Hoewel ik normaal gesproken op dinsdag de Week Spot publiceer, kom ik daar vanavond in geen geval aan toe. Ik heb trouwens ook nog geen idee welke plaat het moet gaan worden en dus ga ik even verder de 'inhaalslag' om aan het einde van de maand op 28 berichten te komen. Vanzelfsprekend laat ik een 'Weekplate' dit jaar schieten en maak ik me liever op voor de tiende verjaardag in 2020. ,,Art for art's sake", zingt 10CC in de jaren zeventig en ik hekel alles in de kunst dat moet omdat het moet. Daarvoor is de kunst (en de muziek) me een veel té vrij universum. Daar gelden niet de aardse maatstaven. Als mijn collega's in 2013 beginnen met 'Untapped' op Wolfman Radio ben ik aanvankelijk sceptisch. Dat wordt in zekere zin bepaald door een aantal residentiële artiesten die de strijd met de commerciële media is aan gegaan. Een scheet van een onafhankelijke artiest of groep ruikt altijd naar bloemen ook al ruikt het even muf als wanneer deze wordt gelaten door een artiest met een platencontract. Dit maakt dat ik lange tijd recht tegenover 'Untapped' sta en de artiesten zoveel mogelijk probeer te mijden. Ruim vijf jaar later is er sprake van een filter in de show en collega Lee doet het steeds minder voor de actieve artiesten op de sociale media die naar de chatroom komen om alleen naar hun eigen liedje te luisteren. Sindsdien maak ik eveneens deel uit van het 'Untapped'-team. Na jaren van een maandartiest gaan we in 2017 over op de 'plaat van de week'. Het is rond dezelfde tijd dat ik in de ban van 'Hum' van de Nederlandse band Eerie Wanda en dat is de eerste of tweede 'plaat van de week'. Lee krijgt, geloof ik, hierdoor een andere aanbeveling en dat is een band waar ik nog nóóit van heb gehoord: Dakota. Twee jaar later zet ik de band in de schijnwerpers.
Dakota heeft dan pas een EP in eigen beheer uitgebracht en als Lee 'Icon' hoort is hij vlug bereid. Dakota heeft dus eveneens in januari 2017 de 'Record Of The Week' te pakken. Het is al tien jaar geleden sinds ik voor het laatst in een tijdschrift van het Nederlands Pop Instituut heb gebladerd en dus ontgaat mij veel op het gebied van het Nederlandse clubcircuit. Eerie Wanda heeft een paar maanden eerder in Meppel gespeeld en dat is hoe ik de naam ken. Gedurende 2017 en 2018 verneem ik niets van beide bands hoewel ik 'Icon' nog geregeld als 'oldie' heb gedraaid. Dan is het januari 2019 en verneem ik dat Eerie Wanda een nieuw album heeft gemaakt en moet ik direct denken aan Dakota. Een week later zie ik dat 'Here's The 101 On How To Disappear' van Dakota eveneens een feit is. Zo ontstaat een week geleden al het verlangen om de release met een bericht op Soul-xotica te vieren, maar... het is pas tot vanmiddag eer ik informatie ga opzoeken over de band. Daarvan krijg ik een brok in de keel en besef ik me andermaal hoe belangrijk het is om dit album te promoten. De band zal zélf niet meer zoveel doen en het is dus aan ons als radiomakers en een enkeling met een blog om ervoor te zorgen dat dit prachtige album bij de liefhebber (m/v) terecht komt.
Ik zoek in eerste instantie naar een beetje 'achtergrond' als ik meteen middels de eerste link in het heden terecht kom. En ja, dan doet het verleden er ook niet echt toe. De foto toont vier jonge meiden die ook buiten de band elkaars' beste vriendinnen zijn. Het moet dus des te pijnlijker zijn om te beschrijven wat er momenteel gaande is. De officiële oprichtingsdatum en dergelijke informatie heb ik dus niet voor jullie. De band timmert al een tijdje aan de weg als eind 2016 de EP uit komt met 'Icon'. De muziek van het kwartet wordt enthousiast ontvangen en terecht. Het maakt haar opwachting op een aantal festivals in binnen- en buitenland en komt de plaat uit via het Amsterdamse label Dapper. Het album kan dan nog even verder een zegetocht maken en dan is Dakota helemaal klaar voor de zomerse festivals? Op dat moment laten Lana Kooper, Annemarie Van Den Bom en Jasmine Van Der Waals weten dat het debuutalbum van Dakota ook meteen het laatste album is van de groep. Niet vanwege meningsverschil of omdat de ambities ergens anders liggen maar een reden dat maakt dat dit het album en de titel extra lading mee geeft.
In een interview met 'Broadly' wordt de groepsdynamiek aangehaald want Dakota heeft een 'handicap'. Zangeres Lisa Brammer heeft borderline en kampt met depressies. Dit heeft zijn weerslag op de band. Terwijl Dakota na een geslaagd optreden op Noorderslag op de top van haar roem is, neemt Lisa stapjes terug en repeteren de andere drie vaak zonder haar. Als Dakota op een 'showcasefestival' kan spelen, krijgt Lisa daags van tevoren een inzinking. Voor de band is de vraag: Gaan we of niet? Dakota gaat wel maar regelt intussen een aparte slaapkamer voor Lisa zodat ze goed haar rust kan pakken. Toch wordt Dakota steeds meer een factor van 'hectiek' voor haar en zondert ze zich verder af. Het opnameproces van het album is moeizaam en het product is 'af' als de vriendinnen een alarmerend telefoontje krijgen. Lisa is opgenomen in het ziekenhuis na een overdosis medicijnen. Slechts een paar weken later zal het nóg eens gebeuren. Voor de dames is het een klare zaak: Het album gaat uit komen maar is ook meteen het laatste levensteken van de band. De 'droom' die Dakota heet, moet nu heel langzaam uit het leven van Lisa verdwijnen zodat ze zich hopelijk kan hervinden.
Hoewel 2019 slechts een paar weken oud is, staat 'Here's The 101 On How To Disappear' al een tijdje op de 'shortlist' van beste albums van 2019 voor mij. Het is iets dat ik pas recent heb ontdekt terwijl het tien jaar geleden is dat ik een elpee van Asobi Seksu heb gekocht: Ik ben heel diep van binnen een enorme liefhebber van 'dream pop'. Dat speelt zich grotendeels af in de onafhankelijke hoek en dus is 'Untapped' een goed doorgeefluik van het genre. Het is een genre waarin veel bands op elkaar lijken en tóch vind ik bij Dakota en haar debuut iets 'subtiels' dat ik mis bij andere bands. 'Icon' is eveneens door gestoten naar het album en dat is goed nieuws! Hoewel ik in jaren niet meer naar een concert ben geweest, zou ik bijna op de fiets stappen om Dakota eens 'live' te zien, maar helaas... dat gaat hem dus niet meer worden. Het album is zeer zeker een toekomstige 'sleeping beauty', want ja... zonder promotie komt het niet veel verder. Het is de gezondheid van Lisa dat voorop staat en dus mag je hopen dat het album, hoe mooi ook, zo snel mogelijk wordt 'vergeten'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten