Het is een rustig weekend geweest voor Soul-xotica en hoewel ik gisteren niet buiten ben geweest, is het desondanks een druk weekend geworden. Het is echter voor het goede doel. Ik heb de afgelopen woensdagen meerdere malen verzucht dat het einde van 'Het zilveren goud' in zicht komt en dat ik net de smaak te pakken heb. In juni stokt echter de kaartenbak en zelfs in deze maand is die verre van compleet. Ik heb sinds drie jaar de inhoud van alle singles-bakken in de computer staan en ben gisteren begonnen aan een grote klus: Ik wil zien of ik anno 2019 de kaartenbak kan voortzetten. Ik ben gisteren dwars door het archief van Soul-xotica gegaan om de singles van 2010 (welke ik heb genoemd), 2011, 2012 en 2013 te ontdekken en in chronologische volgorde te zetten. Nu wacht alleen nog 2014 want met ingang van 2015 hou ik deze eveneens bij in een apart document. Daarna komt het meest lastige werk: Zien in welke maanden en jaren ik de overgebleven singles heb gekocht. Daarbij wil ik eerst de focus leggen op de jaren negentig zodat ik wellicht 'Het zilveren goud' gewoon kan vervolgen in juni en juli. Nu ga ik echter eerst een splinternieuw plaatje aan jullie voorstellen waarvan ik helemaal idolaat ben op dit moment. Ik heb het vorige week dinsdag zelfs tweemaal gedraaid in 'Tuesday Night Music Club'. 'Doing a John Peel', heet dat in Engels radiojargon. De legendarische dj deed het vaak bij platen waarvan hij helemaal wild was. Onderwerp is 'I Predict A Riot' van Carolina Lins & Os Planatos.
Als ik in 2016 het bijna helemaal heb gehad met 'Floorfillers' begin ik met de 'Euro Dance Top 30'. Een driewekelijks terugkerende hitlijst van de grootste dance-hits in Engeland en de rest van Europa. Na een paar maanden blijkt dit een 'logge' lijst te zijn als andere hitparades. Sommige platen weigeren zelfs na drie maanden uit de top tien te vertrekken terwijl enkele favorieten maar niet willen binnenkomen in de lijst. Vorig jaar heb ik in 'Afterglow' eenmalig de 'UK Vinyl Singles Top 40' gedaan en dat idee heb ik twee weken geleden opnieuw. Arctic Monkeys heeft echter net een nieuw album uit en lijkt de Moby Grape-mop op herhaling te hebben gedaan: Het lijkt alsof het album als singles verkrijgbaar is gemaakt want de volledige top vijf bestaat uit liedjes van Arctic Monkeys. Daarom doe ik ook een overzicht van de 'UK Vinyl Albums Top 40'. De laatste is log vanwege klassiekers als 'Rumours' van Fleetwood Mac en 'Dark Side Of The Moon' van Pink Floyd, maar verandert verder erg snel. In de singles-versie domineert David Bowie met postume releases en heruitgaven, maar in beide gevallen zijn de lijsten zeer aan verandering onderhevig. Beide worden gebaseerd op de verkoop van 7" en 12" singles en vinyl-albums en dus niet via streams of goedkope downloads. Carolina Lins & Os Planatos kwam twee weken geleden binnen op 16 in de lijst en was vorige week alweer verdwenen. Een cultplaat uit een cultfilm-in-wording met een cult-voetballer in het middelpunt. Omdat ik weinig tot geen informatie kan vinden over Carolina Lis & Os Planatos zal ik jullie iets vertellen over de voetballer.
Carolina Lins & Os Planatos is een Braziliaans gezelschap met een aanstekelijke bossa nova-cover van de Engelse Kaiser Chiefs. Het is wellicht niet alleen maar gekozen voor de film vanwege het leuke liedje. De titel van de film is 'Kaiser: The Greatest Footballer Never To Play Football' en 'Kaiser' refereert in dat geval aan de bijnaam van Carlos Henrique Raposo. Doordat hij in zijn jonge jaren sprekend lijkt op Franz Beckenbauer krijgt hij de bijnaam 'Kaiser' welke hij later als zijn achternaam zal aannemen: Carlos Kaiser. Hij wordt op 2 april 1955 geboren in Brazilië. Kaiser heeft maar één ambitie: Een groots voetballer worden zonder op het veld te hoeven staan. In de jaren tachtig komt hij daar prima mee weg. Hij begint zijn loopbaan in 1979 als hij wordt geselecteerd op zijn fysieke verschijning. Hij ontbeert de techniek van zijn medespelers en dat zal niet opvallen. Hij baart opzien tijdens trainingen en als de eerste wedstrijd in het vizier komt, klaagt hij opeens over een oude hampstring-blessure. Jaren voordat de mobiele telefoon gemeengoed wordt, loopt Kaiser al met zo'n ding rond en onderhoudt lange conversaties met zogenaamde topclubs die hij afwimpelt voor het oog van de camera of in de buurt van een journalist. De telefoons zijn trouwens speelgoed maar er is niemand die durft te twijfelen of te controleren in de jaren tachtig. Een hampstring-blessure moet anno 2019 ook aan alle kanten medisch worden aangetoond, maar in de jaren tachtig kan je zo'n aandoening nog 'faken'. Als de hampstring is hersteld, heeft hij opeens een plaatselijke tandvleesinfectie welke hem uit de selectie houdt. Kaiser speelt het spel erg slim: Als camera's en journalisten aanwezig zijn, doet hij zijn uiterste best tijdens trainingen. De grote clubs staan dan ook voor hem in de rij. Achtereenvolgens staat hij onder contract bij Puebla (1979), Botafogo (1981), Flamengo (1983), Gazélec Ajaccio (1986-87), Bangu (1988), Fluminense (1988), Vasco De Gama (1989), El Paso Sixshooters (1989), América RJ (1990) en Guarany (1992). Toch zal hij bij geen van de clubs in het veld verschijnen en duurt het pas tot de vroege jaren negentig als zijn frauduleuze praktijken worden blootgelegd. Hij heeft intussen bij Vasco De Gama een collega-speler geholpen om van zijn alcoholverslaving af te komen. Maar... een voetballer hóórt te voetballen om voetballer te kunnen zijn en Kaiser ontspringt telkens weer de dans. Bij Fluminense ontdekt de trainer dat Kaiser hardop in een stuk speelgoed praat en trekt de blessure in twijfel.
Zo'n verhaal verdient een film? Dat heeft een Engelse productiemaatschappij wel gedacht. In 2015 tekenen ze een contract met Kaiser. Ditmaal niet om te gaan spelen op het veld maar om zijn verhaal op alle media-fronten vast te leggen. De film gaat op 21 april 2018 in première en 'I Predict A Riot' van Caolina Lins & Os Planatos staat op de soundtrack. De film is een soort van documentaire geworden waaraan tal van beroemde Braziliaanse voetballers hun medewerking hebben verleend. Het verhaal krijgt in 2018 eveneens een boekvorm. Ik ben doorgaans geen sportliefhebber en zeker geen voetbal maar mag sinds een paar maanden graag naar (oude) afleveringen kijken van 'Andere Tijden Sport'. Datzelfde gevoel bekruipt me bij het lezen van Kaiser's verhaal en het oog op de film. En... moest ik nog eens proberen om de vinylsingle van Carolina Lins te bemachtigen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten