Eerder deze week heb ik geschreven over mijn jaar 1989 en 'beloof' daarbij nog 'iets' met een Top 40 te doen. Welnu, het is leuk dat ik 33 jaar later nog altijd exact de volgorde weet van de gekochte platen maar vooralsnog gaat daar geen lijst uit komen. Voor de betreffende platen verwijs ik jullie graag naar 'Het zilveren goud' van 2014. Dat is dan overigens ook nog maar één aflevering per maand. In 'Het zilveren goud' opper ik vervolgens dat ik The Christians met een bericht zou moeten vereren omdat 'Words' een plek in mijn Top G-duizend hoort in te nemen. Vanzelfsprekend staat de plaat óók in de reguliere Top 2000, maar toch... Dan besluit ik het even op te zoeken en wat blijkt? De plaat heeft slechts twee jaar achtereen in de Top 2000 gestaan: 2002 en 2003 of 2003 en 2004. De plaat is daarbij niet boven de 1400 gekomen. Je moet dan niet gaan kijken naar wat voor platen er boven de 1400 staan of welke 'nieuwe' platen het nummer hebben verdrongen uit de lijst. En dus verdient 'Words' van The Christians helemaal een plek in de Top G-duizend. Hierbij dus.
Nog even los van de Top G-duizend: Er zijn gisteren drie hagelnieuwe releases gearriveerd in Uffelte en ik haal morgenochtend een plaat van het postkantoor. Ik verwacht ook de platen van Mark elk moment maar anders zou dit kwartet wel eens de eerste 'Singles round-up' kunnen worden. Vanmiddag ook een erg keurige mail ontvangen van Cannonball met de melding dat de beloofde releases eindelijk geperst gaan worden. Misschien dat deze later deze maand arriveren. In het overzicht van vorige week ben ik nog wel een extra Cannonball-titel vergeten. Ik denk dat het vanavond bij één bericht blijft en dat is de Top G-duizend welke ik nu ga schrijven. In de tijdmachine terug naar de eerste maanden van een nieuw decennium.
'Words' komt de Nederlandse Top 40 binnen op de eerste zaterdag van 1990. Dat is even zo goed nog een hele prestatie want om een vreemde reden is het in Engeland nimmer een grote hit geworden. Het nummer gaat echter pas 'leven' voor mij als het de Top 40 al heeft verlaten. De plaat doet me denken aan mei of juni 1990, de dag na een schoolreisje. Het is de 'beruchte' excursie welke ons ondermeer in Elburg brengt. Daar hebben we wat 'vrije tijd' en een paar klasgenoten besluiten skippyballen mee te nemen van een warenhuis zonder ervoor te betalen. Voordat de bus kan vertrekken, zijn er eerst agenten en een boze uitbater. De volgende dag zit de plaat om onverklaarbare redenen in mijn hoofd. Wellicht dat ik het op de radio heb gehoord en in de juiste stemming ben? Het volgende moment is een dag na een ander uitstapje. Ditmaal zonder klasgenoten en geen skippyballen. In de eerste twee jaar van Soul-xotica heb ik geregeld over 'haar' geschreven, maar heb niet zoveel zin om haar naam te noemen. Ik geef initialen (MN) en haar naam kunnen jullie dan in 2010 en 2011 vinden? Ik heb haar eerste Nederlandse optreden gemist vanwege veel onduidelijkheden. Ze zou haar tournee hebben gecancelled maar speelt desondanks wel in Utrecht. Zo ontdek ik een paar weken later. Dat is in oktober 2007. Bij haar volgende bezoek heb ik al kaartjes geboekt en een herberg, maar besluit een dag van tevoren het festival in Rotterdam te bellen om te checken of ze is overgekomen vanuit Amerika. De bevestiging maakt dat ik de volgende dag, Paaszondag 2008, met de trein naar Haarlem ga voor mijn eerste concert en ontmoeting met de zangeres. Net zoals met Silver Mt. Zion in 2010 voel ik me de volgende dag ook nog wat 'high' van het concert en besluit dat ik nog een dag in de roes wil blijven.
Dit Paasweekend valt vroeg. Het concert is op 23 maart, maar... het is een winterse Pasen. Op zondag ligt er een laagje sneeuw in Steenwijk. Paasmaandag is het vooral erg guur in Haarlem. Ik besluit een tussenstop te maken in Amsterdam. Ik wil wel eens naar Waterlooplein! Ik weet niet of ik in de buurt ben geweest maar feit is dat het stervenskoud is. Ik loop door een winkelstraatje in de buurt van de Wallen als ik opeens een café zie. Ik duik naar binnen en zal daar de rest van de middag blijven. Totdat de wisseling van de wacht plaats vindt en de nieuwe barkeeper me weigert te schenken. Een club en een café op de Wallen kijken niet zo nauw en tot slot zal ik nog een crackpijpje delen met iemand. Om los te komen van deze lieden moet ik stevig rennen naar het station en de eerste de beste trein in. Bij een haastige overstap merk ik dat ik iets mis.... Mijn rugzak rijdt op dat moment weg in de vorige trein. Schade: Gesigneerde elpee in gelimiteerde oplage van de zangeres (welke ik een paar maanden later voor het driedubbele zonder handtekeningen heb gekocht) en... mijn broek. Dat laatste valt me nog het meest zwaar. Het is een originele jaren zeventig-broek die dan al tien jaar bij me is. Geen waarde voor een dief of toevallige vinder maar praktisch onvervangbaar. De rugtas met inhoud is overigens nooit meer teruggevonden.
In het café wordt het muzikale entertainment verzorgd door een dvd welke op 'shuffle' staat. Het is een compilatie van grote hits uit de tweede helft van de jaren tachtig. 'Pamela' van Toto is één van de clips op de dvd maar ook 'Words'. Het is dan al een behoorlijke tijd geleden dat ik de plaat voor het laatst heb gehoord. Het komt qua sfeer helemaal op het juiste moment. Ik ben nog steeds 'high' van het concert en deze plaat is genoeg 'folk' om me even terug te brengen naar het onvergetelijke concert. Na meerdere concerten van haar kan ik stellen dat Haarlem het beste optreden is geweest. Ze is van begin tot einde bij de les. Hier is de plaat ooit in mijn maandelijkse Top 100 terecht gekomen (tussen de vele nummers van de genoemde zangeres). De Top 100 van maart 2009 laat zich maar niet samenstellen en kort daarop verandert er heel veel. De Top 100-traditie komt ten einde en misschien ben ik dan ook wel toe aan wat meer vrolijke muziek.
De Engelse Wikipedia noemt de band een 'muzikaal ensemble'. Zelf denk ik dan eerder aan postrock-bands als Godspeed You! Black Emperor waar bij een afspraak is dat twee leden samen onder die naam mogen optreden. In geval van The Christians zie ik vooral een familiegroep welke langzamerhand transformeert in een band rond Garry Christian. Garry, Russell en Roger Christian zijn drie broers uit Liverpool. Samen met Henry Priestman (die eigenlijk Henry Christian Priestman heet) vormen ze in 1985 The Christians. Ze putten onder andere inspiratie uit de soul hetgeen in 1988 een hit oplevert met 'Harvest For The World', een cover van The Isley Brothers. De groep boert goed met de eerste albums en singles maar de mannen lijken niet alleen maar voor het geld te gaan. Opbrengsten van 'Harvest' zijn voor het goede doel bestemd. Voor de slachtoffers van het voetbaldrama in Hillsborough organiseren ze een opname van 'Ferry Cross The Mersey' samen met andere muzikale sterren. Met Wolfman Radio ondersteunen we The Specialized Project en ook daaraan heeft Garry Christian een paar jaar geleden een bijdrage geleverd. Een criticus beschrijft de band als The Temptations in gescheurde spijkerbroeken. De zang neemt een bijzondere plek in in het palet van The Christians. In 1990 verschijnt het tweede album van de band en 'Words' is daarvan de eerste single. Het bereikt in Engeland slechts een 18e plek. In Nederland is het goed voor een vijfde plek in de hitparade.
De gebruikte folkmelodie is die van 'Mná na hÉireann' dat zich laat vertalen als 'Women Of Ireland'. Het nummer is vertolkt door Kate Bush en The Chieftains om slechts twee te noemen uit een lange lijst. Hoewel The Christians meer heeft met soul en pop past het helemaal in dit nummer. Het is dus de videoclip welke me in 2008 opnieuw verliefd doet worden op de plaat. Ik geloof dat het in Cornwall op dat moment even koud is als in het hartje van Amsterdam op deze maandag. Hoewel The Christians nooit uiteen zal vallen, is het na 1992 een lange tijd rustig. Roger overlijdt op 8 maart 1998 aan de gevolgen van een hersentumor. De overgebleven gebroeders Christian besluiten kort daarna weer te gaan optreden in een 'unplugged' setting. In 2005 besluit Russell Christian dat hij genoeg heeft van het toeren en op dat moment vormt Garry een nieuwe 'elektrische' band. Het meest recente album heet 'We' en stamt uit 2015 maar in 2021 heeft het nog een single uitgebracht voor het goede doel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten