Opeens zie ik het weer helemaal zitten om de schade in te halen. Ik ben vanmiddag op singles-jacht geweest en dat levert maar liefst 21 schijfjes op die ik in drie afleveringen aan jullie ga voorstellen. De vervanging van de band is andermaal een dag uitgesteld en zal morgenochtend horen bij de fietsenmaker of deze akkoord gaat met mijn plan: De fiets donderdagmiddag na afloop van het werk brengen en vrijdag om half drie weer op pikken. Ik wil de band in ieder geval vóór het weekend hebben gerepareerd want zondag móet er uiteraard worden gefietst als de voorspellingen uitkomen. Overigens kan ik melden dat even buiten Uffelte de Pioneer over de 19.000 kilometer is gegaan. De fietstocht gaat eerst naar Dieverbrug. Het is meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst bij de kringloopwinkel ben geweest. Hoofddoel van de tocht is een nieuw winkeltje in Dwingeloo waar ik jullie in het volgende bericht meer over ga vertellen. Bij de kringloop ben ik niet bepaald kritisch en gris iedere Engelstalige pop-single mee die ze hebben liggen. Er blijft niet veel over in Dieverbrug en ach... ze zijn maar vijftig cent per stuk. Dat zijn de zeven die ik eerst aan jullie ga voorstellen. De partij in Dwingeloo is echt de moeite waard en wil deze berichten niet 'vervuilen' met de vangst uit Dieverbrug. Hierbij de zeven uit de laatstgenoemde winkel. Wie wil er een blokje kaas?
* Baccara- Darling (NL, RCA Victor, 1978)
Tijdens mijn shows op Wolfman Radio leg ik geregeld uit dat wij, Europeanen, het Engels hebben geleerd door te luisteren naar platen van Baccara. Nu ik 'Darling' uit het hoesje neem en het label bekijk, zou dit een gehele taalcursus kunnen bevatten. Vijf minuten en tweeëntwintig seconden steenkolenengels? Ik ben reuze benieuwd! De singles uit Dwingeloo heb ik eerder vanavond al beluisterd, maar de partij uit Dieverbrug gaat weer 'live' met de Stanton in de aanslag. Ah! Nu herinner ik hem weer hoewel het flink was weggezakt. Ik kan de 'oh ffs' al voorzien als ik in de chatroom aankondig dat ik vijf minuten Baccara ga draaien, maar verder erg leuk voor een zondagavond!
* Bobby Brown- My Prerogative (Duitsland, MCA, 1988)
In het bericht of de berichten over de laatste keer dat ik in Dieverbrug ben geweest (zal omstreeks 11 november 2017 zijn geweest) maak ik al melding van het jongerencentrum 'Triumph' in Heerde waar veel van de jaren tachtig-platen van afkomstig zijn. Dan heb ik even de indruk dat ze een hele grote partij hebben gekocht en deze stukje bij beetje gaan aanvullen. Ik vermoed dat ik Bobby Brown in 2017 heb laten liggen omdat de hoes té 'scruffy' oogt en ik nooit echt een grote fan van het nummer ben geweest. Opvallend is ook dat de eerste van drie singles zijn van artiesten die 'Brown' als achternaam hebben en dus lijkt het nog steeds wel op een partij van een discotheek. Qua vinyl ziet het er stevig gebruikt uit maar het valt qua achtergrondgeluid nog mee, zeker voor zo'n grote hit. Er heeft het afgelopen jaar iets plaats gevonden, ik ben 'My Prerogative' een heel klein beetje gaan waarderen en dus vallen de stukjes nu op zijn plaats.
* O'Chi Brown- A Whiter Shade Of Pale (NL, Sky, 1984)
Het zou bijna een vuistregel in de muziek kunnen zijn: Een liedje heeft pas eeuwigheidswaarde als er tenminste één reggae-versie is opgenomen. Nu vermoed ik dat O'Chi Brown niet de eerste is geweest die Procol Harum heeft opgenomen, zeker is wél dat er vast betere reggae-versies zijn opgenomen. O'Chi stamt uit een tijd dat reggae niet meer dan een 'deuntje' is geworden, een bepaalde instelling op de synthesizer en dat in de verste verten niets meer van doen heeft met de oorspronkelijke reggae uit de jaren zestig. Wat niet weg neemt dat het een leuk plaatje is voor op de zondagavond, maar nee... een hoogvlieger is het niet. Dat wist ik trouwens ook al toen ik de vijftig cent betaalde. Op een gekke manier kan ik me herinneren dat de plaat net uit was.
* Peter Brown- Love In Our Hearts (NL, TK, 1979)
Ik kon me vaag herinneren dat ik Peter Brown ooit had genoemd in een bericht over een Week Spot en dat blijkt juist: Betty Wright heeft hem in 1978 ontdekt. Ik heb 'Love In Our Hearts' altijd al een raar nummer gevonden en het wil maar niet wennen. Ook nu ben ik door dat handjeklap en het getrommel de 'beat' steeds kwijt, maar valt me de fraaie versjes in doosop-stijl me nu voor het eerst op. De b-kant heet 'Penguin' en is meer rechttoe rechtaan disco en dat is helemaal niet slecht! Toch gaat de plaat gewoon in de jaren zeventig-bak.
* Olivia Newton-John- A Little More Love (NL, EMI, 1978)
Heb ik deze of niet? Ik weet dat ik de Engelse persing ergens moet hebben want die heb ik meegenomen uit Mossley. De Nederlandse zal ik vast ook ergens hebben, maar niet met een goede fotohoes als deze. Dat betekent in ieder geval dat deze single niet in de virtuele kaartenbak terecht komt en dus over 25 jaar ook niet in 'Het zilveren goud'. Bij de virtuele kaartenbak heb ik besloten de 'andere persingen' eruit te laten als die al eens aan bod zijn geweest in de eerder gekochte persing. Ook ben ik de vele Duitse walsen en Nederlandstalig antiek uit de lijst aan het verwijderen en geeft het een zwaar vertekend beeld van de totale omvang van de collectie, maar blijft het wel interessant voor 'Het zilveren goud'. Ik draai nu Olijfje even en dat is alleen maar voor persoonlijk genot. Ik hou al veertig jaar van dit nummer en dat zal wellicht nooit veranderen.
* Billy Preston & Syreeta- With You I'm Born Again (NL, Motown, 1979)
Ook deze komt niet voor in de virtuele kaartenbak. Ik heb in ieder geval in 2013 de Amerikaanse Motown gekocht en wellicht dat ik de eerste Nederlandse persing in de jaren negentig heb gekocht. Het is een nummer dat je heerlijk kan 'vergeten' en dan hoor je het opnieuw en dan: Kippenvel maakt bezit van mij. Niet alleen vanwege de prachtige 'match' van Billy's stem en Syreeta, maar ook omdat dit nummer me doet denken aan mijn jeugd. De single klinkt paasbest en dus mag ik andermaal vier jaar oud zijn op een zekere zondagavond. Mét fotohoes en dus in ieder geval een 'upgrade' voor in de jaren zeventig-bak.
* David Soul- Silver Lady (NL, Private Stock, 1977)
Onze gebeden zijn verhoord! Wolfman heeft eindelijk de 'autos' een update gegeven. 'Autos' is de jukebox die speelt als er geen live-show is. Eind 2015 moest hij na de wisseling van server snel een nieuwe jukebox samenstellen. Naar verluid kostte ieder nummer hem tien minuten om toe te voegen, ongeacht de duur van het nummer. Hij had de jukebox dus vol gestopt met Pink Floyd, Led Zeppelin en langere nummers van The Doors. Nu lijkt het alsof hij de jukebox heeft aangesloten op een database van jaren tachtig- en negentig-muziek en nu is de Eurodance soms tenenkrommend, maar het is iets anders dan de gebruikelijke jukebox. Die bestaat nog wel en soms sijpelt een 'I Don't Like Mondays' van Boomtown Rats door. Of 'Silver Lady' nog in de lijst staat? Geen idee, die heb ik een tijdje niet meer gehoord en des te meer reden om de single mee te nemen. Ik ken David Soul muzikaal eigenlijk alleen van 'Don't Give Up On Us' en, nee, daar maak je mij niet blij mee. 'Silver Lady' daarentegen? Een lekker onbezonnen jaren zeventig-liedje. Ik heb hem nu in een fraaie staat op vinyl en met de fotohoes. Toch is dit alles nog maar het voorgerecht van twee afleveringen 'Singles round-up' dat 'smullen' met een hoofdletter 'S' mag heten. Nu dan de nieuwe Week Spot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten