Over precies een maand viert Soul-xotica haar negende verjaardag. In bepaalde opzichten is negen jaar een korte tijd geleden. Als ik kijk naar de voortgang van deze praatpaal is negen jaar een lange tijd. Zo meen ik op een bepaald moment hier mijn fascinatie voor het 'in de derde persoon' schrijven te moeten botvieren met een denkbeeldige redactie. Ik knijp anno 2019 de billen samen als ik dat lees. Het mopje ging té lang door. Soul-xotica heeft een handige zoekfunctie linksboven en vooral ik maak geregeld gebruik hiervan. ,,Hebben we al eens over deze artiest of plaat geschreven?". De naam in toetsen en Blogger presenteert alle berichten waarin de naam is gevallen. ,,Wanneer heb ik dat bewuste artikel gepubliceerd?". Idem dito. Zo ga ik vrijdag zoeken naar Sharon Van Etten. Ik móet wel over haar hebben geschreven want acht jaar geleden heb ik 'Epic' gekocht op vinyl. Ik kom terecht bij een bericht uit begin 2011. De tijd van de 'redactie'. Het bericht begint met een multiple choice-vraag en even lijkt het of Sideburner en de rest van de kliek om het hoekje wacht. Maar nee... wat volgt is een erg leuk (en kort, het is de tijd dat ik de berichten nog schrijf op de telefoon) berichtje. Daarin geef ik iets toe dat ik graag wil lezen in 2019 want ik meende me iets te hebben verbeeld. Acht jaar later mag ze opnieuw in de schijnwerpers en reeds een paar albums verder dan 'Epic'. Sharon's album 'Remind Me Tomorrow' ligt nu in de betere vinylzaak en uiteraard ook in de digitale wereld.
Wie is Sharon Van Etten?
A. Het gothicmeisje uit mijn straat. Mag 'oom' zeggen tegen Teun, baas van de 'c-duuzend' op de Oostermeenthe.
B. Nieuw aanstormend talent in de piratenwereld, vanavond te gast op het mega-festijn in Dedemsvaart.
C: Een Amerikaanse singer-songwriter uit de nufolk- en New Weird America-contreien.
Dat is de vraag die ik op 24 maart 2011 stel. Het is dan, geloof ik, al een maand geleden dat ik de elpee heb gekocht en de titel 'meesterwerk?' heeft niet voor niets een vraagteken. Antwoord 'C' is het juiste antwoord. Teun Van Etten heeft nog altijd een supermarkt aan Het Schar in Steenwijk, maar is van C1000 naar Albert Heijn gegaan. Ik heb op warme dagen bij het bezorgen in Steenwijk nog geregeld broodjes en ijskoude melk gehaald bij de winkel. Frank Van Etten is een populaire piratenzanger. Ongetwijfeld zal ze haar 'roots' ergens in het oosten des lands hebben, maar ze wordt zelf geboren in New Jersey. Op 26 februari heeft ze 38 kaarsjes op haar taart. De naam valt me echter meteen op door bovenstaande associaties. Ik kom haar naam tegen op de toenmalige website van Espers, de 'nu-folk'-supergroep uit Philadelphia. Ik ga door de 'past gigs'-sectie om namen van voorprogramma's te noteren zodat ik weer iets nieuws kan ontdekken. Sharon heeft die rol een paar maal vervuld en ik ga zoeken op Youtube. Zo hoor ik dan 'Consolation Prize' dat afgelopen jaar nog te gast was in een 'XL-versie' van de 'Eretitel'. Een paar weken later ben ik bij Minstrel in Zwolle en hou ik opeens 'Epic' in mijn handen. Ik ben vlug bereid en lees de lovende kritieken op de hoessticker. We komen thuis en dan...? 'Don't Do It' smaakt meteen naar meer en ook 'Save Yourself' klinkt als muziek in de oren. Toch is er iets 'ongewoon' aan Sharon's muziek en dat resulteert bij vlagen in muziek die er niet meteen in wil bij mij. Ik blijf de plaat echter geduldig draaien totdat ik ook de schoonheid ga begrijpen van de fröbelnummers. Ik reken het al jaren tot mijn favoriete albums.
Van Etten wordt geboren in Belleville en groeit op in Nutley in New Jersey. Vervolgens verhuist het gezin naar Tennessee. Daar gaat ze 'muziekopname' studeren maar geeft halverwege de brui aan haar studie. Ze gaat aan het werk. In eerste instantie in een kroeg-annex-platenzaak en werkt ook later nog in de drankenbusiness. In 2005 brengt ze haar eerste album uit, gewoon zelf opgenomen en gebrand op herschrijfbare cd's. Door middel van deze demo's en talloze optredens weet ze zichzelf in de kijker te spelen en op 26 mei 2009 komt haar eerste echte debuut uit: 'Because I Was In Love' komt op de markt via Language Of Stone en krijgt een distributie via Drag City. Het is een album met een zeer minimalistische begeleiding. Ze pakt groots uit op 'Epic' (eigenlijk 'epic' en toegeschreven aan SVE). Ze wordt uit de brand geholpen door een stel muzikale vrienden waaronder Meg Baird van de reeds genoemde Espers. Brian McTear tekent voor de productie. Dan verlaat ik de folky singer-songwriters voor een paar jaar en verlies ook Sharon een beetje uit het oog. Niet dat ze daarmee zit want intussen neemt ze een album op met leden van de semi-bekende band The National. Dat is 'Tramp' uit 2012. In 2014 'mis' ik 'Are We There'. Dan is het een paar maanden geleden en verlang ik opeens weer erg naar 'Epic'. Hoewel ik het album op vinyl heb, schaf ik het ook maar digitaal aan zodat ik het in de shows kan draaien. In een korte tijd hoor ik het album weer regelmatig en de liefde is nog steeds niet voorbij. In het bericht van maart 2011 beschrijf ik het ongrijpbare in het album en het toont dat ik dan nog steeds helemaal 'om' ben.
Ik ben bezig met de speellijst voor de 'Tuesday Night Music Club' als ik zie dat een nieuw album van Sharon Van Etten is toegevoegd aan de database. Ik kies het nummer 'Seventeen' voor de show en dat blijkt een gouden keuze te zijn. 'Remind Me Tomorrow' is op 18 januari van dit kersverse jaar een feit en is afgelopen week op vier de Engelse vinylalbum top 40 binnen gekomen. Dat lijkt heel wat maar de genoemde lijst is behoorlijk 'cult'. Ik betwijfel dan ook of het album haar aan 'mainstream' succes gaat helpen. Het album is verschenen op Jagjaguwar, een ietwat experimenteel label met (als ik me niet vergis) een gelimiteerde oplage van het vinyl en geen mogelijke heruitgaven.
Hoewel 'Seventeen' meteen een schot in de roos is, moet ik ook nu nog even 'wennen' aan de overige nummers op het album. Het tweede nummer op 'Remind Me Tomorrow' heet 'No One's Easy To Love' en dat ga ik komende dinsdag proberen in 'Tuesday Night Music Club'. Het nummer werkt nu al als een film voor mij. Je weet dat je naar de film bent geweest, maar je kan het precieze script niet herinneren en je kan het dus met een gerust hart nog eens kijken. 'Jupiter 4' is dan weer zo'n nummer dat enerzijds heel vervreemdend is en dan ook weer een verborgen melodie laat weerklinken. Dan heb ik nog een paar uitschieters genoemd want ook op dit album is het bij vlagen ontoegankelijk te noemen. Ik heb alle tijd en schat in dat ik het in juni of juli als mijn 'favoriete album van 2019' ga bestempelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten