een live-band welke de nummers heeft ingestudeerd. Ik ben in 1997 benaderd om deel uit te maken van de jury. Ik zal in 2001 zelf nog op het podium staan en de regenwormen uit de grond boeren met mijn uitvoering van 'Green Green Grass Of Home', maar in 1997 mag ik mijn messcherpe oordeel geven over de talenten op het podium. Ik kan er niets meer van herinneren, maar slechte dingen heb ik die avond niet gezien. Het is overal niet even serieus maar dat is mijn optreden in 2001 evenmin. Ik ben helemaal oranje. De nieuwe oranje broek, het dure oranje hemd dat ik tijdens de vakantie van 1996 in Denemarken heb gekocht en oranje spuitverf in mijn haar. Dat droogt heel snel uit en veroorzaakt oranje schilfertjes waar ik zit of loop. Ik kan de geur nog altijd in de neus krijgen en dat is niet fijn! Uiteraard slaap ik deze nacht ook boven het café onder de tafelkleden en loop de volgende dag naar de rommelmarkt in Steenwijkerwold en weer terug. De platen zijn dan al uitverkocht.
De oranje broek is een hele tijd bij me gebleven. Ik woon een paar maanden in Mossley als het me een goed idee lijkt om de boel eens te wassen. Ik heb daar helemaal geen ervaring mee en schaam me ervoor dat ik het iemand moet vragen. Het gaat allemaal bij elkaar in de wastrommel: Ondergoed, sokken, mijn collectie Woodstock-shirts en de oranje broek. Ik kan wel janken als ik de wasmachine na de wasbeurt leeg haal. De oranje broek heeft afgelaten en mijn grijze Woodstock-shirts zijn nu allemaal lichtroze. Met het schaamrood op de kaken vertel ik het mijn moeder. 'Dat kan ik me wel voorstellen', zegt ze. 'Ik heb hem ook altijd apart gewassen'.
2750 The Way To Your Heart - Soulsister (EEG, EMI, 1988)
2751 In Private - Dusty Springfield (UK, Parlophone, 1989)
2752 Glory Days - Bruce Springsteen (NL, CBS, 1984)
2753 Streetheat Music Sampler (Duitsland, Streetheat Music, 1990?)
2754 Waarheen Waarvoor - Mike Telkamp (NL, Imperial, 1971)
2755 Leader Of The Pack - Twisted Sister (Duitsland, Atlantic, 1985)
In 2002 hou ik eens een telling van de platen die ik het meest heb ik in de verzameling. De top drie is als volgt: D.C. Lewis staat op 1, Mieke Telkamp op 2 en ik heb tien of twaalf keer 'El Condor Pasa' van Los Incas. Het zijn drie platen die je in de jaren negentig op iedere rommelmarkt tegenkomt en altijd in een puike conditie. Ik heb die dag een twintigtal singles richting de Kliko verwezen. Van Mieke heb ik er twee gehouden: Deze met het zwarte label in de fotohoes en de latere oranje Imperial in een neutraal hoesje. Ik ben té lui om de apparatuur aan te zetten en de koptelefoon aan te sluiten. Het kan zomaar zijn dat de Streetheat-single interessant kan zijn? Het Duitse label doet vooral in remixen van grote hits welke voornamelijk op 12" en cd verschijnen. Dit is een promo en het label vertelt helemaal niets over de inhoud. Later nog maar eens kijken wat voor muziek dit bevat. Voor mei heb ik in principe ook weer vier afleveringen klaar staan. Een gedeelte hiervan zijn de singles van kameraad Jan die ik een paar weken geleden heb genoemd in 'Het zilveren goud'. Qua verhaaltjes ga ik onder andere verder met het nieuwe muzikale duo dat ik heb gevormd in 1997 en ga ik met vrienden op een woensdagavond naar de tandarts. Nu maar eens richting bed want ik heb ambitieuze plannen voor deze donderdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten