De afgelopen weken en maanden is het iedere dag een beetje vakantie in Steenwijk. Het is zelden dat er heel veel post is en de voornaamste reden hiervoor is dat we nog voor een groot gedeelte 'dicht zitten'. Dat wil zeggen: Doordat Steenwijk maandenlang een personeelstekort heeft gehad, heeft ons postbedrijf onze postcodes dicht gezet. De 'eigen' post gaat rechtstreeks naar PostNL en we hebben dan alleen nog uitwisseling dat bezorgd moet worden. Woensdag hoor ik van een collega dat ze hebben gevraagd of alles weer open kan en dat schijnt vandaag te zijn in gegaan. Waar ik de afgelopen weken héél Steenwijk mocht bezorgen (omdat er soms maar vijf brieven per wijk waren), daar heb ik nu minder wijken maar met méér post. Ik heb me daarop verkeken en hierdoor ben ik erg laat thuis. Eenmaal thuis zie ik dat mijn broer een video van Jan Rot heeft gedeeld en dan weet ik al genoeg. Ik had een paar maanden geleden, naar aanleiding van de documentaire, al vernomen dat hij ziek was en tot zijn laatste dag 'actief' wilde zijn. Vandaag is het trieste bericht tot ons gekomen dat Jan Rot is overleden. Hij is slechts 64 jaar oud geworden.
Ik kijk nog even snel op zijn Wikipedia en verrek... die single was ik bijna vergeten! Ik heb een paar jaar geleden eens 'It's My Car' van The Streetbeats gekocht. Ik heb nog niet zo heel lang geleden eens gedraaid, ik denk in 'The Vinyl Countdown' en dat is een leuk nummer! Rot gaat in 1982 solo en het is vooral de novelty van zijn achternaam waardoor ik in eerste instantie Jan Rot leer kennen. Mijn oudste broer heeft daar verschillende mopjes over. Dat ik verder niet heel veel kan herinneren van Jan Rot uit de jaren tachtig zal menigeen niet verbazen. Zijn singles uit 1982-83 blijven allemaal in de Tipparade steken. Het is pas in de jaren negentig dat ik even 'fan' wordt van Jan Rot, maar dan nog niet meteen vanwege zijn muziek. Jan schrijft in de jaren negentig columns voor Nieuwe Revu en Avenue. Het laatste blad geeft in 1994 een flexidisc uit waarop Rot een eerbetoon zingt aan de poptempel Paradiso. Deze flexi heb ik gekregen van de eigenaar van mijn toenmalige stamkroeg. De Avenue zit namelijk ook in de leesmap. Ik moet bekennen dat ik het schijfje nog nooit heb gedraaid, wellicht dat ik het binnenkort eens moet doen en meteen even moet digitaliseren. Mijn broer heeft in de jaren negentig de goede gewoonte om de Nieuwe Revu te kopen en, ja, deze slingert wel eens rond. Ik hoef op het laatst alleen maar de column van Jan te lezen, meer boodschap heb ik niet aan het blad.
In één column schrijft hij hoe hij is gevraagd om te draaien op een 'camp'-avond. 'Camp' zal uiteindelijk 'fout' worden in de mainstream, maar het heeft niets van doen met de 'foute' muziek van Q Music. 'Camp' heeft een aantal ongeschreven regels waaraan een plaat moet voldoen en daar past de meligheid of gewoon doodsaaie gouwe ouwen niet bij. Jan gaat door zijn platenkoffer en als ik in 1997 'fout' ga draaien in Het Bolwerk neem ik zijn adviezen aan voor mijn setje. Platte disco, exotische glamrock, een smartlap en zelfs een rock-klassieker als 'Born To Be Wild', maar ook liedjes met een onbedoelde knipoog. Zo ben ik al een paar jaar in het trotse bezit van 'Alle Leuke Jongens Willen Vrijen' van Gonnie Baars en dat maakt dat mijn set in Het Bolwerk net iets meer 'camp' is dan de andere dj's op de avond. Ik durf te zeggen dat ik zonder de column van Jan wellicht nooit was gaan dj'en. Bedankt Jan!
Ook heeft hij een kleine serie in de Nieuwe Revu waarbij hij in zijn columns terug kijkt op zijn carrière. Dat verklaart tevens het fotomodel van vanavond. Een single die, vanwege het verhaal, nog altijd op mijn verlanglijstje staat. Dankzij Youtube heb ik zojuist het nummer voor het eerst kunnen beluisteren. Ik begrijp nu de gedachte en de trots van Jan, maar ook de reacties van zijn omgeving. De meest geniale nummers ontstaan meestal spontaan. Mijn goede vriend Kieran Halpin had het kladje van 'All The Answers' al weggegooid als hij besluit het op te zoeken en te herzien. Het zal uiteindelijk zijn grootste 'hit' worden. Dat wil zeggen: Het zal vele malen worden gecoverd. Van Justin Hayward weet ik dat de platenmaatschappij loopt te pushen voor een tweede 'Nights In White Satin'. Als hij samen met Ray Thomas 'Watching And Waiting' heeft geschreven, denkt hij goud in handen te hebben. Het verkoopt drie achteruit. Zo laat ook Jan Rot 'By The Docks Of The Golden River' uit zijn pen vloeien. Het is midden in de nacht als hij de demo opneemt en dit klinkt als een grote hit in zijn oren. Hij belt technicus Rik Zaal op om hem de primeur te geven. Deze ligt dan uiteraard al te slapen en kan niet echt enthousiast worden van wat hij hoort. Iemand anders hoort The Cats in het nummer, iets dat Jan ook niet wil horen. Nee, voor hem is dit de grootste hit die hij ooit zal schrijven en dit mag niet zomaar geruisloos voorbij gaan. Hij vraagt de platenmaatschappij om met een hoesje te komen in de stijl van Frank Sinatra's 'Strangers In The Night'. En zo verschijnt dit plaatje in 1988 op het Polydor-label.
Jan blijkt ongeveer de enige te zijn die een klassiek meesterwerk hoort in het nummer want de radio wil het ook al niet draaien. Na een paar weken belt Jan met Polydor of er niet een omdraai-actie kan worden ondernomen zodat het wellicht als b-kant een tweede leven kan krijgen. Polydor laat desgevraagd weten dat de plaat al is opgegeven. Ik heb zojuist mijn eigen oordeel kunnen vellen over het nummer. Ja, het klinkt ergens als een grootse jaren zestig-song in de stijl van Leiber en Stoller, maar ik denk dat het muzikaal weer niet iets té klungelig is. Met een groots orkest zou het een prachitge crooner kunnen worden, maar daar heeft de platenmaatschappij het geld niet voor over. Bovendien denk ik dat het nog altijd niet tussen Kylie Minogue en Michael Jackson in de Top 40 was gekomen. Qua fotohoesjes is het in ieder geval een groot feest om platen van Jan Rot te verzamelen, hij doet later nog iets met het Phonogram-thema uit de jaren zestig en heeft hij een Favorieten Expres-hoesje op de korrel genomen. Ik moet toch concluderen dat ik hem de afgelopen vijfentwintig jaar helemaal uit het oog ben verloren, maar het is en blijft een held voor mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten