Singles round-up: april 2

De enthousiaste voorgenomen fietsplannen zijn de ijskast in gegaan. Bovendien zal het morgen nóg mooier weer worden. Ik ben al een stuk opgeschoten met de samenstelling van 'Tuesday Night Music Club' en wellicht kan ik morgenmiddag een ommetje maken. Anders kan ik woensdag en vrijdag weer genieten van het mooie weer tijdens de postronde. Ik ben vanavond op de fiets naar de winkel in Havelte geweest en terug een stukje gefietst dat ik met name vorig jaar erg vaak heb gedaan. Op een bankje in het Holtingerveld een sigaartje gerookt en genoten van de omgeving. Wat een luxe als je boodschappen kan combineren met een klein beetje vakantie? Ik begin erg moe te worden en dus ga ik vlug beginnen aan deze 'Singles round-up'. Waarschijnlijk ook de enige van vanavond.

* Theodis Ealey- I'm The Man You Need (US, Ichiban, 1992)
Behalve een vooraanstaand blues-  en soul-label is Ichiban uit Atlanta, Georgia ook het weeshuis voor artiesten die decennia eerder een carrière hebben genoten. In geval van Theodis Ealey zijn dat slechts een handvol platen in de midden jaren zeventig. 'I'm The Man You Need' is het soort Southern Soul dat eenvoudig in de jaren zeventig gemaakt had kunnen worden, maar dan met een kleine 'twist' om het een jaren tachtig-geluid mee te geven. In de praktijk levert het heerlijke muziek op voor de fijnproever van Southern Soul en ik zal mezelf daar gemakshalve maar toe rekenen. 'Life After Love' op de keerzijde is pure blues.

* Sonny Green- Jody's On The Run (US, Hill, 1971)
Qua blazers doet het me een beetje denken aan 'I Got You Babe' van Etta James maar heeft het ook een hoog Stax-gehalte. De plaat komt evenwel uit 1971 en is uitgebracht bij een label in Californië. Het levert een funky soul-feestje op. De b-kant is beduidend rustiger qua arrangement en hoewel het iets meer bluesy overkomt, is dit eigenlijk ook best aardig: 'If You Want Me To Keep On Loving You'. 'Jody' blijft waarschijnlijk toch het prijsnummer op deze single.

* Chuck Jackson- I Don't Want To Cry (US, Gusto, 1961, re: 1984)
'I Don't Want To Cry' en 'Beg Me' zijn twee klassieke Chuck Jackson-kanten welke in 1984 zijn samengebracht op deze heruitgave. Helaas heeft de plaat een 'slight warp' maar daar staat tegenover dat het vinyl is. Originele singles zijn vaak op styreen en dat van Wand is niet het meest duurzame materiaal. Het is vooral een aardig kassakoopje.

* Jerry Jackson- Tell Her Johnny Said Goodbye (NL, CBS, 1963, re: 1969)
Deze heb ik uiteraard al en onderdeel van een legendarische herinnering. Deze heb ik vast al eens gedeeld en anders binnenkort nog maar eens want ik wil deze nu wel als Week Spot hebben. Mijn oude is tot op de draad versleten en dan biedt Mark deze aan met Nederlandse fotohoes en vrij zonnig geprijsd. Ik kan nu weer een tijdje vooruit!

* Norma Jenkins- Love Jones (Frankrijk, Desert Moon, 1976)
Adembenemend. Anders kan ik deze kant niet omschrijven. Na een zeer lang intro barst Norma uit in zang en dat klinkt als een Aretha-trip door zus Erma. Het balanceert op het randje van blues en soul maar past uiteindelijk helemaal in mijn verzameling soul. De a-kant heet 'Can You Imagine That' en dat is iets meer disco-achtig maar nog steeds met een rootsy geluid. Het is niet slecht maar mijn voorkeur gaat uit naar 'Love Jones'.

* Jackie Lee- Bring It Home (UK, Jay Boy, 1967, re: 1972)
Jackie Lee heet eigenlijk Earl Nelson en is de eerste Earl in het duo van Bob & Earl. Hij neemt met Bob Relf 'Harlem Shuffle' op maar als dat in 1969 een grote hit wordt, werkt Relf al geruime tijd met een nieuwe Earl. 'African Boo-Ga-Loo' komt een paar maanden na 'Harlem Shuffle' en kan zodanig als een 'opvolger' worden gezien. De plaat is dermate in trek dat Jay Boy besluit de plaat een Engelse release te geven. Toch heb ik de plaat vooral gereserveerd vanwege 'Bring It Home'. Dat heeft zo mogelijk nog meer een Northern Soul-sound. Het is lekker opgewekt en een groove waar de Northern Soul-dansers wel mee uit de voeten kunnen. Het vinyl is niet in de beste staat maar ik doe het er voorlopig mee.

* Tobi Legend- Time Will Pass You By (UK, RK, 1968, re: 1978)
The Casino is dé ultieme Northern Soul-discotheek van Engeland. De beweging groeit binnen de kortste keren uit zijn voegen en de overige Engelse clubs hebben niet genoeg ruimte voor de honderden bezoekers aan een dergelijke avond. In 1973 besluiten een aantal dj's de oude casino van Wigan te gebruiken voor deze avonden. Hier kunnen maar liefst 1500 mensen tegelijk naar binnen, hoewel ook hier geregeld 2000 zijn te vinden. The Casino bestaat als Northern Soul-club van 1973 tot en met 1981. De restanten van de club wordt in 1983 in de as gelegd en daarna volgt de sloopkogel. Traditioneel kondigen de dj's even voor achten op zondagmorgen het einde aan met de '3 Before 8': De laatste drie platen van de avond. Dat zijn 'Time Will Pass You By' van Tobi Legend, 'I'm On My Way' van Dean Parrish en 'Long After Tonight Is All Over' van Jimmy Radcliffe. In 1978 worden deze drie 'Casino Classics' samen gebracht op een single. Het is vooral omdat ik de laatste jaren erg van Tobi Legend ben gaan houden dat ik dit plaatje heb aangeschaft.

* Eddie McLoyd- It's Good To Me (US, Panic, 1966)
Het jaartal komt van 45cat. Het kan zomaar waar zijn maar er zit een wah wah-pedaal. Die hadden ze uiteraard al in 1966 maar is pas na 1967 gemeengoed geworden in de muziek? Enfin. 'It's Good To Me' is een lekker niks-aan-de-hand funky soul-nummer. 'This Is My Story' klinkt echter meer als een 'vocal group' uit de midden tot late jaren vijftig. Op een ene of andere manier bevalt deze kant me beter hoewel het een 'oddball' is.

* The Leonard Lothlen Project- In The Presence (UK, Izipho Soul, 2022)
Patrick van Izipho Soul kent geen oorkleppen. Als iets 'goed' klinkt in zijn oren voor een release op zijn label, dan is het gewoon goed genoeg. Zo heeft hij in de loop der jaren ook al een aantal gospelplaten uitgebracht. Eentje daarvan heb ik gisteren via een omweg besteld. De omweg leg ik uit als de plaat arriveert! Leonard Lothlen is een beetje een legende in de gospel zonder dat ik zijn naam ken. In 2021 heeft hij dit 'In The Presence' opgenomen met Derrick Hughes. Dat is prettige Modern Soul met een duidelijke boodschap. Izipho krijgt eveneens de exclusieve toestemming om Leonard's eerste kantje te gebruiken. Dat is 'Let Us Pray' door G.C.'s hetgeen staat voor Gospel Clouds. Dan hebben we het over een gospelplaat uit 1972 welke niet zou hebben misstaan op de 'Divine Funk'-box van vorig jaar, hoewel het niet echt funky is. Het is wel een zeer atmosferische opname met Hammond-orgel en prachtige harmoniezang. Hoewel de nieuwe opname niet te versmaden is, raak ik het meest enthousiast van de Gospel Clouds-kant. Binnenkort nóg meer gospel van het Izipho-label!