dinsdag 5 februari 2019

Classic Week Spot: Kim Weston



Wat zou er allemaal verloren gaan als ik Soul-xotica opgeheven zou worden? Dat is iets waarmee ik da afgelopen 24 uur heb geworsteld, maar gelukkig is het nergens goed voor. Hoewel? Zou er iets verloren gaan? De 'provider' van SoulteXt duldde geen 'slapende' blogs in haar bestand en verwijderde weblogs als deze een half jaar niet werden gebruikt. Op Blogger kun je eenmalige uitspattingen van tien jaar geleden vinden. Ik heb mijn eerste Blogger-'experiment' uit 2009 zelf moeten verwijderen en wellicht geeft het nog steeds een lege 'template' als je er naar gaat zoeken. ,,Ik moet nog eens een overzicht maken van de gekochte singles in 2010 en 2011 waarvan ik melding heb gemaakt", is één van de dingen die me te binnen schiet. De Blauwe Bak is daarentegen goed gedocumenteerd en aan de hand daarvan kan ik jullie melden dat ik deze van Kim Weston heb betaald op 22 februari 2012. De Week Spot moet dan nog beginnen? Nee, de eerste keer dat ik een 'Tune Of The Week' heb gekozen is in begin februari en vervolgens twee weken later opnieuw. Dat is dus rond de datum van aanschaf geweest. In de tussenliggende week roep ik niet 'Tune Of The Week' maar deel wel een plaatje op de toenmalige Facebook-stek van DJ Soul-X. Dat reken ik dus als de tweede Week Spot. Oh... ik had nog niet verteld dat de Week Spot deze week 'jarig' is. Het is precies zeven jaar sinds de eerste Week Spot van Gladys Knight & The Pips. Dit vier ik met een plaatje uit de begintijd dat gek genoeg nimmer Week Spot is geworden. Het gaat me in 2012 om de a-kant en het is pas sinds een paar maanden dat ik me realiseer dat de b-kant helemaal niet zó uit het lood is als dat ik altijd heb gedacht. Ik sla 'I Got What You Need' over en dus mag 'Someone Like You' van Kim Weston (1968) de titel dragen.

John Manship is een autoriteit op het gebied van de Northern Soul in Engeland. Als handelaar upload hij geregeld videoclips van platen die anders nauwelijks voorhanden zijn op Youtube. Het toont de plaat op de draaitafel en daarna gaat de naald op de plaat. Mark adverteert 'Someone Like You' een paar maanden geleden en gebruikt de video van Manship. Omdat ik het nummer wel weer eens 'vlak' wil horen, zet ik de video aan. Zie ik dat goed? Wekt Manship's exemplaar eveneens de indruk dat het uit het lood is? Ik neem de proef op de som en draai op de achtergrond mijn exemplaar van de single. Ik kan mijn oren en ogen niet geloven. Precies hetzelfde geluid. De single is niet heel veel waard en als die 'vlak' te krijgen zou zijn, had Manship deze single al lang in de prullenbak gegooid. Conclusie: Dat héle mooie nummer dat ik stiekem in 2012 al heel mooi vind, dat heb ik dus bijna zeven jaar onaangeroerd in mijn koffers staan. Ik heb zelfs een aantal malen een 'upgrade' overwogen, temeer nadat ik 'Someone Like You' in 'Listen Carefully' heb gehad (en dus over een jaar in de 'Eretitel'). 'I Got What You Need' heeft hetzelfde euvel maar heeft daar minder last van door het jagende tempo. Ik meen in 2012 dat de plaat het aanhoren niet waard is en blijf het dus bij de 'stormer' houden.

Agatha Nathalia Weston. Knappe jongen die daar 'Kim' uit weet te halen. Het is echter de officiële naam van de zangeres. Ze wordt op 20 december 1939 geboren in Detroit. Motown is nog maar net aan de slag als Weston in 1961 onderdeel gaat uitmaken van het label. Haar eerste hit is bescheiden: 'Love Me All The Way'. 'Take Me In Your Arms' is in 1965 een grotere hit en zal later door een keur aan artiesten worden gecoverd. Zelf leer ik het nummer op Arrow Classic Rock kennen door middel van The Doobie Brothers. Waar de Mott The Hoople-biografie op Wikipedia niets vertelt over het Royal Albert Hall-incident, daar houdt de schrijver van het Kim Weston-artikel zich ook op de vlakte. Ik heb echter de Berry Gordy-autobiografie gelezen en ook aanvullende informatie over Weston, Mary Wells en Holland-Dozier-Holland. Ze hebben allemaal iets gemeen met elkaar: Ze zijn (vroegtijdig) ontslagen bij Motown na gezeur over geld. Het begint in 1964 als Mary Wells na een reeks kleinere hits een miljoenenhit scoort met 'My Guy'. Ze wacht geduldig op de cheque van Motown maar deze blijft uit, buiten de maandelijkse betaling. Als ze navraag doet bij Gordy heeft Motown de baten geïnvesteerd in het debuutalbum van The Supremes. Weston verwacht hetzelfde als ze in 1967 een wereldhit heeft met 'It Takes Two', het duet met Marvin Gaye. Haar opstandigheid maakt dat Motown Tammi Terrell verkiest als duet-partner voor Gaye en ook Weston krijgt het niet voor elkaar om méér geld te krijgen van Motown. Tenslotte ontdekken Holland-Dozier-Holland dat schrijvers bij Stax en Atlantic veel méér 'credit' krijgen voor geschreven hits dan de fooi die zij ontvangen. Drie jaar na Mary Wells begint motown aan een leegloop. Bovendien neemt Weston haar man mee: A&R-manager en songschrijver William 'Mickey' Stevenson.

Volgens Wikipedia is de foto op het singlehoesje uit 1965, maar dit zou betekenen dat MGM een oude Motown-foto heeft gebruikt en dat lijkt me onwaarschijnlijk. Waarom het geen hit is geworden, is eveneens een mysterie. Wellicht dat de pluggers van MGM ook werden 'geschaduwd' door medewerkers van Motown die hoogstpersoonlijk de platen van de voormalige Motown-sterren van de speellijst 'kochten'. 'I Got What You Need' is van het niveau 'lange halen snel thuis' zonder dat de begeleiding is geënt op dat van Motown. 'Someone Like You' is echter een bloedstollend mooie ballade. Een tweede single voor MGM doet evenmin iets en Weston zal nog enig succes hebben met het 'volkslied' 'Lift Every Voice And Sing'. Hoewel ze in de jaren erop verschillende elpees voor onder andere Stax zal maken, blijft het succes uit. De Engelse dj en producent Ian Levine ontmoet Weston en Stevenson in het vliegtuig als zij nog voor Motown werken. In de jaren tachtig heeft Levine het idee gekregen voor Motorcity Records: Het onderkomen voor gesjeesde Motown-artiesten om hun oude successen nog eens opnieuw te doen en nu wel een eerlijke 'profit' te krijgen. Weston is één van de eerste artiesten op Motorcity.

Komende zaterdag vier ik de verjaardag van de Week Spot met een drie uur durende 'Do The 45' op Wolfman Radio. Ik heb alle Week Spots links van me staan en ga een greep daaruit draaien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten